De geschiedenis van het pand Naarderstraat 50

In de twintiger jaren van de vorige eeuw kwam er een koopman naar Laren die zich hier wilde vestigen, te weten Wilhelm August Niemann, geboren op 4 maart 1866 in Langforden (West Duitsland). Hij zocht een stuk grond, waarop hij een huis kon laten bouwen. Aan de Naarderstraat wist hij een mooie plek, maar ….. daar stond al een huis.

Dit artikel is afkomstig uit Kwartaalbericht 80 [2002-2]. Leden van de Historische Kring Laren ontvangen het kleurrijke glossy magazine 4 keer per jaar. U kunt hier lid worden. Losse nummers zijn à € 4 per stuk in de Lindenhoeve te koop, zolang de voorraad strekt.

Door Bep (G.L. De Boer)

Sloop van een oude villa
In 1925 werd de villa gesloopt voor de nieuwbouw van het huidige pand Naarderstraat 50. Dit huis met de naam “Maria” werd links en rechts geflankeerd door twee in dezelfde stijl opgetrokken panden met resp. de namen “Wilhelmina”en “Johanna”.

Deze huizen werden gesticht door de eerste projectontwikkelaars, de Gebroeders Desmond uit Hilversum en Amsterdam, die wel wat in Laren zagen. Hun beroep was houtimporteur en dan speciaal van Amerikaans grenen hout. Om dit te promoten hadden zij in 1879 ook al het bekende Hotel-Restaurant “Paviljoen Larenberg”aan de Naarderstraat laten bouwen ( gesloopt in 1935). De drie panden hebben in de loop van de eerste decennia van de vorige eeuw veel bekende kunstenaars onderdak geboden zoals Albert Neuhuys, Wally Moes, Sara de Swart, Anton Mauve, Tony Offermans en A.J. Derkinderen.

De nieuwbouw
Het nieuwe pand Naarderstraat 50 is in 1926 gebouwd door firma Kramer uit Hilversum onder de Laarder architect H.F. Smit, onder wiens supervisie ook de R.K. Pastorie aan de Brink in 1923/ 1924 tot stand kwam.

De eerste bewoners van “Huize Langforden”
Na de oplevering kreeg het huis de naam “Huize Langforden” genoemd naar de geboorteplaats van de heer Niemann, die het huis (16 vertrekken) met zijn vrouw en zes kinderen in 1926 betrok. Naast de twee huishoudelijke hulpen was er ook de tuinman-chauffeur Piet de Leeuw uit Laren in dienst. Piet reed elke dag een gedeelte van het gezin naar Amsterdam en haalde het tegen de avond weer op. De heer Niemann was koopman in galanteriën en eigenaar van de WILLE zaken in Amsterdam en Hilversum, waar eerste klas porcelein en aardewerk werd verkocht.

De heer Niemann, die tot Nederlander was genaturaliseerd, was getrouwd met de uit Rotterdam afkomstige Everarda Luijkx, geboren in 1881. Hun kinderen zijn allen in Amsterdam geboren. Op 27 januari 1939 overleed de heer Niemann. Waarna een van zijn zoons zijn werk heeft voortgezet. Zijn vrouw was al in 1930 overleden. De kinderen vertrokken daarna naar elders.

Een pension voor ouderen
Nadat het huis door de familie Niemann was verlaten, werd het ingericht als pension voor ouderen met eventuele verpleging. De dames Hendrica Roest (1898-1978) en Maria Adriana Weijermans (1896-1984) gingen dit pension runnen. Deze dames werkten al heel lang samen. Zij begonnen in Amsterdam van 1928 tot 1936 in de “Oude Vrouwen-, Mannen en Bestedelingenhuizen van de Nederduitsche Hervormde Gemeente” aan de Amstel 51. In 1936 begonnen zij voor eigen rekening en risico een pension “Huize Irene” voor ouderen in Blaricum aan de Bussummerweg. Toen in 1940 het pand Naarderstraat 50 leeg kwam verplaatsten zij hun pension naar Laren en gaven het pand ook de naam “Huize Irene”. Het huis bezat een eigen watervoorziening, bestaande uit een grote druktank waarop een elektrische pomp was aangesloten. Tevens was handbediening bij stroomuitval mogelijk.

Hierbij werd de hulp van de buurjongen (die nog steeds de naaste buur is) ingeroepen omdat er geen mannelijke hulp in huis aanwezig was. Hem werd gevraagd om tweemaal daags de tank met de hand te vullen. In oktober 1945 beëindigden de dames Roest en Weijermans hun werkzaamheden en het pension werd overgenomen door de heer Vogels, geboren 12 juni 1896 te Amersfoort. Na enkele jaren het werk samen met zijn vrouw te hebben gedaan, kwam zuster Boelmans bij hen in dienst. Na haar indiensttreding werd het pension een verpleeghuis voor demente bejaarden. Op 13 december 1955 werd het pension opgeheven.

De aannemer
In het voorjaar 1956 vestigde zich er N.V. Aannemingsmaatschappij P. ter Berg. Piet ter Berg was een vooruitstrevend aannemer. Hij bouwde overal waar mogelijk was. Het eerste grote project was de bouw van het zorgcentrum voor bejaarden in Laren “Johanneshove”. Zijn hoofduitvoerder was de heer S. Smeyer, nu directeur van Bouwbedrijf Smeyer N.V. te Blaricum. In 1967 is de heer Ter Berg gestopt met zijn bedrijf. In die tijd werd het huis bezet door krakers.

“Sonnehoeck”
In hetzelfde jaar werd het huis weer een verpleeghuis voor ouden van dagen. Sonnehoeck was een filiaal van het verpleeghuis “Stefan” te Amsterdam. Het geheel stond onder leiding van de heer S. Hirsch en mevrouw A. Braam. Op 31 juli 1974 is mevrouw Braam gestopt met haar werkzaamheden, de naam werd toen gewijzigd in “Hostel in het Gooi” en was vanaf dat moment een verpleeghuis voor herstellende en psychiatrische patiënten. Op 1 maart 1979 is het pension , opgeheven.

Kantoorbestemming
Na een grondige verbouwing vestigde zich op 2 januari 1980 de firma “Wereldconsult” zich op dit adres. Het werk hield in: “Het geven van financiële adviezen alsmede bemiddeling in de totstandkoming van hieraan inherente zaken in de ruimste zin”. Tevens vestigde zich op dezelfde datum “Interdeposito V.O.F.”, opgeheven wegens gebrek aan baten op 13 september 1983. Wereldconsult werd op 7 november 1983 opgeheven vanwege faillissement. Voorts vestigden de volgende bedrijven zich in het pand:
1984-1988: Chemag Aktiengesellschaft (in- en export van chemicaliën)
1985-1993: De Hooge Westward (financieel projectontwikkelaar)
1989-1992: Mele B.V. (bezit en verwerven van aandelen)
1992-1995: Interfinish Beheer B.V. (in- en verkoop van bouwproducten)
1995-1997: Computerbedrijf Fa, de Greeff
1997 – heden: Blokker Holding