Groene Gerritsweg

Groene Gerritsweg

Aan dit dorpsweggetje dat in voorbije jaren nog geen eigen naam bezat, woonde greune (Groene) Gerrit. Hij bezat al de bijnaam van ‘Borde Gert’, die hij te danken had aan zijn optreden als hij in de avond mensen op bezoek kreeg waarvan hij niet gediend was. In die tijden was het bij de boerenbevolking de vaste gewoonte vóór het te bedde gaan zich tegoed te doen aan een paar borden pap. Als dan in de avond de borden op tafel kwamen, hield dit tevens in dat er een eind aan de visite was gekomen. Het was een ongeschreven wet, die door iedere Laarder als normaal werd aanvaard. En daar maakte Gerrit, die bezoek kwijt wilde, soms maar al te graag gebruik van door zijn vrouw toe te roepen: ‘Griet, zet de borden op tafel’ waardoor de visite begreep dat ze konden verdwijnen. Zo verkreeg deze boer de naam, ‘Borde Gert’. Door zijn ongemanierde optreden ging hij bij velen over de tong en dan zei men; ‘Oh, dee greune (Groene) ij is neit wijzer!’ Met groene werd bedoeld: ‘Die halve zachte. Hij heeft ze niet allemaal op een rijtje.’

Langs dit weggetje stond voorheen een leegstaand landhuis waarvan de toen opgerichte Gooise School enige tijd gebruik maakte. Ook woonde daar in zijn atelier de kunstschilder Manus van de Ven. Toen hij een ander pand betrok, werd het atelier benut als jeugdherberg, die de naam kreeg ‘De Toorts’. De beheerder hiervan werd de bekende Piet van Praag. Een aardige bijzonderheid hiervan is, dat de gewezen Duitse bondskanselier Willy Brandt in zijn jonge jaren ook enkele dagen in ‘De Toorts’ heeft doorgebracht. Maar al met al heeft die ‘Groene Gerrit’ zo malweg een naar hem genoemde straat gekregen. [uit: Laren door de straten heen, door Gerard Koekkoek]

Overzicht van straten in Laren | Berichten over de Groene Gerritsweg op deze site: