Kursaovond

Hè, hè, ’t is weer Kursaovond, zà moeder Meui, met een rôôe kleur. De Sunneklaos is nog mar net vertrukke, en nou staet dat weer voor de deur. ‘K zag Jan de Leef daer straks al rije, (Jan de Leeuw) die ging al op de kerk an. Hij zal zo wel beginne te luie’ ’t lôôpt teuge vijve, of op slag ter van. Eerst dree slaogen, met ’t Maria klokke, de Johannus en Theodorus vollege dan.

Dit artikel is afkomstig uit Kwartaalbericht 110 [2009-4]. Leden van de Historische Kring Laren ontvangen het kleurrijke glossy magazine 4 keer per jaar. U kunt hier lid worden. Losse nummers zijn à € 4 per stuk in de Lindenhoeve te koop, zolang de voorraad strekt.

Bart Krijnen 

En Opao, die altijd helpt met luie, komt met de Hubertus afferan. Zo strôôie dee vier grôte klokke, hun klanken over Laren heen. En brenge bôôi veur die ’t wul hore, ’t is Kursavoand minse veur iedereen. Dat dôôn ze saome zô al jaore, ongze opao, en Jan de Leef. En twijst dat ze an de touwe trekke, valt beuyte al de eerste sneef. Mar ik zie zô onger ’t luie, dat moeder zachies de leer op gaot. Ze weet precies waor op zolder, de dôôs met beeldjes, en ’t stalletje staet. De beeldjes emme niks eleje, mar ’t stalletje wurdt ‘n beetje slecht. Alle jaor zààt vaoder, ik mot ’n neiuwe maoke mar daer komt wàànig van terecht. Eerst allemaol mar op de taofel, de dree keuningen netjes op ’n rij. De herdertjes en alle schaepies, alleen de engel dee lààt ter bij. Nou ’t stalletje op z’n plakkie, ’t varse mos ter môôi omheen. Veurzichtig, roopt moeder, met die hedder, aorst breekt ie weer ’n keer ze been. Eerst Maria, Jozup, os en de ezel, ’t Keindje in de kribbe op ’n angkie hôôi. ’t Ongkie zonher start mar in ‘n oekie, nou veur mekaor hoor, ’t is weer môôi. Hier en daer nog ’n paor kaersies, mar, dee magge nog neit an. Dat mag pas as de nachtmis euyt is, bij ’n bakkie met ’n klaoseman.

En nae de Kursaovond blijft ’t stalletje, nog wel vertien daoge staen. Om dan daogs nae Dree Keuningen, weer naar de zolder te gaon. Wat ik hier eschreve het beste minse, binnen môôie gedachte euyt m’n jeugd. Meschien wel vijftig jaor elelje, en dat dôôt ’n mins toch deugd. Een ding zou ik haost vergete, mar, ’t komt veur mekaor. Ik wuns je as ’n echte Laoder veul hààl en zege in ’t Neiuwe Jaor.