Effe tussedeur: Neiuvejaor
Hè hè binne we toch mar môôi met ze alle ’t neiuvejaor negetienongderdzes-etachetig inerold. Ik doch eerst we redde ’t neit zôk schiete dat ze deje om twaoluf uur. Wul je wel gelôve ik et de klok gineens hore slaen.
Foto ter illustratie: dit is NIET in Laren. Kinderen met rommelpot.
Dit artikel is afkomstig uit Kwartaalbericht 131 [2015-1]. Leden van de Historische Kring Laren ontvangen het kleurrijke glossy magazine 4 keer per jaar. U kunt hier lid worden. Losse nummers zijn à € 4 per stuk in de Lindenhoeve te koop, zolang de voorraad strekt.
Bart Krijnen
De gillede keukemààde vleuge om me ore en de vuurpààle ginge zô hôôg en wijd da ’k docht ze komme an de aore kangt van de werreld euyt. Rôôie, greune, blaove en paerse, tevuel om op te neume. En ze scheute in alle straete want ’t rôôkte en spôôkte overal. Je kon mekaor kwaonig (nauwelijks) zien, laet staen neiuvejaor wunse, zôk te keer gaen. Ma toen de kreuytdamp op-etrukke was en ‘k ’t neiuvejaor ’n klààn beetje zien kon, gelôôfde ik pas dat we d’r deur ekeume warre. En veur ‘k ‘r errug in ad wunste iedereen me ’n gôôd jaor to.
Kijk, en dat vein ‘k nou zô môôi, he, ze komme teugeswoordig allegaor op straet as ’t twaoluf uur is. Vroger was dat eul aorst. Veur dat de klok sleug mos je eerst nog op je kneie om vijf Ongze Vaoders te leze, tusse twee haekies dat mag nou ôk nog hoor, en as ’t zô laot was, dan wunse, en weer dergaen met kaerte of gangzebrieve waor ze veur twaoleve ebleve warre. Hier en daer was ter wel ’n jaoger die ’n paor keer scheut met ze jachtgeweer, mar daer was ’t mee ebeurd ôk. As ’t potje euyt was, nog ’n slukkie, ’n paor ôliebolle en dan te bedde.
De aore dag wunse bij grôôtje en grôvaoder en bij je peetje. Jao, je peetje mos je neit vergete want daer kreeg je altijd wat, de een wat veur ze spaorpot en de anger wat lekkers en daermee was de kous of.
Nou gae je ’s aoves ter op naer ’t gemeetehuis om de burregemeester, ze vrouw en de raed veul zege te wunse, ààgelijk ’t eule darp. Je krijge d’r ’n slukkie, je praote wat met mekaor, je ziet dee en dee nog er us, en je hôpe mar dat ze in ’t neiuvejaor Laore ’n beetje Laore zalle laete en gin al te grôte bokkespronge zalle maoke, om zô te zegge ’t uisie ’n beeetje bij ’t schuurtje laete.
En dan is ’t allemaol weer ebeurd en gaet ’t leve weer deur en prebere we d’r met ze alle wat môôis van te maoke. Neit ongze gôôie veurnemes gelijk met ’s stalletje daogs nae Dree Keuninge de zolder op te dôôn, mar d’r mee deurgaen veur je ààge en veur ongs môôie darp. En dan wuns ‘k je ôk nog ’n môôie koppertijd to. Veul plezier met kaerte op de kopperemaondaoge, neit vals speule, neit verzaoke, en denk ter om dat ze je panne met sukkelaodemelluk neit stele, want dat deje ze vroger mar al te graeg.
Jao en dan gaene we zô zeutjes an alweer veureuyt, want moeder zee altijd, as ’t Dree Keuninge eweest is ka-je alweer zien dat de daoge lenge. En as ter lezers bij binne die met de vastelaoved ’n rommelpot wulle maoke, magge ze nou wel naer de slaoger gaen om ’n varrekesblastert te bestelle, want we emme mar ’n kurte koppertijd van ’t jaor. Kijk mar op de scheurklender, op twaoluf Feberewaorie emme we al Asdag.
In de jaren tachtig waren de in Larens dialect geschreven stukjes van Bart Krijnen ? in de toenmalige Larense uitgave ‘De Laerbode’ uitermate populair. Aan inhoud hebben ze niets verloren zodat wij ze met veel plezier nogmaals plaatsen. 28 van deze verhalen zijn ingesproken door Nic Vos en op CD verschenen; à € 15 bij de HKL.