Vrijwilliger in het zonnetje: Nico Willard

Ik sta bij een enorme houten poort me af te vragen: ten eerste of het hier is en ten tweede, hoe ik dan naar binnen kom… En dan gaat de poort open en daar staat Nico en kom ik in een werkelijk ontzettend leuke oude Larense boerderij uit 1750. Nico woont er nog niet zo heel lang (de fotoboeken zitten nog in de verhuisdoos). Hij heeft mooie dingen aan de muur hangen en een heerlijke grote tafel waar we aan zitten. Nadat ik koffie-met-koek heb gekregen, gaat Nico vertellen. 

Dit artikel is afkomstig uit Kwartaalbericht 173 [2025-3]. Leden van de Historische Kring Laren ontvangen het kleurrijke glossy magazine 4 keer per jaar. U kunt hier lid worden. Losse nummers zijn à € 9,50 per stuk in de Lindenhoeve en bij Bruna en de Larense boekhandel te koop, zolang de voorraad strekt.

Tekst: Elize van der Werff

Nico is in 1961 geboren en heeft op de Sint Janstraat 55 een heel gelukkige jeugd gehad. Hij ging naar de Sint Jozefschool op de Kerklaan waar het, in het tweede jaar dat hij daar zat, gemengd werd, daarvoor kregen de jongens nog onderwijs apart van de meisjes.

Van zijn vierde tot en met z’n 22e was Nico lid van LVV en veel bekenden die hij nu in Laren tegenkomt kent hij nog van het voetbal. Hij voetbalde ook op straat, onder andere met de kinderen van de familie De Wit, van Martin de Wit, het centraal verwarmingsbedrijf.

In 1980 heeft Nico de keus om te gaan studeren of te gaan werken en studeren tegelijk, en dat laatste doet hij. Werkzaam op een accountantskantoor in Amsterdam studeert hij tegelijkertijd bij het NIVRA voor accountant. Hij ging vanuit Laren naar Amsterdam heen en weer met de auto. Heel anders dan nu: de snelweg hield op bij Diemen. Daarna stond je dus altijd in de file. Tijdens zijn studie heeft hij zijn latere vrouw ontmoet van wie hij ondertussen gescheiden is.

Nico ontwikkelt zich tot een pietje precies met getallen. En zo ook precies met allerlei andere dingen, kijk maar naar het enorme en kleurrijke schema dat hij bijhield van meerdere jaren voetbal. Vandaar, u raadt het al: Nico is sinds twee jaar de penningmeester van de Historische Kring Laren. 

Bolsward

Hij heeft jaren in Bolsward gewoond en was doordeweeks voor zijn werk in Amsterdam. Na zijn scheiding is hij weer van Friesland naar Amsterdam gegaan, maar dat viel tegen: hij vond het zo druk met al die toeristen en hij miste de sociale structuur van een kleinere gemeenschap. Het was niet meer het Amsterdam van vroeger, en toen is hij, gelukkig voor ons, teruggegaan naar zijn geboorteplaats Laren.

Vanaf 1980 heeft hij keihard gewerkt en een paar jaar geleden dacht hij: het is wel welletjes. Hij heeft zijn zakelijke activiteiten op een laag pitje gezet en neemt nu meer tijd voor hobby en vrijwilligerswerk.

Weer terug in Laren kwam Nico meteen een oude vriend, Henk Calis, tegen en deze vriend vroeg of hij geen vrijwilliger wilde worden bij de bogenbouw voor de Sint Jansprocessie, Henk zat bij het Oosterend-comité, dus Nico zit daar nu ook.

Vier organisaties

Nieuwe bewoners worden welkom geheten op het stadhuis, in het Brinkhuis momenteel, aan het begin van het jaar en Nico meldt bij deze bijeenkomst aan een wethouder dat hij wel wat tijd heeft om iets te doen. Nou dat is niet tegen dovemansoren gezegd: hij is inmiddels betrokken bij vier vrijwilligersorganisaties in Laren en één had hij nog in Amsterdam. Hij vindt het een leuke manier om bij een sociale gemeenschap betrokken te zijn. 

In Amsterdam is hij vrijwilliger in de tuin in het Darwinplantsoen. Hier zit hij nu bij de stichting ‘Met je hart’. Deze stichting organiseert lunches voor eenzame ouderen, als gastheer aan de stamtafel. Verder is hij voorzitter van de Gooise wandelvierdaagse. In juni ontmoette ik hem in functie toen hij de start voor de wandeling gaf: compleet met aftellen van 10 tot 1, de seconden liepen mee en iedereen die klaarstond om te vertrekken telde ook hardop mee: we mochten gaan.

Waarom de wandelvierdaagse?

Wandelen is ontspannen. Het geeft rust in je hoofd en dat is belangrijk in de hedendaagse informatiesamenleving. Het kost geld om mee te lopen en het geld dat overblijft, gaat naar goede doelen en dat vindt Nico ook heel belangrijk. De wandelvierdaagse wordt voor een groot deel gerund door vrijwilligers en Nico vindt het fijn om daar een goeie sfeer te creëren.

Autoliefhebber

Nico ging al met de auto naar Amsterdam in een tijd dat de meeste mensen dat nog met de trein of op de brommer deden en de liefde voor auto’s is altijd gebleven. Hij is Maserati-fan en in 1999 kocht hij zijn eerste tweedehands Maserati. De Ghibli 2 is een icoon uit het turbo-tijdperk van Maserati, een 2-liter V6 motor van 306 pk. Een prachtige auto, maar de vraag was toen: kun je daarmee bij een klant aankomen? Daar werd even over nagedacht en toen kwam de conclusie: de liefhebber herkent het en vindt het prachtig en de niet-liefhebber die herkent het niet als zijnde een bijzondere auto.
Nog steeds is Nico dol op mooie auto’s. Gelukkig is zijn vriendin die in ‘s-Hertogenbosch woont dat ook, dus af en toe gaan ze rally rijden in binnen- en buitenland. Hij heeft een Triumph Stag van 47 jaar oud, maar graag rijdt hij in een oude Lancia, die al 445.000 km op de teller heeft staan. Volgens Nico “is hij net ingereden en rijdt hij als een zonnetje”.

Ik ga door de grote poort weer naar buiten, pak mijn fiets en daar zie ik een heerlijke auto staan: die zal van Nico zijn.

foto: Richard Prijkel