In memoriam: Philip Dorant (1956 – 2013)
Op 5 juni 2013 is Philip Dorant op 57 jarige leeftijd overleden. Hij was vanaf 1 april 2012 de archivaris van de Historische Kring Laren.
Dit artikel is afkomstig uit Kwartaalbericht 125 [2013-3]. Leden van de Historische Kring Laren ontvangen het kleurrijke glossy magazine 4 keer per jaar. U kunt hier lid worden. Losse nummers zijn à € 4 per stuk in de Lindenhoeve te koop, zolang de voorraad strekt.
Jos Joosen
In maart vorig jaar plaatste de Historische Kring Laren een advertentie bij de vrijwilligers- bank voor een archivaris. Philip Dorant stelde zich kandidaat. Hij was er ruimschoots voor gekwalificeerd. Philip was in Laren geboren en opgegroeid. Hij woonde in Bussum. Philip was zeer geïnteresseerd in de geschiedenis van zijn geboortedorp. Hij had een eigen website, Het Land van Mauve. Als voormalig systeembeheerder was hij vertrouwd met bedrijfsmatig werken, automatisering en de mogelijkheden daarvan. Hij was ordenend en precies. Toen hij zijn werkzaamheden in het bedrijfsleven had beëindigd, was Philip in de voetsporen van zijn vader, de tekenaar-schilder Ger Dorant, gaan tekenen en schilderen.
Philip ging in april aan de slag in ons archief in de kelderruimte van de Lindenhoeve. Hij wilde het archiveren in goede banen leiden en de vragen die bij het archief werden gedeponeerd zo goed mogelijk beantwoorden in samenwerking met de overige archiefvrijwilligers. Maar als zijn belangrijkste doelstelling zag hij het om de collectie door digitalisering beter toegankelijk te maken, te beginnen bij de inventaris. Immers, “het ontwikkelen van goede zoekmogelijkheden op de inhoud van de collectie zal het archiveren en het raadplegen van het archief eenvoudiger maken.”
Met deze prioriteitstelling legde hij de basis voor het digitaliseringsbeleid dat we dit jaar hebben geformuleerd. We hebben een snellere ADSL verbinding laten aanleggen. Voorts hebben we meer computerapparatuur aangeschaft waaronder een Network-attached storage, NAS, een opslagmedium dat van buitenaf benaderbaar is. Dat laatste vond Philip van groot belang. Dan kon men ook thuis werken voor het archief. Zijn eigen werktijden waren onorthodox. Het kwam meer dan eens voor dat ik een mailtje van Philip ontving dat hij in de kleine uurtjes van de nacht had verzonden.
Philip was enigszins gesloten van aard. Maar hij vond een goede communicatie in onze vrijwilligersorganisatie zeer belangrijk. Die werkt motiverend en komt de betrokkenheid van de vrijwilligers ten goede. Met het oog daarop maakte hij zelf een interne digitale nieuwsbrief, “het Kelderbericht”. Die was er ineens. Philip was geïnteresseerd in contacten met andere Historische Kringen. Hij was onder meer benieuwd welke software men voor het archiveren gebruikte.
Helaas, Philip was al langere tijd ernstig ziek. Hoe strijdvaardig hij ook was, hij heeft zich ten slotte toch gewonnen moeten geven. Velen van ons waren van de ziekte van Philip en de aard daarvan niet op de hoogte. Hij was er de man niet naar om de buitenwereld met zijn niet geringe gezondheidsproblemen lastig te vallen. Onder vier ogen was hij daar openhartiger over. Hij probeerde ondanks alles door te gaan met zijn leven en daarvan maakte het archief van de Historische Kring Laren deel uit. Hij ging door tot het echt niet meer ging.
Als kunstenaar is Philip vele malen met een schets begonnen, als hij een tekening of een schilderij maakte. Ik bedenk met weemoed vergelijkenderwijs dat hij het als archivaris bij een werkschets heeft moeten laten.