Vrijwilliger in het zonnetje… Dop Bakker
Het is op een van de laatste mooi zonnige nazomerse dagen dat ik op stap ga voor een goed gesprek met weer een van onze trouwe vrijwilligers. Dit keer weet ik precies waar ik moet zijn en wie ik ga aantreffen, want als een van de wijkbezorgers van ons Kwartaalbericht kom ik hier zo eens in de drie maanden aan de deur. En niet om ons mooie blad te bezorgen, maar juist om een tas vol verse exemplaren af te halen.
Tekst: Hein Calis
Dat doe ik achterom bij slager De Vries bij Dop, het opperhoofd van ons team wijkbezorgers. Normaal hangt mijn tasje al klaar en spreken we elkaar kort of soms zelfs helemaal niet, omdat ik het – bij afwezigheid van Dop – zelf van de deurkruk kan plukken. Vandaag staat de deur echter wagenwijd open en word ik hartelijk welkom geheten. Tijd voor een nadere kennismaking.
Dop is – net als ik – geboren en getogen in Laren en zij is er – afgezien van een paar jaar verblijf in Bussum en Huizen – verder haar hele leven blijven wonen. Ze is dan ook door en door verknocht aan en verbonden met het dorp en zijn bewoners. Ons gesprek gaat al snel over Laren en met name hoe het er vroeger was. Dop kijkt terug op een fijne jeugd, waarin bloemen een grote rol speelden. Ze vertelt trots over de bloemenkraam van haar vader Co op de kruising bij de Brink opzij van t’ Bonte Paard; een prachtlocatie, niet alleen voor de verkoper, maar ook als sieraad voor de dorpskern. Dop vertelt dat haar opa Jan Bakker daar in 1912 al met de verkoop van bloemen begonnen is. Haar vader heeft het van hem overgenomen en na diens overlijden in 1992 hebben Dop en haar broer Lex de handel nog een tijdlang voortgezet. Helaas werd de vergunning om op die mooie plek te staan op enig moment ingetrokken. De nieuw toegewezen plek naast het Kruidvat aan de Nieuweweg was een veel minder fijne locatie. Dit tezamen met de vergrote concurrentie, de daaraan verbonden dalende inkomsten én de hoeveelheid werk deden broer en zus besluiten te stoppen. Het blijven voor Dop mooie jaren vol goede herinneringen. Ze geniet nog zichtbaar na als ze foto´s van vroeger laat zien en vertelt hoe ze als kind meeging naar de veiling en daar, terwijl haar vader met de klok inkocht, heerlijk tussen de bloemenvoorraden door mocht lopen en spelen, hier en daar verwend met een toegestoken bloemetje.
Trouwe clubliefde
Goede herinneringen bewaart ze ook aan de voetbalclub, waar zij en haar familie al heel lang aan verbonden zijn. Ook hier is opa Jan het startpunt van de lange Bakkertraditie. Hij was in een ver verleden voorzitter van LFC en later zat ook vader Co in het bestuur. Dop trainde op haar veertiende al een jongenselftal en is sindsdien altijd op de een of andere manier als vrijwilligster betrokken gebleven bij de vereniging. Toen eind jaren negentig de fusie met LVV tot stand kwam en blauw (LFC) en groen (LVV) voortaan als SV Laren `99 verdergingen, haakte Dop even af. Want als telg uit een diepblauw nest was de stap naar blauwgroen of moet ik zeggen groenblauw erg groot en aanvankelijk onoverkomelijk. “Als kind mocht ik van mijn vader niet eens in de buurt van het Schuilkerkpad komen”, vertelt Dop met een brede glimlach. “Ja zo was dat vroeger. Maar het is allemaal goed gekomen hoor.” Dop kende ook binnen de nieuw tot stand gekomen vereniging zoveel mensen dat ze zich na een korte periode toch liet overhalen om zich ook voor de nieuwe fusieclub volledig in te zetten. “Al is het maar goed dat mijn vader daar geen weet van heeft gehad”, voegt ze er ook nu nog verontschuldigend aan toe. Tot op de dag van vandaag is ze betrokken en doet ze o.a. de administratie van de kantine. In 2005 leverde deze jarenlange inzet voor de vereniging haar een lintje op. Met gepaste trots vertelt ze over de complete verrassing die haar op de dag van de uitreiking te wachten stond. Ze stond nietsvermoedend met haar bloemen op de markt, toen ze gebeld werd met de vraag of ze de sleutel van het clubhuis wilde komen brengen. Mensen moesten er dringend in zijn, maar de boel zat op slot. Uiteraard meldde ze dat ze niet weg kon bij haar bloemenkraam. Een ‘toevallig’ aanwezige kennis bood aan om wel even op haar handel te letten. Zo kwam ze brommend om het ongemak bij een uiteraard al open en overvol clubhuis aan om uit handen van burgemeester Roest haar welverdiende lintje in ontvangst te nemen.
