Nieuwlarenweg 20

Rond 1900 woonden Jan de Jong en Clasina de Jong – de Graaf en hun kinderen in een boerderij tegenover de Waterstaatskerk in het centrum van Laren. In die tijd was Joachim Hamdorff als reizend wagenmaker in Laren terecht gekomen en begon ere en wagenmakerij. Toen het bedrijf niet zo goed ging, zag hij kans het logement “De Hessenkar” op de Brink te kopen. Hier werden de paarden verwisseld en er was een stalhouderij. Zijn zoon Joachim nam na het overlijden van zijn vader de zaak over en “De Hessenkar” werd “De Vergulde Postwagen”. Na de dood van Joachim nam zoon Jan Hamdorff de leiding van de zaak over. Het logement “De Vergulde Postwagen” werd toen “Hotel Hamdorff” en was het eerste tramstation in Laren.

Dit artikel is afkomstig uit Kwartaalbericht 91 [2005-1]. Leden van de Historische Kring Laren ontvangen het kleurrijke glossy magazine 4 keer per jaar. U kunt hier lid worden. Losse nummers zijn à € 4 per stuk in de Lindenhoeve te koop, zolang de voorraad strekt.

Meta Loeff – Duurland

Kort voor 1900 brak er brand uit in de belendende boerderij van Jan de Jong. Jan Hamdorff zag kans te gaan uitbreiden. Ten behoeve van het nieuwe gebouw werd de boerderij van Jan de Jong afgebroken. Deze liet op de Nieuwlarenweg een nieuwe boerderij bouwen, die in 1905 werd betrokken. Hier werd het boerenbedrijf voortgezet door vader en zoon Jan de Jong. Zus Neel deed de huishouding en Anna was- werkzaam in de uitleen van de R.K. Bibliotheek. Zij was tevens medeoprichtster van de dansgroep “De Klepperman van Elleven”.

Moeder Clasina overleed in 1940. Intussen was vader Jan ook overleden en zoon Jan beheerde de boerderij alleen. In 1943 trouwde Jan de Jong (21 januari 1898- 20 oktober 1990) met Annie van Overbeek, geboren in Vaassen (Gelderland) (10 juni 1908 – 20 september 2002). Zij kregen geen kinderen. Annie was een boerendochter en een van de oudsten in een gezin van 12 kinderen. Gedurende 17 jaar diende zij in verschillende gezinnen in Gelderland. Annie was 29 jaar toen zij naar Laren kwam en gedurende 6 jaar de huishouding deed op de boerderij van Willem de Jong en Bertha van de Brink (oom en tante van Pastoor Snelder (1911 – 1998) van het Oosterend. Bertha was vaak ziek. Ik herinner mij nog de ziekenbezoekjes samen met mijn moeder. Zo kende ik Annie van Overbeek al sinds mijn prille jeugd. Toen Annie in 1943 ging trouwen met Jan, broer van Willem de Jong gingen zij wonen in de boerderij Nieuwlarenweg 20. Het voorhuis werd tot twee woningen verbouwd door de Fa. Gebroeders Duurland, Mauvezand 24.

Jan en Annie aan een kant en Neel en Anna aan de andere kant. Anna overleed op 55 jarige leeftijd aan kanker. De boerderij leed aan achterstallig onderhoud. Dankzij initiatieven en hard werken werd deze in de loop der jaren opgeknapt. Allereerst werd de achtergevel opnieuw gemetseld en geïsoleerd door firmant Cornelis Duurland. Boven de stalruimte, waar de slietenlagen (om het hooi op te bewaren) werd vervangen door een houten balkenzolder die aan de zijkanten naar boven is dichtgemaakt en de rieten kap gedeeltelijk zichtbaar laat. In het woongedeelte werd een ronde stookoven gemetseld door Klaas Koster, metselaar bij de Fa. Duurland. Er werden keukenkasten getimmerd en alles werd geschilderd in de kleur oudroze. Ze zijn nooit meer overgeschilderd geweest, alles bleef er als nieuw uitzien, dankzij het huishoudelijk beleid van Annie. Wat het boerenwerk betreft is men in de jaren tachtig gaan afbouwen. Minder vee tot tenslotte de kippen en de poes nog overbleven. De stal was leeg, opgeruimd en schoongemaakt. De muren gewit, een kleed op de grond en de tuinstoelen met tafel vulden de ruimte. Maar vooral de vele potten met droogbloemen gaven de stal een gezellig aanzien. De pompstraat is intact gebleven en was als keuken ingericht. Vroeger diende deze ruimte als spoelhok. Buiten is de hooiberg leeg, de grassilo niet meer in gebruik. Geen kippen meer in de schuur, doch de kleurige bloementuin in de zomer is lang gebleven. De fruitbomen in het groene gras maken van het geheel een prachtig aanzien. Vaak in tijdschriften en boeken beschreven en er werden ook prijzen mee gewonnen.

De tuin was een grote liefhebberij van Annie en liet in onderhoud niets te wensen over. Al haar liefde en energie waren hierin duidelijk aanwezig. Kenmerkend was de rij kleurige dahlia’s langs de heg. Vaak was zij ’s morgens om zes uur al in de tuin aan het werk, zodat zij met warme dagen overdag binnen kon verblijven en werken. Jarenlang heeft de dansgroep De Klepperman hun bijeenkomsten en dansoefeningen gehouden op de Nieuwlarenweg. Jan de Jong verbleef zijn laatste levensjaren genoodzaakt op de verpleegafdeling in Theodotion, waar Annie hem dagelijks bezocht totdat hij aldaar op 92-jarige leeftijd overleed. Annie bleef alleen met naast haar Mevrouw Klok – Kreisel, die nog steeds een deel van het huis bewoonde. Voormiddag werd er gewerkt en in de namiddag werd een bezoekje zeer gewaardeerd. Een telefoontje vooraf was wenselijk. Onder het gebruik van een kopje thee meteen koekje werden de Larense nieuwtjes uitgewisseld en werd erover vroeger gepraat. Nadat Annie een paar keer was gevallen met pijnlijke gevolgen, was thuis wonen niet meer verantwoord. Het werd dus Theodotion, waar zij o.a. tijdens de renovatie in de noodwoningen op de hockeyvelden een kamertje had. Nadien kreeg zij een kamer op de Werkdroger, waar zij van haar welverdiende rust kon genieten en haar 94ste verjaardag vierde. Kort daarna viel zij in de badkamer wat de oorzaak van haar onverwachte dood was op 20 september 2002. Tijdens de uitvaartmis was de Basiliek overweldigend versierd met witte bloemen. Haar laatste levensjaren, alleen zijnde, miste zij Jan, doch eenzaamheid kende zij niet. Zij kreeg regelmatig bezoek van haar omvangrijke familie en kennissen van binnen en buiten Laren. Annie was altijd een geïnteresseerde, opgewekte en positieve vrouw. Zij was eenvoudig en genoot van de dingen om haar heen. Zo zal ze ook altijd in mijn herinnering blijven.