Een hittegolf in de herfst
De bladeren vallen van de boom, maar ik waan mij in de nazomer. Het is de laatste dag van oktober, met temperaturen boven de 20 graden. Eigenlijk een hittegolf in de herfst, volgens een Belgische hooggeleerde en klimaatexpert op de radio. Dat voelt heerlijk, vind ik, maar die uitzonderlijk warme temperaturen geven toch te denken.
Dit artikel is afkomstig uit Kwartaalbericht 162 [2022-4]. Leden van de Historische Kring Laren ontvangen het kleurrijke glossy magazine 4 keer per jaar. U kunt hier lid worden. Losse nummers zijn à € 9,50 per stuk in de Lindenhoeve en bij Bruna te koop, zolang de voorraad strekt.
Column van de voorzitter: Bas Holshuijsen
Dat gold ook voor de boeiende voordracht die Michiel Korthals gaf op de Open Monumentendagen, over duurzaamheid, biodiversiteit en de aarde. De voordracht gaf aanleiding tot vragen en een levendige discussie. Het heeft mij in elk geval bewuster gemaakt. Zo wist ik niet dat de hortensia mooi is, maar verder volstrekt nutteloos.
Levendig waren zeker ook de boekpresentaties van de boeken ‘De Johanneskerk te Laren, 1521-2021’ en ‘Laren, In Herfst, Winter, Lente of Zomertooi altijd schitterend mooi…’. Het eerste genoemde boek werd op de Open Monumentendagen in de Johanneskerk gepresenteerd, na een boeiende inleiding door prof. Jan de Bruijn. Het boek van Marja van Hest werd gepresenteerd in de Lindenhoeve, tijdens het Nazomerfeest. Met veel enthousiasme en humor gaf Herman Pleij een fraaie inleiding voor de vele aanwezigen. Met de borrel na afloop vond ik het een feest. Over beide boeken leest u meer in dit Kwartaalbericht.
Een aanwinst voor de Brink vind ik het prachtige bronzen afgietsel van het beeld van Jan Hamdorff. Het beschadigde beeld stond wat verloren en verscholen in het Jan Hamdorffcomplex, maar is nu gerestaureerd en in brons te zien op de Brink. Een fraai resultaat dankzij inspanningen van velen, in gang is gezet door Stichting ‘Jan Hamdorff in Brons’. Met het beeld heeft Laren een prachtig, zichtbaar stuk geschiedenis terug.
Een jaarlijks terugkerend gebeuren dat inmiddels traditie in het dorp lijkt te zijn geworden, is Halloween. Onze Jim heeft weken geleden al van zijn eigen geld versierselen gekocht om het huis in de juiste sfeer te brengen en viert dit feestje enthousiast met zijn vriendjes. De kinderen zijn griezelig verkleed langs de versierde huizen gegaan, in de omgeving van de Molenbuurt. Veel dorpsbewoners daar hadden er werk van gemaakt. De kinderen hebben ervan genoten – uiteraard ook van het buitgemaakte lekkers. Steeds meer begin ik de charmes in te zien van het van elders overgewaaide griezelfeest. Zeker nu Sinterklaas jaarlijks onderwerp van discussie is en daardoor op zijn retour lijkt. Dat vind ik jammer en lijkt mij onnodig. In een verdraagzame samenleving waarin mensen tolerant, welwillend en met respect elkaar bejegenen, zou een discussie over een kinderfeest niet zo verhit worden gevoerd als in Nederland. Daarom ben ik blij met het Monument voor Verdraagzaamheid, dat geplaatst zal worden in het plantsoen tegenover de Lindenhoeve (hoek Nieuwenweg/Molenweg). Overigens ook omdat ik de beeldengroep een heel fraai kunstwerk vind.
Ondertussen kan ik op moment van schrijven over de intocht van Sinterklaas (nog) geen spoor vinden. De goedheiligman heeft er toch niet de brui aan gegeven en zal toch wel komen?