Effe tussedeur

Effe tussedeur

Verleje week stinge we ’s aoves nog effe an de weg te praote, en we adde ‘t ‘r zo over dat de daoge alweer wat langer wirde, en je ’s aoves alweer ’n mooi posie deur kan gaen veur ’t donker wurdt, toen ’t ineens deur m’n hoofde scheut, aore week gaet de klok ok weer ’n uur veureuyt, en gaen we zo zeutjes an naer ’t veurjaor too.

Bart Krijnen

Jao ’t gaet allemaol zo gauw, veur je ’t weet is’t alweer Paose en veur die tijd mot ‘r nog veul werk edaen wurde, zo as de grote schoonmaok, de teuyn, en nog veul meer. Mar om us effe bij de grote schoonmaok stil te staen, wurdt daer nog wel us wat an edaen teugeswoordig. Je zou toch zegge nae de weinter mot alles toch weer us ’n gooie beurt emme. De boel us good teuge mekaor opzette om weer ’n aore lucht in huis te krijge nae al dat gestook en dat gepur in die kachel. Nee, ik geloof dat ‘r zo niet meer over de veurjaorsschoonmaok edocht wurdt. Neit dat de minse smerig binne, dat oor je me neit zegge, daer waeg ‘k me neit an, mar ’t gaet teugeswoordig aorst as vroger. Dan doon ze weer us dee kaomer en ongerangd weer ’n aore, hier ’n neif behangetje, daer aore veuyrf op, ’n posie laoter weer us neiuve gurdijne en zo binne ze aagelijk ’t eule jaor bezig om de boel ’n beetje christelijk te ouwe. Vroger most dat allemaol veur de Paose klaer weze, en as ’t dan ’n mooie dag was zag je overal de bedde beuyte, meestal op ’n leer tusse twee stoole in, de dekes an de lijn, kleje over de hegge, en dan maer slaen d’r op dat ’t stof in de rongte vleug. Emmers waoter met greune zeep wurde d’r ebreuykt om alles te soppe en of te lappe. Zellufs ’t uisie (W.C.) wurde neit overgesleuge, de plee good of-eschuierd, de mure opneif ewit of blaof emaokt, da’s teuge de vliege, en de ongerkangt zwart met parrefine. D’r warre ok nog veul huize met ’n bestee d’r in, en daer onger was nog ’n reuymte waor ze de aerepels bewaorde.Je most dan eerst de vootebank weghaole, de deurtjes opdoon en dan zag je zo de aerepels legge. En as ’t dan daer onger te warrum eweest was, ginge de aerepels al vroog spreuyte, en me vaoder vertelde ongs dat ie ’t wel us ezien ad, dat de spreuyte langest de beddetijk in de bestee greuide. Nou die kwamme ze wel weer teuge want ‘r most toch neif strooi in de beddetijk estopt wurde. Alleen de aerepels zalle wel niet zo lekker meer eweest emme, want as t’r te grote spreuyte op-ekeume binne, wurde ze zo zacht en lijke ’t wel vijge. Mar as dan ’t eule huis schoon was, en de poetsdooke en faal (dweil) tot op de draed verslete warre, reuk alles naer de was. Zellufs de cliviao in de keuperepot veur ’t raem in ’t veurhuis met ze grote greune breje blaoie, sting te glimme in ’t sonnetje.

In de jaren tachtig waren de in Larens dialect geschreven stukjes van Bart Krijnen ? in de toenmalige Larense uitgave ‘De Laerbode’ uitermate populair. Aan inhoud hebben ze niets verloren zodat wij ze met veel plezier nogmaals plaatsen.

Dit artikel is afkomstig uit Kwartaalbericht 120 [2012-2]. Leden van de Historische Kring Laren ontvangen het kleurrijke glossy magazine 4 keer per jaar. U kunt hier lid worden. Losse nummers zijn à € 4 per stuk in de Lindenhoeve te koop, zolang de voorraad strekt.