Effe tussedeur
Veur ‘k over wat aorst begin, binne jullie nog in de neng weze kijke of de knolle al opkwamme? Nee, nou ik wel hoor. Ze staen wel niet zo dik, mar je kanne niet alles emme. Jao en zo gaet de tijd mar deur, daer he-je zo gauw gin arreg in, mar ’t is toch alweer naejaor. Ik schruk verleje week zondag-emarrege wel toen ‘k ’t blaodje van de klender ofscheurde, eenentweintig september sting d’r op en dan is ’t ebeurd met de zomer.
Dit artikel is afkomstig uit Kwartaalbericht 134 [2015-4]. Leden van de Historische Kring Laren ontvangen het kleurrijke glossy magazine 4 keer per jaar. U kunt hier lid worden. Losse nummers zijn à € 4 per stuk in de Lindenhoeve te koop, zolang de voorraad strekt.
Jao, ik ad ’t kanne wete want de spreeuve warre al lang an ’t vergaodere in de bome. Zok tekeer gaen toch. Moeder zee vroger, je hove de waslijn gineens uyt te schere, want je laokes en slope zitten zo weer onger de smerighaad. Mar al is ’t nou naejaor, d’r kanne nog genog mooie daoge komme. Meschien krijge we wel ’n mooi aerepelzomertje afferan. Jao ik weet wel dat ’r nou minse binne dee daer om lache motte, mar zo neumde ze dat vroger. Je zagge dan dat ’r in de neng en in ’t aaiveld overal aerepels erooid wurde, en net zo good as dat we hellepe moste met roggebeinde, moste we ok ellepe met aerepels rooie. Vaoder zette de stamme euyt, en wij raope, en as de schepselmangde vol was, dan leeggooie in de zak en weer deurgaen. Om dree uur koffie drinke in ’t sonnetje teuge ’t bossie an, balletje d’r bij ,en mar praote onger mekaor of de bouw mee of teuge vul. ’t Is gin wonger dat tie schilders van vroger daer graeg mooie schulderije van maokte.
Mar nou wat aorst, ik et eleze dat ze de st. Janstraet en nog ’n brokkie van de brink wulle ofsleuyte veur ’t verkeer, omdat ze dee ok opknappe wulle. Zal me dat effe ’n rust geve daer, want nou ka-je d’r kwaonig lope, laet staen fietse. ’s Zaterdags is t’r helemaol gin beginne meer an, dan is ’t zeuyver waeghalserij om an der aore kangt van de straet te komme. Je kanne me gelove of niet, mar ik wast ’r zelluf glad beduusd van toen ‘k ongerleste diao’s vertoonde (je weet wel plaoyjes kijke met de toverlangtaere) van oud Laore, ho rustig en bedaord ’t was. ’t Enigste wat je op zo’n kiekie kan teugekomme is ’n paerdewaoge, in ’t arregste geval een autemebiel, ’n rijteuygje, of ’n ongdekarre van ’n Huizer bot of kaesboer, mar daer is alles mee ezaad. Toen ongze lammerton veur vijfenzestig jaor verom z’n eerste fiets ekocht ad, zee ze moeder, mijn grootje dus, teuge’n um: “je zalle ne wel niet gelove, en je zalle ’t ook wel niet doon, mar dat zeg ‘k je, as t’r ’n autemebiel ankomt, stap of”. Ik denk dat ongze lammerton nou helemaol gin meer op de fiets zou komme. Bart Krijnen
In de jaren tachtig waren de in Larens dialect geschreven stukjes van Bart Krijnen † in de toenmalige Larense uitgave ‘De Laerbode’ uitermate populair. Aan inhoud hebben ze niets verloren zodat wij ze met veel plezier nogmaals plaatsen. 28 van deze verhalen zijn ingesproken door Nic Vos en op CD verschenen; à € 15 bij de HKL.