Salomon (Simon) Garf 1879–1943
Simon Garf werd op 6 december 1879 in Amsterdam, aan de Oude Zijds Voorburgwal geboren. Hij was de zoon van Emanuel Garf en Sophia Kok. De Garffamilie zat al generaties lang in de diamanthandel maar bij het opgroeien van zoon Salomon werd al gauw duidelijk dat hij deze tak van inkomen niet zou voortzetten. Zijn aard lag ietwat ‘gevoeliger’, namelijk in het scheppen van kunst.
Dit artikel is afkomstig uit Kwartaalbericht 133 [2015-3]. Leden van de Historische Kring Laren ontvangen het kleurrijke glossy magazine 4 keer per jaar. U kunt hier lid worden. Losse nummers zijn à € 4 per stuk in de Lindenhoeve te koop, zolang de voorraad strekt.
Kunstschilder, tekenaar, etser, houtsnijder, linoleumsnijder & graficus
Mary van der Schaal
Zijn ouders lieten hem de vrije keus en Simon kreeg zijn eerste opleiding toen hij nog maar 13 jaar was, aan het Instituut voor Kunstnijverheidonderwijs (1892–1895), vanaf 16-jarige leeftijd aan de Rijksnormaalschool voor Kunstnijverheid (1895–1899) en daarna tot 1905 aan de Rijksacademie van beeldende Kunsten te Amsterdam. Hij kreeg les van o.a. Nicolaas van der Waay, August Allebé, Carel Drake en George Sturm. De sfeervolle en gevoelige weergaven van zijn scheppingen wekten grote bewondering van zijn leraren. Zijn onderwerpen waren velerlei. Hij schilderde portretten, naaktfiguren, landschappen, bloem- en vruchtenstillevens, dieren, stads- en strandgezichten, aan onderwerpen geen gebrek. In 1904 zond hij zijn doek ‘De profeet wekt de zoon van de Sunamitische vrouw uit de dood’ naar Italië om mee te dingen naar de Prix de Rome, maar de prijs werd gewonnen door Jan Sluijters.
In 1905 trouwde hij met Eva Cosseta Baszanger, verhuisde van Antwerpen naar Laren en ging wonen aan de Torenlaan 56, waar in 1908 hun zoon André Emmanuel werd geboren. In 1908 hield Simon ook zijn eerste tentoonstelling waar hij een schilderstuk verkocht aan een museum in Boekarest. In 1912 exposeerde hij weer op de vierjaarlijkse tentoonstelling in Amsterdam met zijn landschappen en andere composities. In 1914 verhuisde hij naar Amsterdam waar hij meer inspiratie hoopte te vinden. Zijn landschappen en bloemstukken konden hem op dat moment niet zo bekoren en hij schakelde over naar hoofdzakelijk ‘portretschilderen’. Meermalen schilderde hij zijn vrouw en zoontje. In 1914 won hij de Willink van Collenprijs voor het schilderij ‘Mijn atelier’ waar ook zijn zoontje op stond. Het portretschilderen gaf hem meer werklust. Hij kreeg opdrachten van verschillende klanten. Zijn onderwerpen werden elegante vrouwen, naakten en interieurs, zijn naam werd gevestigd als portretschilder. Hij werd lid van Arti et Amicitiae, (waar hij korte tijd de functie bekleedde als tweede secretaris), de Kunstenaarsvereniging Sint Lucas en De club van 10 in Laren. In 1933 won hij de Arti-medaille. In 1934 exposeerde hij in Venetië. Intussen heeft hij ook nog les gegeven o.a. aan Maria Boas Zélander, C. van Gelder, D. Iman, C.A. van Lamsweerde, G. Smith en A.J.C. Wulfse.
In de dertiger jaren was Garf betrokken bij ‘kunstenaarshulp aan vluchtelingen uit nazi-Duitsland’. Hij was secretaris van de aankoopcommissie ‘Van Leer Stichting’ die joodse kunstenaars tijdens de bezetting in hun levensonderhoud steunde. Tijdens de Tweede Wereldoorlog werd het ook voor hem als jood haast onmogelijk om vrij te werken. Hij werd in 1943 gedeporteerd en in Auschwitz vermoord. Na de Tweede Wereldoorlog is hij in de vergetelheid geraakt. Verschillende werken zijn in het Joods Historisch Museum te zien en ook Singer Foundation heeft een werk van hem.
Bronnen: Wikipedia; Joods Historische Museum; Singer Laren; devalk.com/kunstenaars.