Vergeten polissen?
Een van de redenen dat ik dit artikeltje schrijf is dat ik de indruk heb dat er veel Laarders een begrafenispolis hebben, waarbij zij niet op de hoogte zijn, wie de verzekeringsgever is en of zij er iets mee kunnen. Het staat een ieder vrij om actie te nemen, dan wel alles op zijn beloop te laten.
Foto: Begrafenisfonds, opgericht 1 maart 1922 en bekrachtigd bij notariële akte van 4 november 1926. Dit fonds behoorde bij de R.K. begrafenis-vereniging “St Barbara” te Laren (N.-H.).
Dit artikel is afkomstig uit Kwartaalbericht 109 [2009-3]. Leden van de Historische Kring Laren ontvangen het kleurrijke glossy magazine 4 keer per jaar. U kunt hier lid worden. Losse nummers zijn à € 4 per stuk in de Lindenhoeve te koop, zolang de voorraad strekt.
Ton H.N. van den Brink
Ik vond het historisch interessant dat onze voorouders (vanaf 1922) aan zorg deden en hoe een dergelijk initiatief kan verzanden. Naar mijn mening is dit stukje leuk voor belangstellenden en misschien belangrijk voor belanghebbenden. Een ieder moet hier zelf maar over beslissen.
Het verhaal is opgebouwd uit:
• een stukje persoonlijke geschiedenis,
• een stukje tips om een polis tot uitkering te laten komen,
• stukjes over St Barbara uit de Bel en
• een verhaaltje over St. Barbara.
Toen ik met de VUT ging was er tijd om een aantal zaken op een rij te zetten. Terugkijken naar het arbeidzame leven en vooruit kijken naar??? Ik kwam onder andere een prachtig boekje van bovengenoemd fonds tegen. Je vraagt je dan af: “Wat is dit en wat betekend het? Is het wat waard en moet ik mijn kinderen hiermee belasten?”
De inschrijving:
Mijn ouders schreven mij op 29 Dec. 1952 op mijn leeftijd van 6 jaar in tegen een premie ineens van ƒ 75.-. Hier hoorde een prachtig boekje bij. Wat mij opviel aan het boekje was onder andere dat er een zegel van 15 vijftien cent geplakt was. Door het zegel is heen geschreven. Ik maak ervan: “RK Begr. Ver. J. Smitgzn Penn”.
Dat was nog eens een tijd, dat een overeenkomst met een zegel van zegge en schrijven vijftien cent gewaarmerkt werd. Helaas zijn wij deze nostalgie in het internet tijdperk volledig verloren.
Uit de inhoud van het boekje:
Het boekje bevat een Reglement met doelomschrijving.
Art 1: Het doel van het fonds is, zijn leden bij overlijden kosteloos door de Parochiale Begrafenisvereniging, overeenkomstig het tarief der klasse, in welke de overledene is verzekerd, te doen begraven op het St. Janskerkhof te Laren (N.H.). De kosten voor de kerkelijke zaken zijn hierbij niet inbegrepen. Meerder kosten, voortvloeiende uit het vervoeren van het lijk naar een andere plaats of van elders naar Laren (N.H.) worden door de nabestaanden bijbetaald.
Art 2: Onder tariefbedrag vallen de kosten van: a) kist; b) rouwkoets; c) vier volgkoetsen met een auto voor de priester; d) dragers; e) aanspreker; f) twee klokkenluiders; g) doodgraver; h) baarkleed; i) ruit; j) grafrechten en k) rouwbekleding.
Art 3: In plaats van vier volgkoetsen, elk met één paard, kan op verzoek de begrafenis ook met twee volkoetsen, elk met twee paarden, worden uitgevoerd.
Royement.
Art. 6: Het lidmaatschap kan verloren gaan: door achterstallig zijn van drie maandenpremie; het niet vervullen der kerkelijke plichten.
Art. 7: Met het ophouden van het lidmaatschap vervallen tevens alle rechten op het fonds.
Ja, daar zit ik dan. De premie is ineens voldaan, maar wat moet ik verstaan onder het vervullen der kerkelijke plichten? En wat doet het fonds als ik er aan toe ben? Om bovenstaande redenen besloot ik uit te zoeken of ik mijn rechten af kon kopen.
In mijn dossier vond ik:
Brief Laren, augustus 1992
Stichting R.K. Begrafenisfonds St .Barbara.
Betreft: Verbetering van uw verzekerd belang bij “St. Barbara”.
