In memoriam: Herman Strating
29 januari 2021 – Enkele weken geleden reed Herman Strating nog in Laren rond op zijn scootmobiel. Hij was een kwetsbaar man geworden maar bleef verbonden met het dorp waar hij zijn hele leven gewoond en gewerkt had. Korte tijd later, op 19 januari 2021 overleed Herman op de gezegende leeftijd van bijna 90 jaar. Zijn vrouw Nel met wie hij altijd zo’n sterke band had gehad was een jaar eerder gestorven in het begin van de coronaperiode. In hun laatste jaren woonden Herman en Nel in Theodotion.
Herman heb ik gekend als een positief ingestelde, doelgerichte man die je door zijn bril grappig kon aankijken als je met hem in gesprek was. Hij leek te willen zien welke uitwerking zijn woorden op zijn gesprekspartner hadden.
Een betrokken vrijwilliger
In 1997 werd Herman Strating wat hij noemde “de hoofdbezorger” van het Kwartaalblad. Hij bracht “de boekjes” bij de lopers die deze in hun eigen wijk bij de ledendonateurs bezorgden. Nel hielp hem daarbij. Daar kwam heel wat bij kijken is te lezen in de rubriek “In het zonnetje” dat aan Herman is gewijd (Kwartaalbericht 110 2009-4). Het bestuur liet in 2011 weten dat Herman na lange tijd ophield met het coördineren van de distributie van het Kwartaalblad. Zijn mobiliteit ging achteruit. Door polio op jonge leeftijd had Herman een handicap en liep hij wat moeilijk. Hij had ermee leren leven.
Herman was van 1999 tot 2001 tevens lid van het bestuur (Kwartaalbericht 1999-1, nr. 67). Hij was geboren en getogen in Laren. Hij was er lange tijd middenstander geweest met een groentewinkel in de Naarderstraat die oorspronkelijk van zijn schoonvader was geweest. Nel heeft daarover verteld in Mijn buurt: de Naarderstraat. (Kwartaalbericht 117 van 2011-3). Herman stond midden in de Larense samenleving. Dat alles kwalificeerde hem voor het bestuur. Maar het werd hem te veel. Toenmalig voorzitter Karel Loeff bedankte Herman “niet alleen vanwege zijn kennis, maar ook vanwege zijn contacten en enthousiaste inzet tijdens evenementen en andere werkzaamheden”.
Op dat moment zou Herman nog ongeveer 10 jaar zijn distributietaken voor het Kwartaalbericht vervullen. Hij was een zeer gewaardeerde vrijwilliger van de HKL.
Bijzonder
Herman was creatief begaafd. Deze aanleg heeft hij vooral op latere leeftijd verder ontwikkeld. Hij maakte beelden in was en liet die vervolgens al dan niet in brons gieten. Hij heeft er vele gemaakt met veel plezier en liet ze graag zien.
De HKL heeft bij de opening van de herbouwde Lindenhoeve in 2002 besloten de aangelegde tuin te verfraaien met het beeld “de Zaaier” van Herman. Het beeldje stelt Hendrik Smit voor, de laatste telg van de familie Smit die als boer in de Lindenhoeve heeft gewoond. Op 5 april 2003 werd in de tuin een tweede beeld van Herman Strating onthuld. Bij het beeld “de Zaaier” kwam “de Maaier” (kwartaalbericht 113, 2010-3).
De beelden zijn een eerbetoon aan de hardwerkende boer die in het verleden met zijn handen zaaide en oogstte. Ik denk – het vaste geloof van Herman in de Schepper kennende – dat hij in de beide beelden een metafoor voor het leven zag. Ieder mens wordt geboren en sterft. Wat men zaait, zal men ook oogsten.
In het logboek van de Lindenhoeve las ik nog dat Herman Strating op 28 september 2009 het beeld Klein Duimpje in de entree kwam repareren. Herman was ook zorgzaam.
Zaaien en maaien op de manier die de beelden van Herman uitbeelden is voorbij. De Lindenhoeve is allang geen boerderij meer. Geschiedenis, dat is het werkterrein van de Historische Kring Laren.
De beelden in de tuin getuigen van de voetafdruk van Herman Strating die zich zeer verbonden voelde met de mensen die bezig zijn met de geschiedenis van zijn geliefde Laren en de Laarders, met ons.
Jos Joosen