Effe tussedeur
In de jaren tachtig waren de in Larens dialect geschreven stukjes van Bart Krijnen ? in de toenmalige Larense uitgave ‘De Laerbode’ uitermate populair. Aan inhoud hebben ze niets verloren zodat wij ze met veel plezier nogmaals plaatsen.
Ho jullie d’r over denke weet ‘k neit, mar ik vein ‘t altijd mar ‘n dooie boel zo nae de feestdaoge. Je motte weer heulemaol wenne. Nou ‘t stalletje of de kerstboom mar hoogeuyt veertien daoge estaen, maar zo gauw as alles weer op zolder op-eburrege is en al ‘t ouwe weer op z’n plaets staet, denk je bij je aage, wat ‘n kaole boel. Jao ‘t warre ok weer mooie daoge en we binne d’r in Laore met oud en neif nog knap deurheen erold, want as je dat ore wat ze ‘r soms in aore darrepe van emaokt emme, rijze je haere te barrege. Mar waorom ze nou op de Neiuveweg ‘t stangdbeeld van Jan Handurf (Jan Hamdorff) weer moste verniele kan ‘k neit begrijpe en ‘t arregste vein ‘k ‘t veur die jonge kunstenaor, dee ‘r weer ‘n gaef kaereltje van emaokt ad.
Verleje zomer was ie ‘s Zondagsmarreges al vroog an de gang om ze neus en angde weer mooi te maoke. Zellufs de sigaor tusse ze vingers zag ‘r weer knap euyt, ‘t was nog ‘n sigaor van ‘t merk Jan Handurf, emaok deur Gert van Wullem van Rijkie (Gert Wiegers) de sigaoremaoker want dee maokte ze, compleet met bangkies en ze petret ‘r op.
Waorom mag te man daer neit rustig staen, hij kan ‘t toch ok neit ellepe dat ze van z’n herreberg ‘n kaole vlakte emaokt emme waor ie nou teuge an mot kijke en waorvan ze nog neit wete wat ze d’r mee doon motte. Mar net zo ‘k zeg, de een maokt vum weer mooi, mar van ‘t ene op ‘t aore jaor as veul minse mekaor weer ‘n good jaor wunse, motte aore zonodig de boel weer in mekaor slaen. Mar laete we ‘r mar over opouwe want ‘t is toch ‘n raore werreld teugeswoordig. Nou zee ik dat ‘t nae Dreekeuninge ‘n dooie tijd is, mar da’s neit eulemaol waor want nou komt de koppertijd weer an. Wat dat is hoof ‘k veur de Laoders niet meer euyt te legge, mar ‘r wone ok nog aore minse in Laore dee daer nog noot van ehoord emme. In de koppertijd wurdt ‘r op Maondagaoved gezellig ‘n potje kaert espeuld of ‘n aor spelletje met daerbij ‘n kommetje koffie, ‘n slukkie en wat vroeger de gewoonte was, en soms nog wel, ‘n panne met warreme sukkelaod.Dat duurt zo tot de vastelaoved en as ‘k de verhaole mag gelove dee me vaoder vertelde over de koppertijd van vroger, dan was ‘r in dee tijd ok al veul lammighaad. ‘t Beurde wel us dat ‘n boer z’n waoge de aore dag bove op ‘t dak zag staen, en dat ‘r aore minse warre dee, as ze ‘s aoves lekkere warreme sukkellaodemelluk wouwe drinke, ‘t in de gaote krege dat de panne esteule was. Nou jao as dat ‘t arregste was vul ‘t nog wel mee. D’r wurde in alle geval niks vernield. Jao dat ka je teugeswoordig neit meer zegge, mar wie weet wurde ze nog ‘n keer wijs.
door Bart Krijnen