Tussendoor
‘Waar blijft de tijd! Wat is Lare verangerd!’ Ik hoor het ouwe Hendrik, bijgenaamd Deissie, nog zeggen. ‘’t Is bar en bar! Overal bouwe ze mar an, we komme temet grongd te kort. Lare gaat ur kapoeris van, wangt om te telen is ‘r in de toekomst geen langd meer en dee huize kanne we neit opvrete!’ Hij kon er niet aan wennen. Hij woonde in zijn jonge jaren met zijn moeder samen in één van de twee stulpjes die in het nu geheten Berkenlaantje stonden. Waar nu de Sint Jozefwoningen staan bebouwde men de akkers en aan de Melkweg waren maar een paar boerderijen en wevershuisjes aanwezig. De schaarse bewoners van de Berkenlaan hadden als verbinding met de Melkweg over deze akkers een paadje gebaand om de boerderijtjes te bereiken die aan de Melkweg stonden. Met de woorden; ‘Ik ga effe tussedeur!’ bekwam moeder de vrouw aan de overkant haar maaltje aardappelen, ‘n kan melk, of groente uit de moestuin. Dit binnenpaadje is uitgegroeid naar een straat met die naam. Jammerlijk niet in het Larense; ‘Tussendeur’, maar in het gewone ‘ Tussendoor’. [uit: Laren door de straten heen, door Gerard Koekkoek]
Overzicht van straten in Laren | Berichten over de Tussendoor op deze site:
Het wel en wee van een school in oorlogstijd
Bij toeval raakte ik kortgeleden in gesprek met iemand, die in de oorlogstijd op de…