Anekdotes en meningen van een oud-bedrijfsleider

Vooral V.V.D. wethouder Margriet van Lingen nam het initiatief tot de bouw van het nieuwe zwembad. Eén van haar strikte eisen was dat er voor de dames een zogenaamde ‘make-up ruimte’ zou komen, ‘ zodat het kapsel en de make up weer in fatsoen konden worden gebracht na een uurtje zwemmen. Want dat was de grootste reden dat dames niet graag zwommen, volgens de wethouder. Burgemeester Elsen ‘doopte’ deze make up-ruimte dan ook officieel in: “de Margriethal “. Genoemd naar de wethouder.

Dit artikel is afkomstig uit Kwartaalbericht 99 [2007-1]. Leden van de Historische Kring Laren ontvangen het kleurrijke glossy magazine 4 keer per jaar. U kunt hier lid worden. Losse nummers zijn à € 4 per stuk in de Lindenhoeve te koop, zolang de voorraad strekt.

Ruud Bessem

Bouwbespreking, follow up
Historisch is het verhaal dat tijdens de besprekingen voor de bouw van de Biezem burgemeester Elsen en aannemer Jan van den Belt, een grote wat ‘gezette’ oergezellige’ tukker’ met een eeuwige sigaar in de mond, beiden met armen vol piketpaaltjes en grote stappen nemend het beschikbare bouwterrein hebben uitgezet. Want stel je voor dat de landmeters een foutje hadden gemaakt. Na afloop van dit werkje in het sompige gras hebben ze samen ‘de schoenen laten drogen’ in het “Kroegje” van Hamdorf.

Het beeld van Kees Schrikker…
Het College van B en W had in haar wijsheid beslist dat de fraaie dame op het zwembadterrein geplaatst moest worden. Dat heeft het personeel jarenlang geweten ! In die tijd was bloot namelijk nog niet zo erg normaal. De beeldhouwer had bij de koop bedongen dat hij de plek mocht bepalen waar het beeld (“L’ inconnue” = de onbekende) zou worden geplaatst. Bovendien zou hij altijd de plaats mogen bepalen indien het beeld in de toekomst ooit verplaatst zou moeten worden.
Zoals redelijk gebruikelijk in die tijd wist de bedrijfsleiding niets van dit besluit. Maar plotseling loopt er, in de wintermaanden zomaar een vreemd bewegende man rond de buitenbaden. Een karakteristieke kop met een enorm grote hoed op. Vierkantjes makend tussen de vingers van twee handen, zoekend naar de plek van de zon enzovoort. Het ergste werd gevreesd. Dit nu bleek de plaatsbepalende kunstenaar.
Een telefoontje naar de burgemeester maakte alles duidelijk. De burgemeester had overal begrip voor, maar voorlopig moest de ‘onbekende’ toch maar geplaatst worden en ‘dan zien we later wel weer verder’. En ze is er nog steeds. De dame is in haar jaren bij het zwembad ‘rijkelijk bemind’ door de jeugd. Zij werd voorzien van o.a. de nodige bloemetjesbadmutsen, zwemtassen in haar hand, jurken, bikini bovenstukjes, zelfs een keer een bikini van dikke wegenverf. Intieme delen werden geregeld rijkelijk voorzien van dikke proppen kauwgom. Het was te verwachten!
Later moest het beeld verplaatst worden i.v.m. de bouw van het recreatiebad in 1986. De heer Schrikker was toen nog in leven, dus hij mocht bepalen waar L’inconnue moest komen te staan. Helaas waren zijn geestelijke vermogens zodanig, dat hij eigenlijk geen precies idee meer had waar het over ging. Maar beloofd is beloofd, de heer Schrikker werd netjes opgehaald en voorzien van een kopje koffie met een koekje. Hij ging gelukkig direct akkoord met de nieuwe plaats, die al lang van te voren bedacht was. Daarna weer keurig naar het Rosa Spier …

In de sauna
Een hoge ambtenaar van de gemeente (we zeggen niet wie) is mede aanleiding geweest dat het Sport- en Rekreatiecentrum de Biezem werd uitgerust met een sauna. De oerdegelijke en behoorlijk preutse man was met zijn gezin in één van de moderne rekreatieparken van ‘Sporthuiscentrum’ geweest. Zijn vrouw en al grote kinderen hadden hem voor de grap meegetroond naar de grote sauna. De goede man had absoluut geen idee dat een sauna bezoek naakt plaatsvindt. Dat is een enorm hilarische situatie geworden op de drempel van de sauna. Want Pa verschoot in alle kleuren. Het is toch gelukt hem mee te krijgen. En het wonder geschiedde: een enthousiaste saunaganger werd geboren. Een kleine sauna moest en zou dus in het wensenpakket voor de Biezem komen. En dat is perfect gelukt !

