Koloniepad
In het begin van deze eeuw vestigde zich aan de Torenlaan in Blaricum en omgeving Noolseweg een vreemdsoortig gezelschap, Christen-anarchisten, Leden van de Internationale Broederschap op Tolstoyaanse Grondslag, stichtten onder leiding van Prof. van Rees in Blaricum een kolonie. Van Rees kocht aan beide zijden van de Torenlaan, waarop de kolonie gevestigd zou worden, voor 20.000 gulden de grond en droeg vanaf toen aan de ex-president Kijlstra de leiding over. In 1899 kwamen de eerste kolonisten, waaronder een bakker, een drukker en een timmerman naar deze omgeving. Deze vreemdelingen met baarden liepen blootsvoets, in reformkleding. Dit tot ergernis van de bevolking van beide dorpen, die het op deze naaktlopers niet zo begrepen had. De kolonisten bouwden aan de Torenlaan een gemeenschapshuis, genaamd het koloniehuis (op deze plaats bevindt zich heden het verzorgingshuis, De Beukelaar), waar zij gezamenlijk in zouden leven. Maar Van Rees die zijn naam aan de kolonie had gegeven bleef in zijn riante villa in Hilversum wonen, hetgeen hem hoogst kwalijk werd genomen.
De boeren uit de omtrek gnuifden toen zij die broodmagere ‘Rooien’, – zij waren geheelonthouders en vegetariërs – op de armetierige grond, die zeker een meter diep omgewerkt moest worden, zagen ploeteren. Maar het zwoegen werd beloond met een druivenkas, ‘n bongerd, de groentetuin en wat graanakkers. En dan hadden we het gehad. Al met al verwekte het al gauw wrijvingen. Aan de ene kant de niet gelovige timmerman Luitjes en aan de andere kant de religieuze kolonisten. Luitjes die door het bouwen van houten huisjes in het bos tussen de villa’s, omgeving Noolseweg, bekend was geworden, werd verweten dat hij ongelovig was. Hij vertrok toen en vestigde zich aan de Noolseweg. Het einde van de Broederschap kwam onverwacht. Met de spoorwegstaking in 1903 verklaarden de kolonisten zich solidair met de stakers. De Gooise Stoomtram die dagelijks langs het koloniehuis voorbij tufte bleef rijden, maar de kolonisten braken de rails op. Dat wekte de woede van de Blaricumse bevolking op en in een zekere nacht deed een groep woedende boeren een aanval op de kolonie. Huisjes werden met voorwerpen bekegeld en in het koloniehuis werden vernielingen aangericht. Er werden branden gesticht waar een tierende bende, gewapend met knuppels, als gold het een volksfeest, omheen danste. Dit dorpsgericht bracht het einde van de kolonie, waarvan de huisjes aan de Torenlaan en in de omgeving van het ‘Koloniepad’ nog een deugdelijk bewijs gebleven zijn. [uit: Laren door de straten heen, door Gerard Koekkoek]
Overzicht van straten in Laren | Berichten over het Koloniepad op deze site:
Vrijwilliger in het zonnetje: Nel Klein Bog – Kruize
Het is een zompige dinsdagochtend in de kerstperiode als ik afreis naar de bekende 11-verdiepingen…
Herinneringen aan ‘huize Kruize’
Wij kwamen na het overlijden van mijn vader in 1936, mijn moeder en zusje Loes,…
Otto van Rees (1884-1957), verkenner van het modernisme
Otto van Rees speelde een belangrijke rol in de vernieuwing van de Nederlandse kunst in…