Nieuw redactielid Peter Vos
Ik ben Peter Vos, 68 jaar, geboren en getogen in Laren. Ik woon inmiddels al vele jaren in Bussum met mijn vrouw, twee kinderen met hun partners en ben trotse opa van inmiddels vier kleinkinderen. Sinds een jaar ben ik gepensioneerd. Ik heb met veel plezier ‘tot het gaatje gewerkt’. Vanaf mijn geboorte tot mijn 21-ste werd ik groot op de Kloosterweg in een Erfgooierswoning. Qua scholen doorliep ik de Mariekens-kindertuin, de Tarcisiusschool en Laar en Berg.
Dit artikel is afkomstig uit Kwartaalbericht 166 [2023-4]. Leden van de Historische Kring Laren ontvangen het kleurrijke glossy magazine 4 keer per jaar. U kunt hier lid worden. Losse nummers zijn à € 9,50 per stuk in de Lindenhoeve en bij Bruna te koop, zolang de voorraad strekt.
Vanaf ongeveer mijn tiende voetbalde ik bij LVV en heb ‘mijn carrière’ daar uiteindelijk op vijfendertigjarige leeftijd ook afgesloten. Geen officiële wedstrijden meer, maar ik ben blijven voetballen waar ik tot op de dag van vandaag lid ben van de ‘Geitenwei’.
Aanvankelijk wilde ik leraar geschiedenis worden, volgde ook even een opleiding daartoe, maar haakte af. Uiteindelijk meldde ik me bij de Sociale Academie met maar één doel: gaan werken in de vrijwillige jeugdhulpverlening. Dat is dan ook wat ik vervolgens vanaf 1981 eenenveertig jaar met veel gedrevenheid en plezier gedaan heb. Begonnen in Haarlem als hulpverlener, startte ik in 2000 als teamleider van het filiaal in Beverwijk. Van 2008 tot 2015 was ik in ’t Gooi teamleider van de afdeling Jeugdhulpverlening en het Advies en Meldpunt Kindermishandling. In al die jaren heb ik veel problematiek voorbij zien trekken: van opvoedvragen van ouders tot hulp bieden aan slachtoffers van seksueel misbruik, van losmaken/loslatenproblematiek tot suïcidaliteit.
Om toe te geven aan mijn oude liefde voor geschiedenis ben ik dat in 2011 in deeltijd gaan studeren aan de Universiteit van Utrecht en heb daar naast mijn bachelor ook een 2e graads lesbevoegdheid behaald. Hoewel ik met heel veel plezier een jaar in deeltijd voor de klas gestaan heb, ben ik toch geen leerkracht geworden, maar actief gebleven in de jeugdhulpverlening. Eerst een paar jaar in Rotterdam en vanaf 2017 tot mijn pensionering voor het jeugdteam van de gemeente Soest.
De verbinding met Laren is altijd gebleven: mijn ouders woonden er, evenals twee broers en vrienden, het voetballen, het Singer en het Bonte Paard waar ik vroeger heel vaak en nu af en toe nog kom. Daarbij is het de woonplaats van mijn voorvaderen, die erfgooiers waren.
Ik heb nu de tijd en mogelijkheden om echt iets met geschiedenis te doen. Door vrijwilliger te worden bij de Historische Kring kan ik dit aanwenden voor de historie van het mooie dorp Laren.