1923-2023: Honderd jaar Larensche Mixed Hockey Club

Honderd jaar hockey in Laren. Een rijke historie met vele euforische momenten, maar ook tegenslagen. Vanaf de beginjaren nam het aantal leden gestaag toe. De club heeft het diverse keren tot landskampioen gebracht en door het goede jeugdprogramma en de beleidsvisie is de club al heel lang leverancier van Nederlands Elftal-spelers/speelsters.

Dit artikel is afkomstig uit Kwartaalbericht 164 [2023-2]. Leden van de Historische Kring Laren ontvangen het kleurrijke glossy magazine 4 keer per jaar. U kunt hier lid worden. Losse nummers zijn à € 9,50 per stuk in de Lindenhoeve en bij Bruna te koop, zolang de voorraad strekt.

Tekst: Mariëlle Bax

‘Laren’, voluit de Larensche Mixed Hockey Club, is opgericht op 15 november 1923. Dit moment is zelfs vastgelegd op de voorpagina van de Gooi- en Eemlander: “In onze gemeente is thans opgericht een gemengde Larensche Hockeyclub, die de beschikking heeft gekregen over de z.g. maatschappij-terreinen aan den Eemnesserweg, die een uitstekend speelterrein vormen, dat reeds zeer binnenkort in gebruik zal worden genomen”. 

Dit is het terrein waar nu de overdekte tennishal Sprokkelenburg ligt. Het terrein was zeer drassig, waardoor er bijna niet op te spelen viel. Na tweemaal verhuisd te zijn naar andere terreinen in het dorp (de een nog slechter dan de andere), komen ze terecht op de Leemzeulder, waar nu de Montessorischool is gevestigd. Helaas ook hier is het veld verre van optimaal.

De gemeenteraad heeft ingestemd met het verpachten van het akkerland aan de Eemnesserweg. Weinig maanden later zal dit akkerland hebben plaats gemaakt voor de twee eerste hockeyvelden van Laren. Rechts de vader van de bekende Larense siersmid Nic Vos, van wie deze foto afkomstig is.

Maar op 12 maart 1928 stellen B en W de raad voor een perceel gemeentegrond van 130 bij 140 meter (akkerland), gelegen nabij de Eemnesserweg aan de hockeyclub te verhuren. De huurprijs was een jaarbedrag van f 364,-. B en W: “Slechts meenen wij te moeten opmerken, dat ons een huurprijs van f 2,- per Are per jaar alleszins aannemelijk voorkomt, gelet op het feit, dat door de aanwezigheid van een hockey-veld de aantrekkelijkheid van onze gemeente als woonplaats ongetwijfeld wordt verhoogd”.

De oudste bekende foto van Heren 1 (maart 1931). V.l.n.r. Staand: Bob Esser, Otje Cornelissen, Piet Fieldt Kok, Joop de Marez Oyens, Ferry Ormeling, Marius Kilian. Zittend: Guus Hamburger, Ferdinand Rauwenhoff, Willy van Breukelen, Onno van den Berg. Voor: Frits Roelofs Heijrmans.

Competitie

In 1929 werd voor het eerst deelgenomen aan de competitie. De heren treden toe tot ‘den Nederlandschen Hockey en Bandy-bond’, de dames tot ‘den Nederlandschen Dames Hockey-bond’. De Dames wordt meteen het eerste seizoen kampioen! In het tweede seizoen lukt het ook Heren 1 om kampioen te worden.

De jaren dertig verlopen verder met vallen en opstaan. Het ledenbestand bestaat niet meer alleen uit volwassenen, maar er komen ook jeugdleden bij.

Op 19 oktober 1937 verschijnt de eerste Bully Scherts. Het blad neemt een belangrijke plaats in binnen het verenigingsleven. Wekelijks wordt dit blad verspreid onder de leden met informatie over de elftallen, alle uitslagen van het afgelopen weekend met een daarbij behorend wedstrijdverslag en een overzicht van de wedstrijden van de komende week. In de jaren zeventig was er ook een roddelrubriek, waar wekelijks smeuïge details werden gedeeld over de Larense hockeyjeugd.

Dames 1 werd al kampioen bij het debuut in de competitie 1929-1930. In 1933 volgde een nieuw kampioenschap. Op de foto v.l.n.r. Boven: Elly de Wolff van Westerode, Jet Bloemhof, Toetie Brouwer. Midden: Valéry van Ogtrop, Tilia Briedé, Elly Swart, Ilse Müller. Onder: Maria van Ogtrop, Fien Richter, Hanny Sträter, Wenda Veening.

