Effe tussedeur: Keuninginnedag
Bart Krijnen
Wul je wel gelôve dat je de tijd haost neit bij kan ouwe. Nou is ‘t toch al weer àànde april en weet je wat dat zegge wul, juist Keuninginnedag. Over ‘n paor daoge is ‘t alweer zôweid.
Dit artikel is afkomstig uit Kwartaalbericht 128 [2014-2]. Leden van de Historische Kring Laren ontvangen het kleurrijke glossy magazine 4 keer per jaar. U kunt hier lid worden. Losse nummers zijn à € 4 per stuk in de Lindenhoeve te koop, zolang de voorraad strekt.
Ik zat’r ongerlest nog an te denke toen ik al die naome las van de neiuve raed die we ekeuze emme en waor we ‘t weer vier jaor mee dôôn motte. D’r binne neit veul Laorese naome meer bij en in me gedachte zag ik al die ouwe raedsleje weer staen op de trappe van ‘t gemeentehuis zôas eh… Hendrik Caolus de wetouwer, Crelus Bakker, Steffe van den Brink. Neit dat die minse van nou neit gôôd zalle weze, gin haer op m’n hôôfde die daer an denkt, mar’t was toch aorst. Jao de Keuninginnedag van vroger was toch al aorst as nou, toen eenendartig augustus volop zomer en nou dartig april wel veurjaor mar gedurig nog arreg koud. Jao mennige keer staen de kôôie nog op stal.
O jao, effe tussedeur ‘t is nou zesentweintig april en gistere was ‘t de vijfentweintigste, Marrecusdag. Weet je wat dat zegge wul, dan is ‘t tijd om bône te legge want ‘n Laores gezegde is ‘wee vroog bône wul ete, mot Sint Marrecus neit vergete’. Mar Fok Caolus zee vroger altijd ‘je mot ze legge veur de middag en ‘s marreges eerst naer de kerk om te bidde veur de vruchte van de aerde’.
Mar om op Keuninginnedag verom te komme, ik zee daer net al, ik zie al die ouwe raedsleje nog staen op de trappe en wij moste dan altijd zinge ‘s marreges om negen uur al, aubaode neumde ze dat.
Op ‘t bordes sting burregemeester van Nispen met ze vrouw en Huupie in ‘t gemidde met de heule raed t’r omhene. Nou en wij mar zinge van ‘de paode op de laone in’ en ‘ferreme jonges stoere knaope’ en nog meer van die ouwe liedjes. Lammert van de Veer de postlôper sleug de maet en de harremenie speulde de meziek. Nou en as dat of-eleupe was dan nam de burregemeester ‘t woord. Jao je wist al precies wat’r kwam want alle jaore had ie dezellefde toespraok. Dat ging zô:
“Geachte burgers van Laren. Het is voor mij weer een groot genoegen om de Koninginnedag van Laren te mogen openen. We hebben zojuist de aubade van de schoolkinderen gehoord en ik ben hen daar zeer dankbaar voor. Ook dank ik het onderwijzend personeel die dit de kinderen heeft bijgebracht en de harmonie voor de begeleiding. Beste kinderen, als jullie moeder jarig is, is het groot feest thuis, maar nu de moeder van het hele land jarig is, vieren wij gezamenlijk feest. Ik heb daarom ook gemeend een telegram te moeten sturen naar Hare Majesteit om haar de eer en trouw te mogen betuigen van de bevolking van Laren.”
En als het somber weer was:
“En laten we hopen dat het oranjezonnetje nog even door zal breken, opdat wij hier in Laren weer op ouderwets gezellige wijze de Oranjedag mogen vieren. Ik heb gezegd.”
Mar wat neit zô môôi was, vroger was met de Keuninginnedag op eenendartig augustus ôk de grôte vacantie of-eleupe en mos je de aore dag weer naer schôôl.
Mar de dag was môôi en ik wuns jullie nou ôk ‘n môôie Keuninginnedag.
In de jaren tachtig waren de in Larens dialect geschreven stukjes van Bart Krijnen ? in de toenmalige Larense uitgave ‘De Laerbode’ uitermate populair. Aan inhoud hebben ze niets verloren zodat wij ze met veel plezier nogmaals plaatsen. 28 van deze verhalen zijn ingesproken door Nic Vos en op CD verschenen; à € 15 bij de HKL.