Hendrikus Anthonius (Henri) Dievenbach (1872-1946)

Hendrikus Anthonius (Henri) Dievenbach (1872-1946)

Op 16 januari 2006 is het zestig jaar geleden, dat de kunstschilder Hendrik Anthonius Dievenbach is overleden. Wie was deze schilder die zich in 1910 te Laren vestigde en daar 36 jaar lang werkzaam is geweest?

Dit artikel is afkomstig uit Kwartaalbericht 94 [2005-4]. Leden van de Historische Kring Laren ontvangen het kleurrijke glossy magazine 4 keer per jaar. U kunt hier lid worden. Losse nummers zijn à € 4 per stuk in de Lindenhoeve te koop, zolang de voorraad strekt.

Karel Loeff

Hij werd op 25 juli 1872 te Haarlem geboren. Zijn vader was hoofdopzichter eerst van de schilderijencollectie in het Paviljoen Welgelegen in de Haarlemmerhout en later vanaf 1886 in het nieuwe Rijksmuseum te Amsterdam, zodat Hendrik al vroeg kennis met de schilderkunst maakte.

Dievenbach: de vrouw van de kunstenaar

Van 1892-1896 studeerde hij tekenen en schilderen aan de Rijksacademie te Amsterdam waar professor August Allebé, Dake, Leenhof en van der Waay zijn leermeesters waren. Een van zijn medeleerlingen was daar Piet Mondriaan, die van 1916-1919 op Ruiterweg nr 5 te Laren woonde terwijl Dievenbach daar vlakbij op de Kerklaan woonde alvorens ook naar Ruiterweg nr 13 te verhuizen. In 1899 werd hij lid zowel van de Vereeniging Sint Lucas als van de Maatschappij Arti et Amicitiae te Amsterdam. Geregeld stuurde hij werk in naar de jaarlijkse tentoonstellingen van deze verenigingen. In 1907 en 1914 kreeg hij van deze Maatschappij ook een subsidie. Hij behoorde in 1921 tot de oprichters van de Vereeniging Beeldende Kunstenaars Laren-Blaricum.

Hij en zijn echtgenote Maria beheerden vanaf 1924 het depot van deze Vereeniging, dat tot doel had de Larense schilders door collectieve inkoop zo goedkoop mogelijk aan het benodigde schildersmateriaal te helpen. In zijn onderwerpkeuze liet Dievenbach zich sterk door zijn omgeving beïnvloeden. Hij was een uitstekend portrettist van kinderen en van Larense ingezetenen. Er zijn slechts weinig landschappen van hem bekend. Vanaf het midden van de twintiger jaren ging hij zich meer toeleggen op het schilderen van stillevens en van bloemstukken. Hij was vooral een traditionele schilder en geen experimentator. Door zijn bescheidenheid en hulpvaardigheid maakte hij veel vrienden.

Op het moment van publicatie van dit kwartaalbericht in 2005 is ook het boek Hendrik Antonius Dievenbach (1872-1946), een Larense kunstschilder uit de schaduw, onder auspiciën van de Historische Kring Laren en het Pruikenburgfonds en geschreven door Rob Enthoven bij uitgeverij van Wijland verschenen.