Oorlogsjaren

De inval van de Duitsers in Polen, op 1 september 1939, was ook voelbaar bij LMHC. Van de club werden 16 spelers gemobiliseerd die toen ten strijde zijn getrokken. Het clubhuis wordt in de oorlog door de Duitse weermacht ingenomen om dienst te doen als kantine. Verder kwam er een tekort aan hockeyschoenen. “Nieuwe Hockeyschoenen. Hij of zij, wiens of wier leren schoenen in een deplorabele toestand verkeeren, kunnen indien gewenst bij den secretaris bonnen verkrijgen, waarop zij nieuwe hockeyschoenen kunnen koopen. De kosten van de bonnen bedragen 25 cent, terwijl men verzocht wordt de oude schoenen mee te brengen.”

Er wordt tijdens de vijf oorlogsjaren nog wel gehockeyd, maar zowel bij de Heren als de Dames bestaat er een noodcompetitie. In 1943 zie je dat het aantal leden stijgt. Dit is te verklaren daar ze bijvoorbeeld gevlucht zijn uit de grotere steden of hun eigen club was ‘politiek fout’. Maar ondanks dat, aan het einde van de oorlog telde de club nog maar 29 betalende leden en vreesde men voor het einde van de club of fusie met een andere club uit de buurt. Rob Thomassen: “De club kwam met allerlei voorstellen. De vereniging opheffen. Fuseren met een andere club. Maar hoe verder de avond vorderde, hoe meer de overtuiging groeide dat alles in het werk moest worden gesteld voor het voortbestaan. Verwacht werd dat de leden zich in de loop van het jaar wel weer zouden melden. Het weer verschijnen van de Bully Scherts heeft veel bijgedragen aan het opstarten van de club. Al snel was het clubhuis opgeknapt en kon er weer op de velden worden gespeeld en getraind.”

De eerste “Bully Scherts’, 19 oktober 1937.

Het nieuwe clubhuis, geopend op 9 november 1963. Het krijgt een plaats op de achterzijde van de Bully Scherts.

Succesvolle jaren

In de jaren vijftig stijgt het aantal leden gestaag en melden er zich ook vele jeugdleden aan. Dertig jaar na de oprichting en na ruim twintig jaar competitie-hockey, bereiken de dames de 1ste klasse

Heren 1 bereikt haar top in het seizoen 1955-56 als zij landskampioen worden. Spelers, zoals Dick Loggere, Jan Willem van Erven Dorens, Charles Marres en Peter Vorfeld (ook spelend voor het Nederlandse hockeyteam) zorgden voor dit hoogtepunt binnen LMHC. “Het veld was in een slag een mierenhoop met op de achtergrond de tonen van een harmonieorkest. Een ieder keek op… Die Twentse boertjes toch, maar de echte Laarders wisten wel beter, het was onze vriend en kapelmeester Berend Gerstekorrel met zijn mannen, de Dors(t)Vlegels.” Vijf jaar later, 11 mei 1961, lukte het de heren weer om Landskampioen te worden. Het was ook een afsluiting van drie bijzondere spelers van Laren: Klaas Gouka (keeper), Henk Bleekemolen en Dick Loggere. Loggere maakte vanaf 1937 deel uit van het eerste elftal en dit heeft een doorslaggevende rol gespeeld bij het succesverhaal van Laren. 

Dertig jaar na de oprichting en na ruim twintig jaar competitie-hockey bereiken de dames de 1e klasse. V.l.n.r. Voor: Hannie Vis, Meta de Lange, Sanja Dudok van Heel. Midden: Bella van Tienhoven, Liesbeth Verschure, Nel Kruize. Achter: Leni Nijssen, Nora Diemer Kool, Elly de Vries de Waal, Sieke Broekema-Kruize en Jooske Vinke-Pont.

Voor het oog van ruim 4000 toeschouwers zet Laren de beslissende stap naar de landstitel. Dick Loggere, zichtbaar tussen doelman en Venlose verdediger heeft net de stand op 20 gebracht. Derde van rechts Charles Marres, uiterst rechts Maarten van Ede.

Veertig jaar na het ontstaan van LMHC, wordt er op 9 november 1963 het nieuwe clubhuis feestelijk geopend in de aanwezigheid van Burgemeester Van der Ven. Vanaf dat moment staat het nieuwe clubhuis ook op de voorkant van de Bully Scherts. 

