Bloemennamen: Rozenlaantje, Zonnedauw en Ericaweg
We kennen in Laren drie straten die de naam dragen van een bloem of plant. Dat zijn het Rozenlaantje, de Zonnedauw en de Ericaweg.
Dit artikel is afkomstig uit Kwartaalbericht 169 [2024-3]. Leden van de Historische Kring Laren ontvangen het kleurrijke glossy magazine 4 keer per jaar. U kunt hier lid worden. Losse nummers zijn à € 9,50 per stuk in de Lindenhoeve en bij Bruna en de Larense boekhandel te koop, zolang de voorraad strekt.
Tekst: Bep (G.L.) De Boer
Het was de Gooische stoomtram die de mensen van buiten Laren naar ons dorp bracht. Vooral de mensen uit de steden waren meteen verliefd op Laren en lieten hier mooie woningen bouwen. Ook in een straatje bovenaan de Drift. En hadden ze daar een mooi huis laten bouwen, werd hun adres Hein Duvel – Laren. Dat moest anders. De nieuwe bewoners in deze buurt vroegen het gemeentebestuur of dat kon veranderen, bijvoorbeeld in Rozenlaantje. Dat was een naam die helemaal paste in de omgeving. Het gemeentebestuur deed niet zo moeilijk en het Laantje werd Rozenlaantje genoemd. Het Rozenlaantje ligt tussen de Drift en de Naarderstraat. En tussen de Drift en een akker, dus aan de andere zijde van het Rozenlaantje, vinden we het Verlengde Rozenlaantje. Aan het Rozenlaantje hebben veel bekende Nederlanders gewoond. Ik ga ze niet allemaal aan u voorstellen, maar één wil ik toch wel noemen.
Dat was Ir. Vincent Willem van Gogh. Hij werd geboren te Parijs op 31 januari 1880 als zoon van kunsthandelaar Theo van Gogh en lerares Johanna Bonger. Ir. Van Gogh bezat de kunstverzameling die hij had geërfd van zijn moeder na haar overlijden. In 1960 richtte hij de Vincent van Gogh Stichting op. Dat was het begin van wat later het Van Gogh Museum zou worden dat op 2 juni 1973 werd geopend.
De Zonnedauw vinden we tussen de Postiljon en het Engelsjan. Het is een vrij jonge straat en er staan niet zo veel woningen. De straat werd genoemd naar het vlees etende plantje zonnedauw. Waarschijnlijk omdat het hier in het heidegebied voorkwam. Waar deze straat nu is, was eens de heide. De zonnedauw lokt, vangt en verteert insecten door een kleverige substantie aan zijn takeltjes, vandaar vlees-etende plant.
De Ericaweg is een steenworp van de Zonnedauw vandaan. Die ligt tussen de Smeekweg en de Heideveldweg en wordt doorsneden door de Kloosterweg. Het eerste deel van de Ericaweg is het oudste gedeelte. Dat is het deel tussen Heideveldweg en Kloosterweg.
De naam Ericaweg komt van het heideplantje Erica dat hier eens bloeide toen er nog geen woningen stonden. Ook was er een stuk grasland waar groenteman Van Mossel zijn paard liet grazen.
In 1990 wilde een zoon van een familie op nr. 5 een wespennest uitroeien met vuur, maar stak hierbij tevens de bovenverdieping in brand. Het gaf veel reuring in de straat.
Op 12 mei 1990 overleed Bart Bakker. Hij woonde op nr. 19 en had een zeer omvangrijk archief over Laren, hetgeen hij deelde met de Historische Kring. Zijn schoondochter, Agnes Bakker, heeft later nog de verspreiding van de Kwartaalberichten van de Historische Kring verzorgd.
Steken we de Kloosterweg over dan komen in het nieuwere deel van de Ericaweg dat na de Tweede Wereldoorlog werd aangelegd en bebouwd.
Op nr. 32 woonde Paul van Heyningen, verslaggever van de Laarder Courant De Bel en een verwoed postzegelverzamelaar. Paul overleed op 11 september 1993.
Op 48 woonden Tinus Calis en zijn vrouw Wil. Op 3 december 1987 stond met grote letters in De Bel dat Tinus in de VUT ging. Voor het laatste rondje dat Tinus met zijn grasmaaier maakte hadden zijn collega’s de maaier versierd met ballonnen, want Tinus werkte bij de Gemeentelijke plantsoenendienst. Tinus en zijn vrouw zijn beiden overleden.
Op 50 woonde het gezin van een postbode. In augustus 1988 kreeg het gezin een akelige boodschap. Zoon Hans was bij een auto-ongeluk op 23-jarige leeftijd omgekomen.
Op 56 woonde ook een gezin met veel verdriet want 1 december 1987 overleed zoon Jan plotseling.
Op 5 september 1987 werd een barbecue georganiseerd door de bewoners van de Ericaweg die woonden tussen de Smeekweg en de Goossen de Witstraat. Het werd een groot succes.
Op 58 woont de schrijver dezes. Ik kwam hier in 1948 met mijn ouders wonen en ik woon er nog steeds. Op 15 november 1988 kwam Vos de siersmid een windwijzer op ons dak plaatsen. Dat was een cadeautje van mijn vrouw voor mijn 55ste verjaardag. De windwijzer staat symbool voor mijn hobby’s schrijven en schilderen. Vooral het schrijven over Laren vind ik heerlijk. Heel veel boekjes zagen het levenslicht. Ik noem het schrijfsels (het zijn niet zulke dikke epistels). Nu reeds 48.
Op 60 woonde ook een gezin De Boer. Een zoon uit dit gezin, Wiet, is ook lid van de Historische Kring en stelde 5 lijvige boeken samen over Laren. Hij woont nu elders in Laren en is druk bezig met het zesde exemplaar.
Op 63 woonde een gezin dat bestond uit vader, moeder en twee kinderen, een dochter en een zoon. Na het overlijden van de vrouw ging de dochter elders wonen. Zoonlief deed de gekste dingen. Zo had hij bijna het hele huis opgeblazen door overal wat zwart kruit te leggen en het dan aan te steken. Ook ging hij wel eens ergens inbreken, at aldaar de koelkast leeg en vertrok dan weer. In februari 1994 is hij overgebracht naar Den Dolder.
Op 65 woonde Henk Hagen. Henk runde een bloemenkiosk aan de Kloosterweg (naast de drankenwinkel), samen met zijn vrouw Margreet. Ze zijn verhuisd naar Friesland waar Henk recentelijk is overleden.
Bronnen: Laarder Courant De Bel; De Gooi- en Eemlander; Wikipedia; Bussums Historisch tijdschrift; NH Gooi.