Effe tussedeur

Zô daer binne we dan weer nae dree maonde. De vacanties binne weer om en alles gaet weer zô’n beetje z’n gang. Mar die vacanties dat weet wat teugeswoordig. ’t Lijkt wel of ze verhuize motte, auto’s vol, bôte d’r bove op of t’r affer. Zô’n vracht toch, ’n paerd et ‘r werk an.

Bart Krijnen

Dit artikel is afkomstig uit Kwartaalbericht 140 [2017-2]. Leden van de Historische Kring Laren ontvangen het kleurrijke glossy magazine 4 keer per jaar. U kunt hier lid worden. Losse nummers zijn à € 4 per stuk in de Lindenhoeve te koop, zolang de voorraad strekt.

De een gaet naer Itaolie, ’n aor naer Spanje. Dee et môôi weer ad, en dee weer reger. Ik oorde van een dat ie naer Griekelangd eweest was. ’t Was t’r zô heet zee ie dat de morse dôôd van ’t dak vulle. Nou weet ‘k neit of ze daer ôk morse emme of dat ’t aore voegeltjes eweest binne, in alle geval as ’t zô heet is kà-je mar beter thuis blijve. Mar hier was ’t ôk niks, alle daoge reger en koud. Jao ’t kwam wel euyt wat moeder vroger zee: “tweintig Julie Sint Magriet, zes weke rege of niet”. Nou, waoter emme we genog ad. ’t Was weer gôôd raok van de zomer, de Brink et weer blank estaen en de ente van de cuswaerde zwumme zôwat alfweg de Pijlsteeg. Nee niks waerd. Nou was ’t vroger ôk wel us slecht weer, mar as keier adde we daer neit zô’n last van, want we ginge toch nôôt met vacantie, nou jao dat wul zegge, neit naer ’n aore plaets of zô. We ginge nog wel us ’n dag naer Vallekeveen met de trem in ’n ope zomerwaoge. Mins wat ’n feest en as we dan ’s aoves meui verom ginge, zee moeder as ze in de wijdte de trem an hoorde komme: “lôôp mar vast veureuyt en zeg mar dat ie effe wachte mot dat moeder d’r zô ankomt”. Ze kon neit zô hard lôpe zie je en daer ze vroger neit zô’n haost adde as teugeswoordig, wucht ie effe en dan weer op Laore an. Of op ’n môôie middag met moeder naer de Witte Berrege, en twijst dat wij speulde, zat moeder in ’t schimmetje onger ’n bôôm kouse te stoppe, want dat mos ôk deurgaen. Ze nam ôk altijd ’n fles met limmenaode en ’n zak sausemangels (aopeneutjes) mee en as ’t dan over de rijksweg vijftig auto’s veurbij ekeume waare, krege we d’r ’n paor. Nou ‘k wul je wel zegge we zatte ’n gruwelijke tijd te wachte eer ze veurbij warre en dan liegde we d’r nog ’n paor bij ôk. As we daer nou weer met moeder zouwe zitte, ad ze an ’n mud nog neit genog. Ik moch ôk wel us met me vaoder op de fiets mee naer Soesterberg vliegmechines kijke. Dat was heulemaol môôi. We stinge dan teuge ’t ek an en zag je ze zô de lucht ingaen. “Mot je us kijke”, zee vaoder dan, “zô gevaorlijk of tie kaerels dôôn, ze gaen mar zô over de kop met die dinge”. Vliegers maoke was ôk zô’n môôi werrekie. Je kon ze ôk kangt en klaer kôpe, mar die ginge neit zô gôôd en d’r warre trouwes ôk gin cente veur. Nee zelluf maoke en dan prebere of tie gaen wou. Dan was ze start weer te zwaor en dan weer te licht, mar net zô lang mulle tot ie bleef staen. We adde us ’n keer ’n heule grôte emaokt en dee sting toch hôôg. Ik zee, “we magge wel stark touw emme want je veult um trekke”. Ik ad ’t nog neit ezààd of daer ging ie op scheut en weet je waor we um verom vongde? In ’t aopebos bij ’t grenslaontje, an flarre.

In de jaren 80 waren de in Larens dialect geschreven stukjes van Bart Krijnen in de ‘Laerbode’ uitermate populair. Aan inhoud hebben ze niets verloren zodat wij ze met veel plezier nogmaals plaatsen.