De daarop volgende jaren zijn succesvol voor de club, zowel de jeugd (jongens van A werden landskampioen in 1966), Heren als Dames deden het goed. Heren I werd vijfmaal kampioen van de toenmalige westelijke eerste klasse en bekroonde dat driemaal met een landskampioenschap: in 1956, 1961 en 1969. Het aantal leden stijgt verder en Laren heeft belangrijke spelers, zoals Kik Thole, Tippy de Lanoy Meijer, Theo Terlingen en Jan Piet Fokker. Zij komen ook uit voor het Nederlands Hockey Elftal. In het voorjaar van 1970 neemt Laren als regerend landskampioen deel aan het toernooi om de Europacup, waar ze tweede worden.

In het donker gestoken, vanwege de kleuren van tegenstander Venlo, op de drempel van de derde landstitel op 19 mei 1969. V.l.n.r. Geknield: Ronald de Graaf, Wout Boomsma, Wilco Jiskoot, Bobby Coebergh, Paul Wesselink en Tippy de Lanoy Meijer. Staand: Coen Kranenberg, Jan Piet Fokker, Kik Thole, Bobby Bartelds en Theo Terlingen.

Topclub worden

In de jaren ’70 wil de club zich professioneler ontwikkelen en streeft ernaar om zich te ontwikkelen tot topclub. Kik Thole speelt hierin een belangrijke rol, hij wordt commissaris technische zaken binnen het bestuur. Het bestuur stelt een beleidsvisie op die wordt afgerond met de verklaring: “Bestuur, spelers en trainer staan klaar om te bewijzen dat LAREN enerzijds in de Nederlandse hockeytop thuis hoort en anderzijds de ‘goeie ouwe stijl’ kan handhaven.” Een van de hoogtepunten uit de jaren zeventig is, dat in mei 1975 Heren 1 kampioen wordt en terugkeert naar de Hoofdklasse. 

Een ander memorabel feit is dat Laren vanaf 1979, als één van de eerste clubs van Nederland, een kunstgrasveld heeft! Ook al kon Laren beschikken over grasvelden van buitengewone kwaliteit, de motieven om het kunstgrasveld aan te leggen wogen zwaarder: onbeperkte trainingsmogelijkheid, verhogen van het hockey-technisch niveau, verrijking van het complex en terugdringen van overbespeling. En weer of geen weer, je kon altijd spelen. Maar helaas ging dat niet altijd op. Na zware regen, stond het veld een keer blank. Water liep niet goed weg, maar daar had men gelukkig een bijzondere oplossing voor gevonden. “Het is heel simpel. Teveel water op het Astroturf, je haalt de reclameborden uit hun hangers en je schuift het water er gewoon af… En het helpt!”

Berend Gerstekorrel en de Dorsvlegels brengen de kersverse landskampioen hulde (1956). Dick Loggere en Charles Marres ondergaan het van nabij.

Bij te veel water op het veld werden reclameborden gebruikt om het eraf te schuiven.

Voor de derde maal landskampioen bij de A-jongens (1982). V.l.n.r.: Achter: Derk Vaal, Taco van den Honert, Timo Hoogeboom, Jan Grijpma, Wouter Rikmans, Ernest Meyer Swantée, trainer/coach Bert Binnik. Voor: Pieter van Ede, Patrick Citroen, Patrick Faber (aanv.), Harry van de Loo, Robert Jan Hylkema, Michiel Wagenaar, Robert Pandelaar.

Vallen en opstaan

De jaren tachtig breken aan en in 1982 lukt het ook Dames 1 zich te promoveren naar de hoofdklasse. Het is vallen en opstaan, maar vanaf 1989 tot 2021 speelden de Dames in de hoofdklasse. Na het invoeren van het play-off-systeem in 1993 heeft Laren inmiddels 20 keer aan deze strijd om het landskampioenschap deelgenomen; een record! In 2008 wist Dames 1 het Landskampioenschap in de zaal te bemachtigen. In 2012 won Dames 1 de EuroHockey Club Champions Cup en was Dames 1 het beste clubteam van Europa.

Bij de Heren liep het wat anders. Na ruim 40 jaar mee te spelen in de hoogste klasse, degradeerde het eerste team midden jaren tachtig. In de jaren 2002-2007 was het steeds promoveren/degraderen, maar vanaf 2007 zaten ze weer in de hoogste klasse. In 2010 wisten de mannen zelfs voor het eerst de play offs om het landskampioenschap te halen. Daarna in 2014 ging het bergafwaarts. Maar het tij is gekeerd en in mei 2023 werden ze kampioen en spelen weer op het hoogste niveau. 

Al met al kan men concluderen dat de club zich een prominente plaats heeft verworven binnen de Nederlandse hockeywereld. Behalve Dames en Heren 1, hebben jeugdteams door de jaren heen vele successen behaald. Een opmerkelijke prestatie voor een dorpsclub met 1300 leden.