Effe tussedeur
In de jaren tachtig waren de in Larens dialect geschreven stukjes van Bart Krijnen ? in de toenmalige Larense uitgave ‘De Laerbode’ uitermate populair. Aan inhoud hebben ze niets verloren zodat wij ze met veel plezier nogmaals plaatsen.
Dit artikel is afkomstig uit Kwartaalbericht 115 [2011-1]. Leden van de Historische Kring Laren ontvangen het kleurrijke glossy magazine 4 keer per jaar. U kunt hier lid worden. Losse nummers zijn à € 4 per stuk in de Lindenhoeve te koop, zolang de voorraad strekt.
Veurjaor
Zeg nou mar us dat wij gin gelukkige minse binne. We emme nou wel dree mooie dinge ekrege waor we neit veul veur emme motte doon. Ik oor jullie al vraoge, wat emme we dan wel ekrege, wat mot dat dan wel veur bezongers weze. Nou daer gaet ie dan. Op de eerste plaets ‘n neiuve vlag veur Laore, op de tweede plaets veurjaor en as darde Paose. Jao, d’r binne netuurlijk nog wel meer mooie dinge, dee je zo mar krijge kan, zo as eh… de kat et ejongd, dree grijze en ‘n lappieskat, zie ze mar us te slijte, wee wul ze emme? Mar ‘t zat ‘r dik in he, da’s alle jaor raok in ‘t veurjaor, al mot ‘k zegge dat ‘k van ‘t jaor neit zoveul maertse katte ehoord et as aore jaore. Ik denk dat ‘t veuls te lang weinter eweest is, en dat kan ‘t een of ‘t aore jaor nog wel us wat schele, want twijst dat ‘k nou dat vertellesie an ‘t schrijve bin op negetien Maert Jozuph-dag vliege de sneefvlokke nog teuge de glaoze an.
Mar ‘t kan nog arreger, want veur ongderden een jaor verom wurde Piet en Wullem Vos, zeuns van Harreme Vos (waor de Harreme Vosweg naer verneumd is) op negetien Maert gebore, en toen weulde de sneef dree daoge en dree nachte, de voegeltjes lagge dood in ‘t bos en de morse onger de hegge. Mar nou gaen we alweer de gooie kangt op en is ‘t marrege alweer Paose. Wat zalle ze toch vandaog weer druk weze om alles in huis te haole. Vroger was ‘t op Paoszaeterdag ‘s marreges ok al druk in ‘t darp mar dan om wijwaoter te haole, Van alle kangte kwamme ze an, dee met ‘n fles en weer ‘n aor met ‘n tienkans bussie want dee mos veur de heule femilie haole. ‘t Was wel ‘n mooi gezicht, d’r stinge dree grote keuype vol en dan mar scheppe, ‘t eule kerkpertaol dreef, en een keer mot ‘t zo arreg eweest emme dat Butje Plaot zee dat ‘t ‘n schangde was om zo dat aalige waoter te vermorsele. De pustoor kon beter de Cuswaerde wije, zee ze, dan hemme ze de reuymte. Wij moste ok wijwaoter meenemen veur grootje, mar we warre wel zo wijs om ‘t pas nae twaoleve te brenge want dan krege we ‘n balletje omdat de vaste dan veurbij was.
Grootje sleug zeker wel ‘n keer of dree met de trom op taofel om ze los te krijge, nou da’s gin wonger ok, ze zatte al wel zes weke op mekaor, want in de vaste kreeg je niks. Nou en dan emme we nog ‘n neiuve vlag ekrege veur Laore.
O is ‘t meugelijk. Ze motte daer bij die Hoge Raed van Aodel wel hard ewerkt emme, want aorst krijg je dat in ‘n paor weke niet veur mekaor. Zo mooi toch nei, ‘n blaove vlag met ‘n gele S, je motte d’r toch maar opkomme. En as wij um nou ok mar ‘n beetje mooi veinde, dan kan ongze burregemeester ok weer rustig slaepe. Jao, ik et ‘t wel ehoord, hij dee gin oog dicht, hij zat knap in de neste.
Mar allah, da’s allemaol mar mallighaad, ik denk dat Laore met zo’n vlag an de stok, en met ‘n mooi waope bove de deur van ‘t gemeentehuis knap veur de dag komt. Ik wuns je mooie Paosdaoge.
door Bart Krijnen