Hiermee berichten wij u dat een wijziging is doorgevoerd in de organisatie en werkwijze van ons fonds. De wijziging heeft tot doel uw belangen meer zeker te stellen. De redenen voor deze wijziging leest u in de bijgaande brief aan alle deelnemers. Het effect is kort gezegd dat de vergoeding voor uitvaartkosten, laatstelijk ƒ 900,-, kon worden verhoogd naar ƒ 1.150,- met een jaarlijkse stijging van 2,5 %. Deze wijziging is vastgelegd in een nieuwe polis, die u bijgaand aantreft. Uw oude polis bij onze stichting is hiermede komen te vervallen.
Hierbij zat een titelblad, dat inhoud dat de uitvaartstichting Reposa, deeluitmakend van UBO Verzekeringen, verklaart de volgens bijgaand bewijs van inschrijving door haar verschuldigde uitvaartkosten aan de stichting “St. Barbara” te vergoeden.
Als adres werd Euclideslaan 251, 3584 BV Utrecht gegeven.
Een hele opluchting. Artikel 6 stond niet in de nieuwe polis. Mij is volledig ontgaan wat de verbetering in de polisvoorwaarden behelsde. Ik zou verwachten dat de koetsen door auto’s vervangen waren. Niets van dit alles. Van een natura verzekering werd het een, volgens mij, niet toereikend bedrag.
Van mevrouw Smit vernam ik op 18-05-07 telefonisch dat het begrafenisfonds opgeheven is. De heer Schaapherder zou meer weten. Deze bereikte ik op 9-7-07. Deze wist mij te vertellen dat Ubo veranderd was in Axent Aegon. Na enig heen en weer mailen ontving ik in 2007 van Aegon duplicaatpolis uitvaartverzekering ingegaan 01-01-1992. Het verzekerde bedrag was verhoogd tot € 842,- en de vaste stijging per jaar € 13,-.
Overigens werd mij later een lagere afkoopwaarde geboden.
Het huidige adres van de verzekering aangegaan bij
St. Barbara is thans Aegon Nabestaanden Zorg N.V.
Lange marktstraat 11,
8911 AD Leeuwarden.
Tel 058 – 2443440.
H. Barbara
Op Barbara dag wordt er een takje van een appel- of kersenboom afgebroken en in de warme kamer in een bak met heel veel water gezet. Met kerstmis moeten ze dan bloeien.
Barbara († 206?) is een christelijke heilige. Zij zou gewoond hebben in Nicomedië in Klein-Azië. Haar heidense vader, Dioscurus, sloot haar op in een toren om haar te vrijwaren van de vele jongemannen die naar haar hand dongen. Ook liet hij een badhuis voor haar bouwen, zodat ze geen gebruik hoefde te maken van de openbare baden. Dit badhuis bevatte oorspronkelijk twee ramen, maar op verzoek van Barbara werden het er drie (zij had zich in het geheim tot het christendom bekeerd en wilde op deze manier de heilige Drievuldigheid eren). Toen haar vader haar bekering bemerkte, onthoofdde hij haar, maar werd daarop zelf door de bliksem dodelijk getroffen. Op grond hiervan geldt de H. Barbara als beschermster tegen brand en bliksem en tegen een plotselinge dood. Ook kan haar hulp ingeroepen worden als storm het land verwoest.
De H. Barbara is ook de beschermheilige (ook wel: schutspatroon) van artilleristen, infanteristen, genisten, ingenieurs, mijnbouwers, brandweerlieden, architecten, boeren, dakdekkers, metselaars, bouwvakkers, klokkengieters, metaalgieters, smeden, steenhouwers, beiaardiers, koks, hoedenmakers, slagers, gevangenen, meisjes, stervenden, torens, vestingen en van inwoners van Vreeswijk.
Op afbeeldingen zijn haar attributen onder andere een toren met drie ramen, een kanon [1] en een martelaarspalm. De datum van Barbara’s dood is niet bekend. 206 en 235 worden genoemd.
Sommige varianten van de Barbara-legende menen dat zij werd opgesloten in een kelder om haar te bewegen haar geloof op te geven.
In sommige streken wordt dit verbeeld door het gebruik op 4 december forsythia-takken te knippen en in een vaas te plaatsen, die in de daarop volgende weken tot bloei komen.
In Zuid-Limburg was het feest van Sint-Barbara, als patrones van de mijnwerkers, een van de belangrijkste feestdagen van het jaar en lange tijd een vrije dag. Met de mijnsluitingen kwam daar definitief een einde aan. Ze wordt op 4 december herdacht, maar werd verwijderd van de officiële kalender in 1969. Ze wordt ook wel de vrouw van Sint Nicolaas genoemd.
