“Ha Hans, woensdag is prima. Ik stuur je mijn adres. ‘Dikke bult’ staat er boven de voordeur. Kom maar achterom…,” appt Hein Calis me voorafgaand aan ons gesprek. Wat een vreemde naam voor een huis. Dikke bult?
Het is eind februari, enkele dagen na de zware voorjaarsstormen die over ons land geraasd hebben, als ik – op weg naar alweer een van onze trouwe vrijwilligers – besluit om via de altijd zo mooie en rustige Vredelaan Laren binnen te rijden. Daar wacht mij echter een onaangename verrassing. De altijd zo prachtig groene laan…
Lees verder
“Ga volgende keer maar naar Maria”, zei Heleen, ons vorige zonnetje, “dat is een aardige meid.” “Weet je ook een achternaam?”, vroeg ik. “Nee, bij de Historische Kring doen we niet aan achternamen”, kreeg ik terug, “ze is een van de gastvrouwen.” En daar kon ik het mee doen. Gelukkig zat er tussen ons gastheren-/gastvrouwenteam…
Lees verder
Mijn naam is Hein Calis. Ik ben gehuwd met Dini, vader van drie kinderen die allen al geruime tijd de deur uit zijn en die ons samen zeven heerlijke kleinkinderen bezorgd hebben, waar wij van mee mogen genieten.
In 1955 zat ik op de Aloysiusschool aan de Eemnesserweg bij broeder Hermanus in de eerste klas. Aan de wanden van het hoge lokaal hing een vijftal mooie grote wandplaten met daarop brave, vrome kinderen en daaronder beginnend-leesteksten als: “Zeg Mies, zeem jij de ruit voor moe?” en “Wat kan Paultje toch mooi bidden.” Op…
Lees verder
In 1912 liep de Cornelis Bakkerlaan van de Brink tot aan waar nu De Schout is. De gevelsteen waar het nu om gaat zit in de muur van het prachtige huisje waarvan de gevel aan de Naarderstraat staat. Het pand Cornelis Bakkerlaan 63, dat gebouwd werd in 1912, lag in die tijd aan een doodlopende weg.…
Lees verder
We ontmoetten elkaar voor de winkel van Sancta Maria, Theo Christenhuis en ik. Daar maakte ik een foto van Theo bij het beeldje “Berend Gerstekorrel”. Ze lijken nu niet zoveel op elkaar, maar Berend en Theo zijn wel één en dezelfde persoon. Hoe dat zo kan? Dat ga ik u vertellen.
Letterlijk overgenomen uit: De Bel, 13/02/1931; p. 9/10 9/1
Vroeg Ankie van de Veer en haar buur(t)genootjes Corrie Goes, Willy Wikkerman en Ria Rijswijk aan hun vroegere straatgenootjes. 27 april 2008 was een zonnige zondag!
Is de Laan, de Cornelis Bakkerlaan mijn geboortestraat, een bron, waaruit je levenslang blijft putten? Waarom, ook al woon je elders in den lande, blijf je teruggaan naar dat straatje? Op mevrouw Toos Calis, mevrouw Fien Boog en de heer en mevrouw Arie Bon na, woont niemand meer in dat straatje. Ik bedoel met niemand,…
Lees verder
Omstreeks 1910 had Laren nog dat oude oerleven. Alles ging nog volgens de oude traditie haar gang. Aan weerszijden van de Naarderstraat waren de boerderijen en huisjes geschaard als een geheel eigen wijkgedeelte. Bij de bouw van de boerderijen werd meestal de achterzijde naar de weg geplaatst, de voorzijde kwam dus achter met daar omheen…
Lees verder
De Cornelis Bakkerlaan kende in mijn jeugd – zo rond 1950 – naast fabrieksarbeiders diverse kleine zelfstandigen. Zo was er een timmerman, een meubelmaker, een slager, een metaalbewerker, een vertegenwoordiger in margarine, een inbreker en een huisschilder. Daarnaast waren er wevers, bouwvakkers, schilders, een portier van het ziekenhuis, een goudzoeker in Zuid Afrika, een tuinman,…
Lees verder
Ieder kind heeft wel een voorstelling van God. Zelf ben ik geboren in 1942 en school gegaan bij de zuster Dominicanessen aan de Brink en de broeders van Saint Louis aan de Eemnesserweg. Zij gaven mij een beeld van God, dat het midden hield tussen een oude, goede man, aangekleed als sinterklaas die alles weet…
Lees verder
Als je na 50 jaren afwezigheid terugkeert in je geboortedorp en je hebt het voorrecht te wonen met uitzicht op de St. Jansbasiliek en de (voorheen) Aloysiusschool of broederschool, dan komen herinneringen boven. Mijn geloofsleven begon met een uitverkiezing als misdienaar door kapelaan Lampe. Als beginneling mocht ik met Eef Bruning in de zondagse jeugdmis…
Lees verder
Afgelopen voorjaar 2006 was ik in het voorportaal van Albert Heijn om postzegels en een strippenkaart te kopen. Ik moest even wachten op twee dames, die ieder een bos bloemen als cadeau lieten inpakken en die moesten afrekenen. De dames waren mevrouw Corry Goes en Mevrouw Willy Wikkerman. Ik wist ogenblikkelijk, dat hier iets aan…
Lees verder
