Men had de bedoeling aan deze landweg een schildersnaam te geven, maar daar protesteerden de Larense mensen tegen. Die hadden liever de naam van een echte Laarder gezien. Om de kool en de geit te sparen, gaf men toen de neutrale naam van “Zijtak” aan deze straat.
Nu eens een echte ‘Laren toen’. De ets is van Jan Evert Graavé en stamt uit rond 1790. Je staat hier ongeveer ter hoogte van kapsalon ‘Maurice’ aan de Brink.
Nieuws van de redactieVoor u ligt nummer 120. Met even veel plezier als anders hebben wij weer aan dit nummer gewerkt. U zult wel kunnen begrijpen dat het samenstellen van een nieuw nummer niet altijd even vlekkeloos verloopt. We zijn ook vaak afhankelijk van de inbreng van de lezers (gelukkig gebeurt dit steeds vaker!) Want…
Lees verder
14/3 Van Mw. Verzi te Laren 38 ansichtkaarten ontvangen. 24/3 Van W. Willard het Resolutiën Boek van de dorpe Laeren in Goiland 29/3 Van Mw. Reny Winkelaar te Hilversum 9 boeken, 3 jubileumuitgaven, gemeentegidsen en programma feestweek laren, 2 plakboeken en 2 enveloppen met krantenknipsels april en 30/5 10 archiefdozen van de Warrekam 22/5 Van…
Lees verder
Venster 5 van de Historische Canon tussen Vecht en Eem was voor mij als lid van de TVE-werkgroep Oude Wegen in 2009 aanleiding om me in de geschetste doodwegen te verdiepen.1
Via Herman Docter ontvingen we een hoofdstuk uit het boek dat kleinzoon Ido Sybrand Wielenga samenstelde met de reisverhalen van zijn grootvader Bastiaan Wielenga. In 1891 wandelt deze 17-jarige student met zijn vriend Ge Lindeboom in het Gooi.
De boerderij van Hein Smit (Hein van Steffenshein) met als huisnummer Boekweitskorrel 18, stond in de bocht van de Zijtak en het Wagenpad. Vroeger liep de Boekweitskorrel vanaf de St. Janstraat tot aan de Zevenenderdrift. De Dissel werd pas in 1961 benoemd. De familie Smit stamt oorspronkelijk uit de boerderij ‘de Lindenhoeve’ aan de van…
Lees verder
Nieuws van de redactieIn dit eerste nummer van het nieuwe jaar leest u – zoals inmiddels traditie is geworden – over getuigenissen van enkele toenmalige dorpsgenoten tijdens de Tweede Wereldoorlog. De redactie vindt het indrukwekkend, dat u nog steeds blijk geeft, het belang van deze getuigenissen te ondersteunen. Juist omdat we nooit mogen vergeten zijn…
Lees verder
We zijn alweer een aantal maanden op weg in het jaar 2012. Een jaar waarin volgens oude bronnen c.q. voorspellingen de wereld ophoudt te bestaan. Het einde der tijden? Ach, aan alle, zowel goede als kwade dingen, komt een einde.
Als je over de Historische Kring spreekt, noem je ook in een adem de naam van De heer G.L. (Bep) De Boer, met een hoofdletter D, zoals hij staat ingeschreven in de Burgerlijke Stand. Maar voor ons – redactie van het kwartaalbericht –zou zijn gehele naam in hoofdletters vermeld mogen worden: G.L. (BEP) DE BOER.
Alsof ik en klap voor mijn kop kreeg. Zo herkenbaar wat ik voor me zag. Mijn vader liep niet in het gareel van de gevestigde middenstand. De oorzaak lag in het persoonlijke vlak.
In het afgelopen kwartaalblad gaat de heer Wortel aan de haal met de geschiedenis van ‘de Hut van Mie’ en verward fictie met non-fictie. Een mooi – Dickensiaans – kerstverhaal waarbij hij echter de historische werkelijkheid rondom de hut en haar bewoners nogal geweld aan doet.
In de winter van 1944–1945 gingen Toon Meulenkamp en zijn zwager Kees Bitter met een handkar op voedseltocht naar Overijssel. Het was een barre tocht. Maar zij bereikten Slagharen. Zij werden gastvrij ontvangen bij een klein boerderijtje buiten het dorp en kregen voedsel mee terug voor beide gezinnen. Toen het begon te sneeuwen konden zij…
Lees verder
