5 mei 1955
Het was feest, 10 jaar bevrijding. Officieel een feestdag, dus iedereen vrij. Op school werden we getrakteerd, niet zoals met Koninginnedag, op snoep. Nee, we kregen een heus certificaat met de afbeelding van een vrijheidsbeker, die we later cadeau kregen. Daarop 10 jaar bevrijding en een gedicht van Clinge Doorenbos. In mijn herinnering hebben alle Nederlandse schoolkinderen die beker gekregen. Ik heb hem later gekregen, maar hij was al snel gevallen en gebroken. Het certificaat heb ik nog wel.
Dit artikel is afkomstig uit Kwartaalbericht 128 [2014-2]. Leden van de Historische Kring Laren ontvangen het kleurrijke glossy magazine 4 keer per jaar. U kunt hier lid worden. Losse nummers zijn à € 4 per stuk in de Lindenhoeve te koop, zolang de voorraad strekt.
Januari 2010 – Cees van Rosmalen
Die viering van die 5e mei kan ik me nog aardig herinneren. Ik was bijna 7 jaar. Al de lagere scholen van Laren gingen in één lange optocht naar de Westerheide. Dat ging via de Hoefloo, daar werd de Rijksweg overgestoken, die was voor bepaalde tijd afgesloten. Op de Westerheide werd een dropping gehouden. Dat was ter herinnering aan de voedseldroppings die er tien jaar geleden plaats vonden. Er werden zakjes snoep aan kleine parachutes uit de vliegtuigjes gedropt. Echter dat ging volledig mis. De meeste parachutes weigerden dienst zodat de zakjes op de grond uit elkaar ploften en het snoep los in de hei lag. De afspraak was dat alle zakjes ingeleverd zouden worden, dat lukte dus niet meer. Dit had dan weer tot gevolg dat er een soort derde wereldoorlog uitbrak. De grootsten en sterksten hadden natuurlijk het meest en daar hoorde ik natuurlijk niet bij. Hoe de verdeling verder is gegaan weet ik niet meer, maar wel de terugtocht naar de Brink. Die ging via de Driften, daar werd nog halt gehouden bij een klein monument, een kleine kei, ter nagedachtenis aan gevallen verzetstrijders.
Hoe de dag verder verliep weet ik niet meer, wellicht zijn er wat ouderen die dat nog weten. Wat ik me wel heel goed herinner is de moffenhaat die er bij ons werd ingepompt, op de Alloysiusschool door meester De Haan. Die sprak nooit over Duitsers, altijd over moffen en Duitsland was mofrika. Hij vertelde dat bijna heel Nederland uit verzetshelden bestond en verhaalde over de gruwelijkheden door die moffen begaan, bombardementen en Joden vervolging en zo meer. Daarbij de verhalen thuis, de hongerwinter, ik was de jongste thuis. De hongertochten van mijn vader naar Dedemsvaart, kortom over de oostgrens was echt het rijk van het kwaad. Groot was dan ook mijn verbazing toen mijn ouders met vrienden een Rijnreis gingen maken naar dit afschuwelijke, onbetrouwbare en misdadig land. Toen ze gelukkig weer heelhuids thuis kwamen, verzekerden ze mij dat het allemaal reuze mee viel. Het was gezellig geweest en die Duitsers waren best erg vriendelijk en gastvrij. Later zelf ook vaak in Duitsland op vakantie geweest. Door de na-oorlogse indoctrinatie eerst met grote reserves; maar de eerlijkheid gebied me te zeggen, bijna altijd gastvrij en vriendelijk behandeld, niet beter, maar ook niet slechter dan in welk land ook. Het zijn nu goede buren en laten we dat maar zo houden.