Vrijwilliger in het zonnetje: Gerda Meulenkamp-de Wit

Het is een mooie zonnige dag en volop voorjaar als ik bij Gerda aan de bel trek. Geen gehoor… Hè…, we hadden toch afgesproken? Als ik – na enige aarzeling – achter aan de poort klop heb ik meer geluk. Onze vrijwilligster van het kwartaal zit letterlijk al heerlijk in het zonnetje. Na een hartelijk welkom en het inschenken van een lekker bakje koffie raken we al snel geanimeerd aan de praat.

Gerda Meulenkamp overleden In dit nummer (149) van het Kwartaalbericht hebben wij Gerda Meulenkamp-de Wit als HKL-vrijwilliger ‘in  het zonnetje’ gezet. Zie hieronder. Toen wij de inhoud van dit Kwartaalbericht, met het door Hein Calis geschreven artikel over Gerda erin, op 6  augustus naar de drukker stuurden, konden wij niet weten of vermoeden dat Gerda er bij het verschijnen van dit nummer niet meer zou zijn. Het  bericht dat zij na een ziekenhuisopname, waarover wij hoorden na 6  augustus, op maandag 12 augustus is overleden viel ons koud op het dak. Dat hadden we niet verwacht. We  hadden toch wel de hoop dat ze weer thuis zou komen. Helaas is dat niet zo. Deze lieve, positieve vrouw, die ons jarenlang in haar huis ontving voor de redactievergaderingen, zullen we heel erg missen. We wensen haar kinderen, kleinkinderen en verdere familie dan ook heel veel sterkte toe bij dit verlies. In het volgende nummer zullen wij aandacht besteden aan de betekenis die Gerda voor het Kwartaalbericht en de Historische Kring heeft gehad. Namens het redactieteam, Bep (G.L.) De Boer

Hein Calis

Toen ik enkele weken daarvoor voor het eerst aanschoof bij de redactievergadering voor het nieuwe nummer van het Kwartaalbericht en daar te horen kreeg dat ons eigen redactielid Gerda de volgende vrijwilligster zou zijn om in het zonnetje gezet te worden, dacht ik direct: “Dat is een uitgelezen taak voor mij als nieuwkomer.” Voor mij was er tenslotte het meest om te weten te komen over Gerda en haar inzet voor de Historische Kring. Tevens een mooie gelegenheid om nader kennis te maken met het langstzittend lid van onze redactie.

Gezeten in haar fijn beschutte, bloemrijke achtertuin verloopt de wederzijdse kennismaking soepel en snel. Uiteraard is het opgroeien van beiden in het oude Laren van de jaren 40 en 50 van de vorige eeuw een prima basis voor een goed gesprek. De school, de kerk, de buurt, de familieverbanden, de belevenissen van Gerda en haar familie in de Tweede Wereldoorlog (waar zij in Kwartaalbericht 144 en 148 zo mooi van verhaald heeft), het (verboden!) spelen op het terrein van houtzagerij Van Dijk…; het passeert allemaal de revue.

Als we zo wat bijgepraat zijn, richt het gesprek zich op het vrijwilligerswerk van Gerda voor de Historische Kring. “Eigenlijk is dat alleen maar het redactiewerk voor het Kwartaalbericht”, zegt ze bescheiden. Maar als ik doorvraag, blijkt dat “alleen maar” toch wel iets meer dan “alleen maar”. Want het blijkt een lidmaatschap van inmiddels 18 jaar te zijn. In 2001 meldde ze zich – tegelijk met Hein Verver die onlangs afscheid genomen heeft – bij de redactie aan. Ze was net met pensioen en zocht iets leuks en anders om te gaan doen in haar nieuw verworven vrije tijd. De club was klein en wisselend en al in 2002 werd ze eindredacteur. Met veel plezier heeft ze dit werk tot eind 2017 gedaan. In het voorwoord van nr. 142 – ‘haar’ laatste nummer – schrijft ze daar zelf het volgende over: “Dit is mijn laatste “nieuws van de redactie”. Figuurlijk dan. Vanaf 2002 heb ik als eindredacteur van het Kwartaalbericht het historische Larense nieuws verzameld en voor u samengevat. In zestien jaar tijd heb ik samen met ons geweldig team – en met heel veel plezier – 64 boekjes voor de Historische Kring Laren verzorgd. Vanaf nummer 143 zal de nieuwe voorzitter van de redactie – Wim Keizer – deze taak van mij overnemen. Ik blijf nog wel als lid van de redactie meewerken, maar niet meer als eindredacteur…”

Ze is trots op wat ze in al die jaren samen met haar team heeft gedaan en bereikt. Het aanvankelijk eenvoudige Kwartaal­bericht is in haar periode als eindredacteur steeds fraaier geworden. De nieuwe technieken én de ruimte die ze van het bestuur kreeg om verbeteringen aan te brengen, hebben ervoor gezorgd dat het blad is geworden tot wat het nu is: goed van inhoud en mooi van opmaak. Met de complimenten aan vormgever Hans Schaapherder! Als een van de belangrijkste wapenfeiten noemt Gerda het met ingang van nr. 135 in januari 2016 overgaan van zwart-wit naar kleur. Dat ging niet zonder slag of stoot. Maar werd na vasthoudend aandringen bij het bestuur uiteindelijk gelukkig goedgekeurd.

Als ‘gewoon’ lid levert Gerda nu nog steeds haar bijdragen. Daarnaast vinden ook nog altijd de redactievergaderingen bij haar thuis plaats. “Toch is een stapje terugdoen goed geweest,” zegt ze. “Wim is een uitstekende opvolger en ik merk dat ik een dagje ouder word.” Ze merkt dat met name aan het lopen dat haar duidelijk minder makkelijk afgaat en dat regelmatig aanleiding geeft tot dokter- en ziekenhuisbezoek. Toch redt ze zich nog prima in haar knusse huis tegenover de plek waar vroeger de Tarcisiusschool stond. Ook de tuin houdt zij zelf nog bij. “Ieder keer een klein stukje”, zegt ze, ”en de kleinkinderen maaien het gras en doen het zwaardere snoeiwerk.” Dat laatste onder oma’s welwillend toezicht. Het resultaat mag er zijn. Mooi dat een vrijwilligster op die manier ook weer haar eigen vrijwilligers heeft. Het zit kennelijk in de genen!

Na ruim een uur nemen we afscheid, als twee redactieleden die elkaar een stuk beter hebben leren kennen. Ik bedank Gerda voor het fijne gesprek en Gerda belooft na te denken over het volgende ‘zonnetje’. Maar de eerstvolgende drie maanden mag zij er zelf nog even lekker in staan; of zitten natuurlijk. Dik verdiend!

Dit artikel is afkomstig uit Kwartaalbericht 149 [2019-3]. Leden van de Historische Kring Laren ontvangen het kleurrijke glossy magazine 4 keer per jaar. U kunt hier lid worden. Losse nummers zijn à € 4 per stuk in de Lindenhoeve te koop, zolang de voorraad strekt.