De Bomscherf
Ik heb al jaren het plan om deze gebeurtenis uit de 2e wereldoorlog op te schrijven, maar ben er nooit toe gekomen. Nu ik 73 jaar ben en het straks te laat zou kunnen zijn, hierbij dus dit verhaal.
Dit artikel is afkomstig uit Kwartaalbericht 115 [2011-1]. Leden van de Historische Kring Laren ontvangen het kleurrijke glossy magazine 4 keer per jaar. U kunt hier lid worden. Losse nummers zijn à € 4 per stuk in de Lindenhoeve te koop, zolang de voorraad strekt.
verteld door mevrouw M.J. Willard en opgeschreven door Jan Willard
Ik was 11 jaar en het gebeurde in september 1944 tijdens de 2e wereldoorlog. Wij woonden in Laren op het Zevenend 47A. Het was dus net voor de hongerwinter. Het zuiden van Nederland was toen al bevrijd. Op een woensdagmiddag toen wij niet veel te doen hadden, zei mijn moeder: “Ga maar hout halen in het bos en leen de handkar maar van de buurman”. En met broer en zus gingen we gedrieën op pad. De buurjongen Wanja de Vries ging ook mee. Wij duwden de kar via het Zevenend en ‘t Paadje en bij het begin van de Vredelaan gingen we over het fietspad naar de rijksweg (nu de A1).
Bij Hotel De Witte Bergen staken we de weg over. En op dat moment zagen wij 5 Spitfires boven ons vliegen. Wij keken ernaar en ik zag dat ze rond cirkelden en terugkwamen en dat er 3 naar benden doken recht op ons af. Mijn oudere zus Ton of Mien en mijn broer Kees schreeuwden het uit. Duiken en plat op de grond gaan liggen. Toen ik lag en opkeek (ik was doodsbenauwd) zag ik de splinterbommen rondom ons heen inslaan en ontploffen. Heiplaggen en zand vlogen over ons heen. Toen de Spitfires wegvlogen hebben wij het op een lopen gezet. Gelukkig was niemand geraakt. De spitfires kwamen niet meer terug, maar wij moesten wel om de kar te halen. Ik ben nog naar de kraters gelopen en heb erin gekeken Ze waren groot en diep. Ik ben er zelfs nog ingelopen. Het zand was warm en op het diepste punt zelfs heet. Tussen het zand lagen veel scherven, waarvan ik er enkele heb meegenomen. Daar kwamen we mee thuis en geen hout. Een van de scherven heb ik altijd bewaard .
Wat ik mij nog steeds afvraag is waarom deze Engelse piloten in hun Spitfires ons aanvielen. Er was in de hele omgeving geen Duitse wagen of tank te zien.
Afbeelding is illustratief; dit zijn niet de Spitfires uit het verhaal!