Laren in oude ansichten

Inleiding

Wie zal Laren niet kennen, het dorp dat grote bekend­heid verwierf om het natuurschoon en de gezelligheid die er steeds heerste? Het oudste dorp in het Gooi, waaruit Hilversum en Blaricum zijn ontstaan? De naam is ontstaan uit het woord ,,Laer”, wat open plek betekent. In 1305 verkreeg Laren ,,die scepen­bank” voor zich en de toen onderhorige plaatsen Hilversum en Blaricum. De schout en schepenen spraken recht over genoemde dorpen en de pastoor benoemde zijn collega te Hilversum.

Veel schoonheid is verloren gegaan, maar de sfeer, het eigene van Laren is ge bleven. Dat ondervinden niet alleen de Laarders, maar ook degenen die van buiten komen (zij worden ,,Larinesen” genoemd) om zich hier te vestigen.

Bij het samenstellen van dit fotoboek gingen als van­zelfsprekend mijn gedachten terug naar onze jeugd­jaren, als vader ons ’s zondagsmiddags meenam op zijn wandeling waarbij we dan het dorp doorkruisten. Soms vonden we het vervelend, wanneer bekenden vader aanspraken en het praatje, vooral omdat we het dialect – dat toen nog werd gesproken – maar half verstonden, ons te lang duurde. Vroeg je hem waarom ze dat deden, dan kreeg je te horen: ,,Dialecten worden gesproken omdat zij leven, gewoon leven.” Uitgepraat was je dan.

Volop genoten wij van de grote wandeltochten. We bezochten het Gemeentebos, waarvan de grond be­groeid met mos en gevallen dennenaalden als een tapijt aandeed. We holden over de Witte Bergen en we zongen het hoogste lied in de plechtige bossen van de Lage Vuursche en het Bos van Bredius. We daalden af in de diepe Leemkuilen en beklommen de Tafelberg. We dwaalden door Blaricum en de Eemnesser polders. Teveel om op te noemen. En als wij na zo’n middag voldaan, maar wel hongerig, huiswaarts keerden, werd er aan de tafel veel nagepraat. Zo geviel het op een keer dat vader opmerkte: ,,Als je alles nog eens goed nagaat, is ons dorp bar mooi gelegen, want het is het middelpunt van het hele Gooi. Het beste kun je het Gooi vergelijken met een oester waarin een kostbare parel verborgen ligt. En die parel is Laren en wees daar zuinig op.” Deze woorden zijn wij nooit ver­geten. Hij kon het zo mooi zeggen!

Vele jaren zijn vervlogen in de oneindigheid der tijden. ·Daarom is het een goede gedachte geweest om dit boek met de vele beelden uit Larens verleden te laten verschijnen. Laat ik eindigen met het refrein van een lied dat ik jaren geleden schreef en dat veel werd gezongen:

Zo is ons Laren, zo is ons Laren.
De parel van alle dorpen in het rond.
Al zoekt men jaren, niets haalt bij Laren.
Er is voor ons maar een zo’n plekje grond.

Dit artikel is afkomstig uit het boekje ‘Laren in oude ansichten‘ uit 1976, geschreven door Gerard Koekkoek.

Let wel: Er is sinds 1976 veel veranderd in Laren waardoor sommige teksten kunnen afwijken van de huidige situatie.