Effe tussedeur

Ziezo nou kan ’t wel weer lukke met al die vekanties. We gaen mar weer us an ‘t werk. Neit dat ‘k ’t niet mooi vein, maar eh… we kanne neit te lang niks doon, want daer kan de schoorstee neit van roke.

Bart Krijnen

Mar ’t was wel mooi. Veul binne d’r wijd weg-eweest en naer ‘k oop ok weer gezongd verom ekeume. Aore bleve in de buurt en dee adde ’t aagelijk nog ’t mooist. ’t Was zo rustig in Laore dat ‘r aovede bij warre da’k teuge me vrouw zee: “Je kanne wel ’n kenon ofschiete en dan raok je nog gin mins”. Nou en da’s teugeswoordig wel us aorst. Mar die rust was wel us nodig, neit allenig in ’t verkeer, mar ok in aore dinge. Minse keier d’r wurde toch war of-ebromd in Laore, d’r deugde ok eulemaol niks meer. Nou dan is ’t mar good dat ze us ’n posie weggaen dan kanne ze weer us tot bedaore komme. As ‘k zelluf weg-egweest bin en aore mooie dinge ezien et, en ‘k kom weer verom dan denk ‘k, d’r mag veul an mangkere, mar weg krijge doon ze ne hier neit. Dat wul netuurlijk neit zegge dat ze zo mar deur motte gaen. Nee we motte wel euyt ’n aor vaotje gaen tappe. Laore is veuls te mooi om ’t zo mar te laete verniele deur ’n stelletje van die bolbroke dee ok denke dat ze wat van Laore wete. Wee de klomp past dee trekt um mar an. Mar we emme weer ’n eul werkjaor veur ongs en met ’n beetje gooie wul mot ’t lukke. Mar over de zomer emme we niks te klaoge dunk me.

Mooi weer om te kuiere en te fietse, saome met je vrouw of met je klaankeier veurop. Mins zo mooi toch, en dan denk ‘k meteen weer an vroger as ‘k met Gijsom mee moch op de transportfiets naer Soest. ‘k Zie dat ding nog veur me. ’t Was een deurtrapper met ’n grote begaosiedraoger veurop. Gijsom lee dan ’t plankie, waor grootvaoder roggebrood op weg brocht naer de coperaosie, op de begaosiedraoger, ’n zakkie d’r overheen en daer zat je. Nog’n touw om je beuyk dat je d’r ongerweg neit of kon valle en dan op Soest an. Bij Groeneveld stapte Gijsom of want daer sting ’n ijscoman en kreeg je ’n ijsie van twee cente. Daer mo’je nou us om komme. Zelluf nam ie ‘r een van dree en dat weet ‘k zeker, want ‘k zie nog dat ie betaolde met ’n vierkangt e steuyver en geen cent verom kreeg. Nou dan weer opstappe. Dat was ’n eule ceremonie, een been van affere op de step, ’n kurt anlopie en hupsekee zo in ’t zaodel en daer ginge me weer. Bij de Emmabrug wachte we effe tot ‘r ’n stoomtrein ongerdeur ging. We zatte dan eulemaol in de mist van al die stoom en as tie kaerel dan ok nog ’n ruk an de stoomfleuyt gaf, ko’je mekaor gin eens meer zien. We kwamme ok nog langest ’t paleis, mar daer was ’t altijd ’n dooie boel, want Wullemientje woonde in De Haog en Juliaontje was nog niet etrouwd. Nae de koffie ginge we weer verom en as Gijsom dan weer bij Groeneveld was en twee tores van de Sint Jan zag, veulde ik dat ie harder trapte zo blij as tie was weer op Laore an te gaen. Hij zag de ijscoman gineens meer staen en dat vong ik nog wel jaomer. Ik oop dat we allemaol nog eul lang blij magge weze as we weer op Laore angaen.

In de jaren tachtig waren de in Larens dialect geschreven stukjes van Bart Krijnen ? in de toenmalige Larense uitgave ‘De Laerbode’ uitermate populair. Aan inhoud hebben ze niets verloren zodat wij ze met veel plezier nogmaals plaatsen.

Dit artikel is afkomstig uit Kwartaalbericht 121 [2012-3]. Leden van de Historische Kring Laren ontvangen het kleurrijke glossy magazine 4 keer per jaar. U kunt hier lid worden. Losse nummers zijn à € 4 per stuk in de Lindenhoeve te koop, zolang de voorraad strekt.