Effe tussedeur
Zo we zitte weer in de leste maond van ’t jaor, nog mar effe en dan is ‘t weer veurbij. De Sunneklaos zit alweer hoog en breed in Spanje en binne we allang weer vergete. Jao hier en daer komme d’r met opreuyme nog wel us ’n paor verdwaolde kreuytmoppe veur de dag, mar daer houdt ’t mee op.
Bart Krijnen
Nee, nou gaen we weer op de Kursaoved an. Vroeger zeee de minse , we zitte in de donkere daoge en ‘r warre echt wel minse dee ’t daer wel us ’n beetje te kwaod mee adde. Nou was ’t in dee tijd ok ’n barre donkere boel in Laore, want straetlangtaeres warre ‘r neit al te veul en dee ‘r stinge gafve zo waanig licht dat je nog haost niks kon zien. Net ’n gleuede spijker zee me vaoder en dee kon ’t wete want hij wist ongs te vertelle dat Maans de Leef (Mijns de Leeuw) de nachtwacht ‘r aoves met z’n leertje op euyttruk om ze an te steke en ‘s marreges weer om ze euyt te blaeze. Gin wonder dat ‘r minse warre die soms dinge zagge dee d’r heulemaol niet warre. Beveurbeeld motkeue. Wat binne dat nou weer veur dinge hoor ‘k ‘r al ’n paor vraoge. Nou, ’t woord zaat ’t al motkeue, as je ze wou grijpe, greep je d’r dwars doorheen, mar as je vreug ho zagge ze ‘r euyt , nou dan draeide ze d’r omheen. Jao, nogal glad ze adde ze zelluf ok noot ezien. Weer aore dinge dee ze ezien adde , warre dwaollichies en heule ouwe minse zeee, dat warre de zieltjes van ongedoopte keier dee veur of vlak nae de geboorte esturreve warre, en in de rongte vleuge. Jao jao, de minse haolde d’r aage toch wat in d’r hoofd, mar net zo ‘k zeg, ’t was ok harstikke donker, heul wat aorst as nou, as je nou ’s aoves in Laore lope ka-je de krant wel op straet leze. Ik weet nog as klaane jonge, dat we vroger ’s zondags zo teuge de aoved naer grootje en grootvaoder ginge en as we dan binne kwamme zatte ze saome te schemere grootje met de rozekrans in d’r angde en grootvaoder zat mar ’n beetje veur um euyt te kijke. Jao, de minse warre zeuynig en deje niet zo gauw de lamp an, en as je zee, ik kan ’t haost niet zien, kreeg je as angtwoord, dan neem je je oge mar in je angde. Mar as we met de Kursaoved bij grootje kwamme zat ze niet te schemere, dan ad ze de kaersies bij ’t stalletje al an, en as ’t koud was nog gauw ’n blukkie out in de kachel edaen, dan was ’t lekker warrem.
Was de heule femilie dan bij mekaor, dan moste we liedjes zinge bij ’t stalletje. En nou weet ‘k wel je kanne teugeswoordig de mooiste kerstplaote op de grammefoon speule, mar saome zinge is toch veul mooier, veul echter. Ik sting altijd op ’t zellufde plakkie en daer grootje de beeldjes ok altijd op dezellufde plaets zette, keek ik alle jaor teuge de kemeel ze kongt an. Nou niks an te zien zou je zegge, mar da’s niet waor, affer op ze kongt ad ie ’n grote kaole plek en dat kwam omdat ie z’n kongt verbrungde ad, daer grootje um veul te dicht bij ’n kaersie ad ezet. Zukke dinge vergeet je noot, en as we dan weer naer huis ginge, kwam grootje met ‘n (schulk) schort vol sinusappels de kaomer in, ging breed op de stool zitte en begon euyt te dele. Nog zie ‘k in me gedachte de kaersies brangde, en alle jaor met de Kursaoved denk ik, ’t warre donkere daoge, mar bij grootje was ’t warrem en licht. En al brangde ‘r nou duzede lampies in Laore mar je ziene ’t licht van ’t stalletje niet, dan mis je veul, veul te veul. Dan blijve ’t donkere daoge en dat zou jaomer weze want ik wou jullie graeg allemaol ’n mooie Kursaoved en veur ’t Neiuve Jaor veul haal en zege wunse.
In de jaren tachtig waren de in Larens dialect geschreven stukjes van Bart Krijnen ? in de toenmalige Larense uitgave ‘De Laerbode’ uitermate populair. Aan inhoud hebben ze niets verloren zodat wij ze met veel plezier nogmaals plaatsen.
Dit artikel is afkomstig uit Kwartaalbericht 122 [2012-4]. Leden van de Historische Kring Laren ontvangen het kleurrijke glossy magazine 4 keer per jaar. U kunt hier lid worden. Losse nummers zijn à € 4 per stuk in de Lindenhoeve te koop, zolang de voorraad strekt.