Avonturen bij de tank

Op de Westerheide, in het verlengde van de Grintbank en de Verlengde Houtweg, stond tussen bosjes een tank. Volgens overleveringen was die na de oorlog als monument blijven staan. Als mijn informatie juist is, was het een Amerikaanse Sherman-tank. Toen wij, een groep jongens van tussen de tien en vijftien jaar van de Heideveldweg, die tank ontdekten, was hij rondom dichtgelast, we konden er onmogelijk in. De reden waarom hij was dichtgelast is dat er met het dichtvallen van de koepel een ernstig ongeval zou zijn geweest met fatale afloop. Of dit wel of niet waar is heb ik nooit kunnen achterhalen, evenmin wanneer die tank is weggehaald, immers hij staat er niet meer.

Cees van Rosmalen

Dit artikel is afkomstig uit Kwartaalbericht 148 [2019-2]. Leden van de Historische Kring Laren ontvangen het kleurrijke glossy magazine 4 keer per jaar. U kunt hier lid worden. Losse nummers zijn à € 4 per stuk in de Lindenhoeve te koop, zolang de voorraad strekt.

Met de groep gingen wij de tank toch eens goed onderzoeken en wat bleek, aan de onderkant zat een luik en dat zat niet helemaal vast. Dat bracht ons op een idee. Bij ons volgende bezoek namen we gereedschap mee. Een schep om ruimte onder de tank te maken en hamers en breekijzers om het luik los te wrikken en zowaar dat lukte. Van onderaf konden we de tank in, onze eerste overwinning. In de tank was het aardedonker. Twee kleine lichtspleetjes kwamen binnen, dat was waar ooit geweren naar buiten staken. Op gevoel vonden we een aantal ‘stoelen’ en bij één ervan zat een hendel. Waarvoor die diende bleek al snel en dat was nogal pijnlijk. Als je aan die hendel trok, schoot de stoel omhoog en je sloeg met je kop hard tegen de onderkant van de koepel. Maar ja, dat was dan de prijs die betaald werd voor het veroveren van onze tank. De oorlog werd op de meest realistische manier herbeleefd, dennenappels waren granaten, elektrabuisjes waren geweren en krieken waren de kogels. 

Zo gebeurde het een keer dat wij eraan kwamen en onze tank bezet was met een groep jongens uit Hilversum. De vijand in onze tank, dat was onbestaanbaar. Op ons aandringen de tank te verlaten werd schamper gelachen en geroepen “haal ons er maar uit”. Er volgde krijgskundig overleg en er werd een oplossing bedacht, geen diplomatieke dat was voor watjes, nee een duidelijke overwinning moest het worden. We verzamelden een hoop buntgras, hoopten het onder de tank op en staken het met lucifers aan. Branden deed het amper, maar roken des te meer. Binnen no-time was de tank heroverd. Met betraande ogen en een trap na vluchtte de troep naar het vijandelijke Hilversum. De overwinning werd gevierd als de bevrijding op 5 mei.

Later zaten we een keer met de groep in de tank en kwam de marechaussee. Die stonden, net als wij met die Hilversummers, voor de tank en sommeerden ons eruit te komen. Ze waren te mooi om onder die tank te kruipen en hadden geen ander idee dan te wachten, de klunzen. Wij hielden het in de tank langer vol dan zij daarbuiten, ze vertrokken. Een ‘vrijwilliger’ ging naar buiten om te zien of ze ook werkelijk weg waren, en jawel de kust was veilig. Wederom hadden we gewonnen en nu nog wel van het militaire gezag. 

Dit is zo maar een verhaal over onze bezigheden tijdens vakanties die in die tijd, de jaren vijftig van de vorige eeuw, gewoon thuis werden gevierd. Niet zo avontuurlijk als in deze tijd, maar wel met veel lol. Ik denk er daarom met voldoening op terug.

Bij deze dan nog een oproep: wie weet meer over de plaatsing, het dichtlassen en de verwijdering van de tank?