Effe tussedeur

Effe tussedeur

Trem

Jao, d’r is nou eenmaol niks an te doon, as de vastelaoved weer veurbij is, komt’r weer ‘n stille tijd an. Nou is dat ok weer niet zo arreg, want dan kan ‘n mins ok weer us an aore dinge denke dan alleen mar an feest viere.

De een ging helemaol veur de carneval naer Braobangd, ‘n aor weer gewoon in Laore of Eimenes, en weer aore vierde ‘t gewoon thuis met oliebollen en ‘n lekker slukkie, mar ho dan ok, ‘t is weer ebeurd. En ineens he-je ‘t in de gaote dat je de leste tijd haost gin krangt meer eleze et. Je zeuke ‘n paor van die ouwe dinge bij mekaor en dan lees je dat ze in ‘t Gooi weer ‘n trem wulle laete rije, en in ‘n Bel van ‘n paor weke verom dat ‘t vijftig jaor eleje is dat ze um weg wouwe doon. Nou dan denk je bij je aage wat ‘n raore werreld toch. Mar je gaet toch weer prakkezeere wat mot dat wurde. En dan gae je met je gedachte an ‘t dwaole en komme de beelde van vroger weer bove.

‘t Was toch wel mooi as tie deur Laore ree. Al zat je d’r neit al te veul keer in, we emme d’r toch schik mee ad. Ik neum mar wat, as we euyt school kwamme en je hoorde um in de wijdte ankomme, dan gauw bij de Mauvepomp ‘n paor steentjes op de rijls legge en as tie dan veurbij was, dan kijke of ze an gruzels warre. Of bij ‘t staotion speule dat was ok mooi. Mennige keer beurde ‘t dat we de trem dee naer Amsterdam mos, deur gauw in ‘t wisselkassie de knop om te draeie, naer Blarrecom lete gaen. Zo gauw as de bestuurder in de gaote kreeg dat ie bij Piet Blees de sigaorewinkel recht deur ging, remde ie, ree affereuyt, gaf ‘n schreef naar ‘t staotion waor ze de knop weer omdraeide en dan pas kon die naer Amsterdam. As ‘t eul mooi weer was en lekker warm dan zatte d’r altijd ‘n hoop minse in de ope zomerwaoges. Veul daggiesminse met keier euyt Hulleversum die in de vacantie naer Vallekeveen of Oud Naerde ginge. Waor we ok altijd graeg naer keke, dat was as de zwarte locemetief met kolewaoges ankwam. Die stinge altijd links van ‘t staotion en dan kwamme de koleboere die schepte ze leeg, laoide de vracht op de paerdewaoge en dan d’r mee naer huis. Zie je nou ho wijd je kan afdwaole met je gedachtes, vijftig jaor eleje. Jao d’r mag dan meschien weer ‘n trem komme, maar dat mooie d’r omheen komt noot gin meer verom.

In de jaren tachtig waren de in Larens dialect geschreven stukjes van Bart Krijnen ? in de toenmalige Larense uitgave ‘De Laerbode’ uitermate populair. Aan inhoud hebben ze niets verloren zodat wij ze met veel plezier nogmaals plaatsen.

Dit artikel is afkomstig uit Kwartaalbericht 116 [2011-2]. Leden van de Historische Kring Laren ontvangen het kleurrijke glossy magazine 4 keer per jaar. U kunt hier lid worden. Losse nummers zijn à € 4 per stuk in de Lindenhoeve te koop, zolang de voorraad strekt.