Hè hè binne we toch mar môôi met ze alle ’t neiuvejaor negetienongderdzes-etachetig inerold. Ik doch eerst we redde ’t neit zôk schiete dat ze deje om twaoluf uur. Wul je wel gelôve ik et de klok gineens hore slaen.
Bart Krijnen Wul je wel gelôve dat je de tijd haost neit bij kan ouwe. Nou is ‘t toch al weer àànde april en weet je wat dat zegge wul, juist Keuninginnedag. Over ‘n paor daoge is ‘t alweer zôweid.
Op zaterdag 14 december kreeg Nic Vos uit handen van de voorzitter van de Historische Kring Laren, Antoinetty van den Brink, de Schaap-met-de-vijf-poten-penning uitgereikt.
As we zô Zaeterdags, wanneer we op de kerk an ’t werk binne van boven naer beneje kijke, lijkt ’t net ’n mierehôôp. Minse lope deur mekaor hene, winkel in winkel euyt, bôschoppetasse vol, of ze blijve veur de glaoze staen om naer al ’t môôis te kijke wat ‘r in de etealozie staot.
Sinds begin september is de CD ‘effe tussedeur’ – met 28 door Nic Vos in Larens dialect ingesproken verhalen van Bart Krijnen – te koop en het blijkt een echte hit.
Daar waar ik opgroeide In 1930 kocht mijn vader Piet van Harmen Vos een stuk grond op de Schapendrift. Hij wilde daar een huis op laten bouwen, Dat was niet zo eenvoudig, De Schapendrift was toen nog in het bezit van ” Stad en lande” (Erfgooiersgrond), dus zou hij zijn nog te bouwen huis niet…
Lees verder
