Anna, de huishoudster van de pastoor
Onderstaand verhaal is ongetwijfeld voor een groot deel ontstaan aan de borreltafel bij Pandelaar of Hamdorff, maar zeker is dat de familie van Kessel er op een of andere manier bij betrokken is geweest. En hoe meer er geschonken werd hoe mooier het verhaal waarschijnlijk is geworden. Het gebeurde op het feest van Pinksteren. Zoals bekend wordt met dit feest de komst van de H. Geest gevierd. Vaak wordt de heilige geest afgebeeld in de vormen van een duif.
Arnold van Kessel
Dit artikel is afkomstig uit Kwartaalbericht 106 [2008-4]. Leden van de Historische Kring Laren ontvangen het kleurrijke glossy magazine 4 keer per jaar. U kunt hier lid worden. Losse nummers zijn à € 4 per stuk in de Lindenhoeve te koop, zolang de voorraad strekt.
Pastoor Nieuwenhuis was een geregelde bezoeker bij de familie van Kessel op Brink 19. Arnold van Kessel had daar een duiventil met een paar witte duiven. Ook liepen er een paar fazanten rond en zelfs een pauw, waarvan de veren als herinnering tot de vijftiger jaren in een vaas hebben gestaan.
Pastoor Nieuwenhuis kreeg bij zijn bezoek vlak voor Pinksteren – ergens rond 1910 – opeens een geniale ingeving toen hij die witte duiven zag. Hij had een huishoudster, die naar de naam Anna luisterde. Het was een gezette matrone. Dat laatste zou haar redding worden. Hij stelde haar voor om op Pinksterzondag onder de hoogmis een duif van van Kessel in een kooitje naar de gewelven van het oude Waterstaatskerkje te brengen. Het was de bedoeling om bij een ventilatieopening, waarvan de doorsnee ongeveer 30 cm. bedroeg de duif los te laten zodat hij de kerk in zou vliegen, zodra de pastoor zou uitroepen: “Kom Heilige Geest, daalt neder over Uw gelovigen van Laren”.
Anna had de nodige bezwaren maar de volslanke dienstmaagd wilde de pastoor ook niet teleurstellen, dus stemde zij toe om deze uiterst merkwaardige taak te vervullen. Op Pinksterzondag klom Anna hijgend en puffend naar boven met een kooitje, waarin een hevig fladderende witte duif, terwijl de Hoogmis in volle gang was. Op een gegeven ogenblik hoorde zij de pastoor de verlossende woorden roepen: “Kom heilige Geest, daalt neder over Uw gelovigen van Laren”. Duizelig van het in de diepte kijken opende Anna het kooitje om de zich hevig verzettende duif te pakken, maar deze ontsnapte en vloog snel de diepdonkere gewelven in. Door de onverwachte beweging, die zij toen maakte, verloor zij haar evenwicht en zakte met de benen door de opening die voor de duif bedoeld was onder het slaken van een afgrijselijke gil. Dankzij haar weelderige lichaamsvormen bleef zij hangen in de opening. De kreet van Anna ging door merg en been en bracht veel beroering in de kerk teweeg. De mensen keken verschrikt naar boven en begonnen angstig te roepen. In paniek verlieten de meeste beminde gelovigen de banken en staarden naar de twee zwaaiende benen. Ook de pastoor schrok enorm maar herstelde zich snel en riep met grote zelfbeheersing: “Beminde gelovigen, keer tot Uzelven terug in de banken en wel op de knieën en luister goed, want wie omhoog kijkt zal met blindheid worden geslagen”.
Jammer dat dit verhaal uit onbekende bron hiermee eindigt. Hoe het verder afgelopen is, is helaas niet bekend. De gedienstige Anna zal vast wel gered zijn door behulpzame parochianen, maar de duif heeft de duiventil van de familie van Kessel vast en zeker nooit meer teruggezien.