Altijd Prijs!
In de ruim 72 jaar van mijn leven heb ik, voor zover ik mij kan herinneren, nog nooit een écht waardevolle prijs gewonnen. Nooit enige reactie op het insturen van de juiste oplossing van de prijspuzzel uit de krant of het aanleveren van een suggestie tot naamgeving aan een gebouw, instantie of product. En in de loterij naast vele nieten hooguit af en toe een eigengeldje.
Dit artikel is afkomstig uit Kwartaalbericht 160 [2022-2]. Leden van de Historische Kring Laren ontvangen het kleurrijke glossy magazine 4 keer per jaar. U kunt hier lid worden. Losse nummers zijn à € 9,50 per stuk in de Lindenhoeve en bij Bruna te koop, zolang de voorraad strekt.
Tekst: Hein van Krijn! (Hein Calis)
De enige min of meer vermeldenswaardige score op dit gebied is het winnen van een prijsje in de Sinterklaas-etalage-speurtocht van de Larense winkeliersvereniging eind jaren vijftig van de vorige eeuw. Ik kreeg tot mijn grote vreugde bericht dat mijn oplossing uit de hoge hoed getrokken was en dat ik bij muziekhandel Schoenmaker de door mij gewonnen prijs kon ophalen. Schoenmaker was vlak om de hoek bij mijn ouderlijk huis en als jongetje van een jaar of tien had ik vaak genoeg door een van de vele grote winkelruiten naar al het moois staan kijken dat daarbinnen stond uitgestald: piano’s, gitaren, blaasinstrumenten, een drumstel… Wat zou ik krijgen? Vol verwachting ging ik samen met mijn moeder mijn prijs ophalen. Ik kwam naar buiten met… een ukelele! Ik wist niet eens wat het was en ik kon er niet zoveel mee, maar ik heb hem trouw bewaard als speelgoed-gitaartje voor inmiddels de derde generatie én als aandenken dat het winnen van een écht grote prijs nog altijd mogelijk was.
Dat kwam er echter tot voor kort nog steeds maar niet van, totdat…
Ja, totdat ik in de vorige uitgave van ons zo mooi vernieuwde Kwartaalbericht het artikel van Iny Hoogendijk-Vranken las over de Laarders die vochten in het leger van Napoleon. Zij schrijft daarin dat zo rond 1810 maar liefst vierendertig jongemannen uit Laren in dat leger gediend hebben. In een goed gedocumenteerd achtergrondverhaal geeft zij o.a. de namen, geboorte- en (voor zover bekend) sterfdata van alle vierendertig weer. Verreweg de meesten zijn gesneuveld of als vermist opgegeven; hoogstwaarschijnlijk ergens diep in Europa in een van de verschrikkelijke veldslagen door ontberingen, kou en honger om het leven gekomen. Slechts negen overleefden het en keerden huiswaarts om hun jonge leven voort te kunnen zetten. Tussen die negen gelukkigen zag ik de naam ‘Krijn Calis’. Iemand met míjn achternaam. Het zou toch niet…
Nieuwsgierig geworden bezocht ik de website Larense Voorouders van Yvonne Majoor en de door mij al eens eerder geraadpleegde zeer uitgebreide stamboomsite van Maria Vos-Blekemolen.
En ja hoor, ik blijk een afstammeling van Krijn te zijn! Hij is mijn betovergrootvader, of anders gezegd – en dat klinkt wat dichterbij – de opa van mijn oma van moeders kant. En uiteraard niet alleen van mij, maar van veel meer nazaten, voor, met en na mij; die er allemaal niet geweest zouden zijn of nog zouden kunnen komen, als mijn/onze voorvader het net als velen van zijn kameraden niet overleefd had. Een bijzondere gedachte en een heel bijzonder gevoel! En zo blijkt de man die dacht nooit écht in de prijzen te zijn gevallen of te zullen vallen al hééél lang geleden prenataal de hoofdprijs gewonnen te hebben: het leven! Nou heb ik het leven altijd al als een cadeautje gezien, maar na de recente ontdekking van mijn lucky-afkomst geniet ik er met een elke-dag-altijd-prijs-gevoel nóg meer van. Met dank aan de drie hierboven genoemde dames voor hun speur- en documenteerwerk.
