Roem Wim Zoon en zijn fietsen leeft voort

Onlangs kreeg de Historische Kring een bijzondere gift: een echte en bovendien fraaie Zoon-racefiets, gemaakt door Wim Zoon die een fietsenzaak had aan het Zevenend. De ingang van de werkplaats was aan Lantentijmen. Later kwam de ingang van de winkel ook daar.

Dit artikel is afkomstig uit Kwartaalbericht 164 [2023-2]. Leden van de Historische Kring Laren ontvangen het kleurrijke glossy magazine 4 keer per jaar. U kunt hier lid worden. Losse nummers zijn à € 9,50 per stuk in de Lindenhoeve en bij Bruna te koop, zolang de voorraad strekt.

Tekst: Gerard Morsink*

Het verhaal achter de schenking van een fraaie Zoon-racefiets

De racefiets is van de Laarder Ronald Smit (1960-2023) geweest en is via zijn zus Joke en neef Herman van den Brink bij ons terechtgekomen. De trieste kant van dit verhaal is dat Ronald onlangs is overleden. Ronald was een echte liefhebber van het fietsen, hij fietste veel en het liefst lange stukken. Hij had niet voor niets zo’n mooie Zoon-racefiets. De fiets was bovendien door Wim Zoon helemaal op de maat van zijn lichaam gemaakt. Opvallend is dat de racefiets op de foto met Ronald andere kleuren heeft dan de racefiets die wij bij de Historische Kring hebben gekregen. Toch gaat het om precies dezelfde fiets, want Ronald heeft de racefiets op een bepaald moment bij Wim Zoon in de huidige kleuren laten overspuiten.

Bijzondere fietsenmaker
Wim Zoon (10 april 1939 – 4 mei 2010) was een bijzondere fietsenmaker. Naast zijn werk was het fietsen zelf ook een grote liefhebberij. Voor Wim Zoon was alles wat met het fietsen te maken had helemaal het einde. De racefiets stond hierin uiteindelijk centraal.

Niettemin was hij ook op andere fietsen te vinden zoals 1-wielers, mountainbikes, e.d. Op het laatst heeft hij nog op de elektrische fiets gezeten.

Wielerwedstrijden en -toertochten rijden en soms het organiseren daarvan was zijn grote hobby. Ook was Wim geregeld gangmaker met een Derny bij het stayeren. Derny was oorspronkelijk de fabrieksnaam van een Franse lichte motorfiets maar werd later als merknaam voor alle lichte gangmaakmotoren gebruikt.

Wim schrok er niet voor terug om aan grote wielerevenementen deel te nemen. Zo heeft hij in 1981 deelgenomen aan de 3-daagse wielerklassieker Parijs-Brest-Parijs, 1200 km bij elkaar. Om daar aan te kunnen deelnemen moest hij van de organisatie eerst als ‘toelatingsexamen’ twee wedstrijden van een paar honderd km binnen de gestelde tijd rijden. Later heeft hij ook nog de bekende rit Milaan-San Remo verreden.

Begin bij vader Stef Zoon
Voor Wim begon het allemaal met zijn vader Stef, een echte Laarder, die een ‘rijwielen- en motoren-inrichting’ aan het Zevenend begon.

Vader Stef was vooral van motoren gecharmeerd, maar met de komst van de auto kwam de bromfiets meer in beeld.

In mijn familie kwam dat laatste tot uiting toen mijn vader in de jaren vijftig zijn eerste bromfiets bij hem kocht. Dat was een HMW, een Oostenrijkse bromfiets gebouwd in het plaatsje Hallein. Mijn vader was in ieder geval zeer enthousiast over vader Stef. Hoewel wij aan de andere kant van het dorp woonden, werd de wielerzaak Zoon onze huis-fietsenmaker.

Het lag in eerste instantie niet in de bedoeling dat Wim Zoon fietsenmaker zou worden. Als opleiding had Wim de Philipsschool doorlopen met de bedoeling telefoniemonteur te worden. Wim hielp zijn vader in de zaak, wat door grotere drukte steeds meer werd. Zijn liefde voor het fietsen was er al lang, maar ook de liefde voor de fietsenzaak kwam snel. Het technische werk en het contact met klanten gaven al snel de doorslag. Toen vader Stef ermee stopte, nam Wim de zaak over en ging er met zijn vrouw Els en zijn twee dochters wonen. Vader Stef en moeder Dina verhuisden naar de Akkerweg.

