Mijn naam is Annie Voulon-Calis. Mijn man, Frits Voulon, is overleden op 18 december 2017. Mijn vader was Bernard Calis van het huis ‘Pak de Leuning’ aan de Eemnesserweg. Ik ben geboren op 3 februari 1945 op een zolderkamertje op de Drift nr. 19 in Laren, tegenover de Hein Keverweg. We woonden in bij mijn stief-grootmoeder…
Lees verder
Mijn opa Bertus Merlijn is geboren in Ede op 28 januari 1923. Door zijn verzetsactiviteiten in de oorlog staat hij ook bekend als Bart. Als gevolg van de oorlog is mijn opa in 1945 in Laren terechtgekomen en er – op een korte periode na – niet meer weggegaan. Hij trouwde met de Larense Marie…
Lees verder
“Van wie ben jij er een?,” werd mij als kleine jongen wel eens gevraagd. De achternaam: Majoor had een nadere verduidelijking nodig. “Van Jan en Mies en Jaap en Jo”, was dan mijn aangeleerde antwoord. De echte Laarder gaf dan als antwoord: “Oh, van de Rozestek”. En daarmee was dan duidelijk van welke ‘Majoor’ ik…
Lees verder
Sinds begin dit jaar ben ik redacteur van dit tijdschrift. Ik ben een geboren en getogen Laarder. In het vorige Kwartaalbericht heb ik geschreven over de Gooiergracht en de weversbuurt, waar ik tot mijn 20e jaar heb gewoond.
Stad en Lande. Een straat zonder aanduiding van weg, straat of laan. Stad en Lande ligt tussen de Erfgooiersdwarsweg en de Gooiergracht.
Wij woonden op de Gooiergracht, huisnummer 95. Hoewel ik het nooit heb nagemeten stond ons huis ongeveer in het midden van de Gooiergracht. Onze woning lag in het middelste van de drie woonblokken met rijtjeshuizen tussen Weversweg en Warrekam (huisnummers 79 tot en met 117). Door die straatnamen en omdat achter ons gedeelte van de…
Lees verder
Boven de voordeur hangt een koeienkop. Naast de deur hangen 2 trekbellen met ieder een Friese of Holsteiner koe. Als Ruud me binnenlaat valt me gelijk de boekenkast op die uitpuilt met koeienbeeldjes en speelgoed-koeien. En naast een vitrine met miniatuur-koeien ligt Agnes Bakker op de bank. Ik begrijp dat we over véél meer dan…
Lees verder
Een IJsbaanweg midden in een woonwijk. Hoe is dat mogelijk? Wel, ooit was de Gooiergracht een flinke brede sloot. Tevens was dat, en dat is het nog, de grens tussen de provincies Noord Holland en Utrecht. En als het flink had gevroren dan kon er geschaatst worden op de bevroren Gooiergracht.
Voor oudere Laarders onder de ongeveer veertig aanwezigen was het een feest van herkenning en voor jongeren en nieuwkomers kennismaking met een dorp zoals het er van eind negentiende eeuw tot halverwege de twintigste eeuw uitgezien heeft.
Over de grens tussen Holland en Utrecht langs de oostkant van het Gooi wordt meestal geschreven dat hij recht op de Domtoren is getrokken. Daarbij wordt vaak lukraak gesuggereerd dat dit geldt voor de hele grens vanaf de Leeuwenpaal tot aan de hoek in de grens bij Hollandse Rading (paal 16). Er bestaan in grote…
Lees verder
Nu het feest van Kerstmis weer nadert, gaan veel mensen met hun gedachten terug in een nog vroegere historie als waar wij doorgaans in verkeren. ’n Historie die dank zij zijn verhalen, zijn liederen, zijn gedichten en verzen zo dicht bij ons ligt. In deze tijd lijken tweeduizend jaar gemakkelijker te overbruggen dan in een andere…
Lees verder
Dit kerstnummer geeft ons de gelegenheid om ons te bezinnen op de geboorte. Door toeval kwam ik op het spoor van een van de eerste door de gemeente Laren aangestelde verloskundige. Ik heb het verhaal verder aangevuld met hoe het vroeger was, wat betreft de kraamzorg en de gezondheidszorg in zijn algemeen, gebruiken, bakerpraatjes en…
Lees verder
Op de foto ziet U de Gooiergracht ter hoogte van de IJsbaanweg. Voordat de Gooiergracht ‘ondergronds’ ging lag een heuse gracht, die in de winter een breedte had van ongeveer 8 meter. In die tijd waren er nog geen wegen die uitkwamen op deze gracht.