Huidige bezigheden
Met de vraag: “Waar ben je tegenwoordig zoal mee bezig?” verleggen we onze aandacht van het verleden naar het heden. Het antwoord is – zoals verwacht – divers. Allereerst heeft Dop de zorg voor en geniet ze van haar vier poezen: twee vondelingen die bij haar gebracht zijn en twee katten overgenomen van een oude dame die er zelf niet meer voor zorgen kon.
Naast het al eerder genoemde administratieve werk voor SV Laren ’99 verzamelt en archiveert ze – het bloed kruipt waar het niet gaan kan! – al jarenlang allerhande tastbare aandenkens aan haar oude cluppie LFC (1912 -1999). Dop houdt zich aanbevolen voor van alles wat er van die periode te vinden is! Ze slaat haar verzameling thuis op en vertelt me dat het geheel op enig moment aan de Historische Kring zal worden overgedragen.
Als de poffertjeskraam in Laren staat, is ze daar regelmatig in de keuken of achter de bar te vinden.
Voor Versa Welzijn verzorgt ze als vrijwilligster wekelijks de boodschappen voor 3 á 4 oudere dames in Laren, Blaricum en Eemnes en rijdt hen zo af en toe naar een dokter of andere afspraak. Daarbij is het hebben van contact met haar ‘klanten’ uiteraard een belangrijk onderdeel.
Voor de Historische Kring loopt – of beter gezegd – fietst zij al jarenlang een van de bezorgwijken van het Kwartaalbericht. Toen haar naamgenoot Agnes Bakker zich een paar jaar geleden om gezondheidsredenen genoodzaakt zag te stoppen met de organisatie van het bezorgen van de bladen, nam Dop dit werk direct en met veel plezier van haar over. Sindsdien onderhoudt zij de contacten met de ca. 20 bezorgers en staat haar keukentje 4x per jaar vol met een muurtje aan dozen waarin zo’n 1000 dikke exemplaren van ons magazine aangeleverd worden. Dop verdeelt alles keurig over de wijken en stopt ze met een adressenblad in tasjes die ze laatst zelf aanschafte, omdat een stapeltje van het nieuwe formaat van ons Kwartaalbericht niet meer verantwoord in de dunne slagerstasjes te vervoeren was. Na melding per mail aan alle wijkbezorgers brengt zij ze bij bijna allemaal persoonlijk langs. “Als het even kan, heerlijk op de fiets”, zegt ze. Ze wijst daarbij op haar markante, witte driewiel-exemplaar dat buiten voor de deur staat. Ze heeft die fiets sinds 2019, nadat ze in 2015 met haar gewone tweewieler heel lelijk was gevallen, waarbij ze haar been verbrijzelde. Ze heeft met haar huidige fiets met nieuw vertrouwen en veel plezier al meer dan 10.000 km gereden, waarvan heel wat kilometers voor het goede doel: o.a. de Historisch Kring. Dop bedankt en op naar de 20.000 km! En dan vooral veel, héél veel in ons voor jou speciaal schijnende zonnetje!
Dit artikel is afkomstig uit Kwartaalbericht 162 [2022-4]. Leden van de Historische Kring Laren ontvangen het kleurrijke glossy magazine 4 keer per jaar. U kunt hier lid worden. Losse nummers zijn à € 9,50 per stuk in de Lindenhoeve en bij Bruna te koop, zolang de voorraad strekt.