Zelf frames maken
In het begin verkocht en repareerde Wim Zoon fietsen en Honda-bromfietsen, maar na een tijdje gingen de bromfietsen uit het assortiment, omdat er tegenover het werk weinig verdiensten stonden. De fietsen bleven over en vanuit zijn hobby kwamen racefietsen in het programma. Het ging vanuit zijn hobby nog verder, want hij ging zelfs frames op maat maken. Om deze speciale techniek in huis te krijgen, is hij een tijd op cursus in Italië geweest. Met behulp van een speciaal meettoestel werden de maten van de persoon opgemeten, waaruit de framematen werden bepaald. Bij het maken van de frames was Wim zeer secuur, want bij het lassen mocht er niemand binnenkomen om te voorkomen dat door tocht foute lassen zouden ontstaan. Het resultaat mocht er zijn, want er waren nooit klachten over de frames.

In de winterperiode was de handel minder en bij uitstek geschikt om de bestelde maatframes te bouwen. Vlak voor de wintersportvakantie werden alle gemaakte maatframes naar de spuiter in Amsterdam gebracht. De klant kon zelf de kleur en het motief aangeven. Bij terugkomst 14 dagen later waren de frames klaar en kon het opbouwen en afwerken beginnen, op tijd gereed voor het nieuwe wielerseizoen.

Op de frames werden voornamelijk groepen van het merk Campagnolo gemonteerd, destijds de Rolls Royce onder de bewegende fietsonderdelen. Bekende Tour de France-winnaars en -deelnemers reden met deze onderdelen op de fiets. Duidelijk zal zijn dat het geen goedkope fietsen waren, maar wel heel goede en daardoor bekend bij menig wielrenner.

Bekend in wielerwereld
Vanuit zijn hobby en zijn werk was Wim Zoon een bekende in de wielerwereld. Jan Janssen kwam geregeld langs voor een gesprek en een bakje koffie aan de keukentafel. Een keer stonden Wim en zijn vrouw Els langs de kant bij een bergetappe van de Tour de France in de buurt van Morzine toen ineens vanuit het peloton “Hé, Willem” door Gerrie Knetemann werd geroepen.

En dan niet te vergeten Jaap Oudkerk, de oud-wereldkampioen op de baan, die een goede wielervriend van Wim was.

Dat hij helemaal in de wielerwereldje zat, kwam zelfs in het buitenland tot uiting.  Wim Zoon was een van de weinige (65) Nederlanders die speciaal op bezoek mochten bij de directeur van de Campagnolo-fabriek in Vicenza, Italië. In een paar dagen zijn er allerlei uitstapjes gemaakt, waaronder het uitgebreid bekijken van de fabriek wat slechts enkelen is overkomen. Van de bezienswaardigheden was het bezoek aan Venetië een hoogtepunt.

In de wielerkringen had Wim de reputatie van grote vakman opgebouwd, zowel in de techniek als in het rijden. Dat bleek vooral bij wielerbeurzen, waar opvallend altijd naar zijn mening werd gevraagd.

Wedstrijden uitzetten
In het uitzetten van wielerwedstrijden en -tochten nam Wim geregeld het initiatief. Zo is de wielerronde van Laren twee keer door hem georganiseerd. Samen met onze Bep De Boer heeft hij op de fiets de route Laren-Laren-Laren uitgezet. Voor Bep ging dat vaak te snel. In 1991 is deze route van 250 km  heen en terug door een hele groep wielrenners verreden.

Enthousiast en lyrisch
De fietsenzaak van Wim Zoon is al lang verdwenen, maar de roem over Wim Zoon en zijn racefietsen leeft nog voort. Op internet is het nodige terug te vinden. Degenen die over hem en zijn fietsen iets op dit medium schrijven, zijn er zonder uitzondering allemaal enthousiast en lyrisch over. Mijn conclusie is dat wij  in onze gemeente een heel bijzondere fietsenmaker hebben gehad en dat onze Historische Kring heel blij mag zijn met deze mooie schenking. De kwaliteit van het werk van Wim Zoon is in onze Lindenhoeve tot in detail te bewonderen. 

*) Gerard Morsink is vrijwilliger in het archief van de Historische Kring Laren