Oorlogsbrief

Deze brief, gedateerd (Laren) 16 januari 1945, heb ik gevonden op een ansichtkaartenbeurs in Poeldijk. Hoe die brief daar ooit terecht is gekomen is een volstrekt raadsel. Het is echter een indrukwekkende brief. 

Dit artikel is afkomstig uit Kwartaalbericht 152 [2020-2]. Leden van de Historische Kring Laren ontvangen het kleurrijke glossy magazine 4 keer per jaar. U kunt hier lid worden. Losse nummers zijn à € 4 per stuk in de Lindenhoeve te koop, zolang de voorraad strekt.

Zeer geachte mevrouw Schokkenkamp.

Al ben ik wat laat, wil ik toch niet nalaten U nog eens dank te zeggen voor Uw vriendelijk ontvangst toen ik bij mijn terugtocht U de groeten kwam brengen van de familie Smit. Uw flesch met melk en roggebrood werd met gejuich door onze kleintjes begroet. Het was een feest weer thuis te zijn na die moeilijke dagen.

Nu kom ik U lastig vallen met een vraag. Herinner ik me goed dat U een pannetje op de kachel had staan met in te dampen stroop van suikerbieten. Wij kregen bieten en weten niet wat er mede te doen precies. Ik weet dat ik lastig ben, maar zoudt U de moeite willen nemen mij een bereidingsrecept te sturen? Bij voorbaat vast mijn dank.

Mijn vriendin en ik hebben weer een tocht naar Oost Nederland op ’t programma. Mochten we weer in de buurt komen zou ik dan de melkflesch weer bij U mogen vullen?

En, neemt U mijn brutaliteit als ’t U blieft niet kwalijk, maar als U mogelijk wat rogge, appelen of aardappelen te missen heeft, om van andere levensmiddelen niet eens te spreken, denkt U dan om ons. We hebben er graag een lange tocht voor over en elke hoeveelheid is welkom, dat begrijpt U wel. Vooral, ik trek er veel op uit omdat ik tot nog toe toestemming heb van mijn dokter, zoolang ik beloof alles kalm aan te doen en met een paar maanden kan het niet meer.

‘k Voel me erg onbescheiden, nu ik mijn brief herlees maar ik hoop van harte dat U het zult begrijpen en ’t me kan vergeven. 

Krijgt U overigens goede berichten van Uw zoon in Amsterdam. Van hem weet u genoeg hoe of wij leven moeten en onze kinderen moeten voeden thans. 

Thans rest mij nog U het beste te wenschen voor 1945. Moge dit nieuwe jaar ons de rust en vrede brengen die we allen zoo vurig verbeiden. God zegene U en Uw familie en behoede U. 

Met de meeste hoogachting

Marijke Stokmans – van der Stok

Wilt U mijn excuses aanvaarden voor dit vreemde papier?

Brief gevonden op een ansichtkaartenbeurs door Bep (G.L.) De Boer