Waterskiën
Er was een nieuwtje in zwembadland. Een mobiele waterski-installatie. Binnen een uurtje neergezet, mits je over krachtstroom beschikt, spectaculair en volkomen veilig. De Biezem was er in de zomer van 2006 als de kippen bij om haar bezoekers deze attractie aan te bieden.

Asbest 1
Bij de jaarlijkse keuring van de oude verwarmingsketels bleken deze opeens afgekeurd te worden omdat er asbest in verwerkt was. Nieuwe wetgeving, grote schrik. 
Dit asbest moest verwijderd worden en vervangen door ander, niet kankerverwekkend materiaal. Een prima zaak natuurlijk! Een speciaal bedrijf arriveerde op vrijdagmiddag en ontpopte zich als een soort ‘bomcommando’. Rond de machinekamer werd het gebouw ingepakt met roodwitte linten . Waarschuwingsborden werden geplaatst en de speciale ‘manschappen’ showden zichzelf zo uitgebreid mogelijk aan het publiek in witte pakken, grote handschoenen en speciale maskers. Indrukwekkend. Alle toegangsdeuren naar het gevaarlijke gebied gingen op slot. Niemand anders dan zij waren de baas in huis. Na enige uren vertrokken de heren richting thuisbasis in Groningen. 
Wat later ging één van de Biezemmedewerkers voor een routinecontrole naar de machinekamer en ontdekte midden in de ruimte een grote berg brokken asbest. Dit in afgesloten zakken doen en milieuvriendelijk afvoeren, belangrijk deel van de opdracht, was nog even vergeten in het verlangen naar het weekend. Natuurlijk werd direct het bedrijf gebeld. De baas vloog volledig in de ‘vlekken’. Mobieltjes waren nog geen gemeengoed, dus vanuit Groningen retour en na enige uren begon de hele spel opnieuw .. .

Asbest 2
Toen de wet van kracht werd, ontvingen alle baden van hun provinciebestuur een brief met daarbij de volledige wettekst en een inventariseringformulier. Op dit formulier moest exact de inrichting, de capaciteiten, afmetingen van van alles en nog wat ingevuld worden: 20 kantjes A4. 
In de begeleidende brief stond ook de geruststellende zin dat men kon begrijpen dat de materie erg moeilijk was, maar dat altijd de deskundige ambtenaren van de betreffende afdeling konden worden gebeld voor advies en hulp!
Na wat geworstel met het formulier is er toch maar gebeld. Het antwoord: “Ach meneer, belt U over een jaar nog eens terug, want wij hebben nog geen mens in dienst die van dit soort zaken iets afweet”. Dan zakt even je zwembroek af… Overigens is de samenwerking met de provincie altijd goed en collegiaal geweest.

Over de nieuwe organisatie en vorm van bestuur
Na het “ontploffen” van een poging om een stichting BEL-sportaccommodaties op te richten, heeft de gemeente onder aanvoering van wethouder Maria Klingenberg razendsnel besloten om voor Laren een eigen stichting in het leven te roepen. Om op die manier het beheer van zwembad en sporthal uit de gemeentelijke organisatie te halen en een goede vorm van ‘privatisering’ neer te zetten. De medewerkers werd de maatschappelijke veiligheid geboden om in gemeentelijke dienst te blijven. Zij werken op basis van detachering voor de stichting. 
Er kon gebruik gemaakt worden van heel veel ‘voorwerk’ uit de nutteloze worsteling van de voorgenomen BEL stichting. Bestuursstatuten, raamovereenkomsten en al dit soort noodzakelijkheden lagen bij wijze van spreken al klaar om, enigszins aangepast, gebruikt te worden voor de nieuwe Stichting Binnensportaccommodaties Laren. 
Natuurlijk zal in de toekomst het succes van de stichting, bij de oprichting bestaande uit de heren: Dr. J.C. Sanders (voorzitter), Drs. A.P. Bakker (penningmeester), J.W. van Middelkoop (secretaris), H. Muller (lid) en de onlangs Koninklijk onderscheiden Th. Frenkin (lid) in sterke mate afhangen van de betrokkenheid en wijsheid van deze en komende bestuursleden. Op dit moment, na 4 jaar, moet gezegd worden dat deze bestuursvorm het beste is wat het Sportcentrum de Biezem, organisatorisch, is overkomen in haar 35 jarig bestaan!