Effe tussedeur

In de jaren tachtig waren de in Larens dialect geschreven stukjes van Bart Krijnen ? in de toenmalige Larense uitgave ‘De Laerbode’ uitermate populair. Aan inhoud hebben ze niets verloren zodat wij ze met veel plezier nogmaals plaatsen.

Dit artikel is afkomstig uit Kwartaalbericht 114 [2010-4]. Leden van de Historische Kring Laren ontvangen het kleurrijke glossy magazine 4 keer per jaar. U kunt hier lid worden. Losse nummers zijn à € 4 per stuk in de Lindenhoeve te koop, zolang de voorraad strekt.

De Gangzebrief

Eenendartig December, vrieze en sneeuve,
‘t is koud op de leste dag van ‘t jaor.
De weind jaogt de sneef hoogop teuge de hegge, 
verkleumde spreeuve zitte dicht bij mekaor.

Moeder et oliebolle ebukke,
we reuke ‘t al op de pompestraet.
En vaoder is ‘n mangde hout weze haole,
veur de kachel dee in ‘t veuruis staet.

Mar as dank veur alle zege,
gaen we eerst nog effe naar ‘t Lof.
Zuk zinge toch bij ‘t Te Deum,
de wierookdampe sleuge d’r of.

En affer de kerk oor je ze wunse,
Zaolig euytaande, ‘n good begin.
Diep weg-edeuke in schoemankel en bonkert,
gaet elluk z’n aage buurt weer in.

Thuis an-ekeume schudde we vinnig,
de varse sneef van jas en pet.
En slaen de polle van ongze klompe,
veur dat ze wurde weg-ezet.

‘t Reuykt naer koffie, varse koffie,
en naer oliebolle, met krente d’r in.
Op de deel staet ‘n panne met sukkelaodemelluk,
da’s veur vanaoved, mar ‘k et nou al zin.

Groofvaoder et net ‘n pijp op-esteuke,
en grootje braait ‘n kous van zwarte sejet.
Niks zegge hoor, ze laet wel us steke valle,
mar dee wurde deur moeder weer neif op-ezet.

Mar ‘t mooiste is as nae de koffie,
de gangzebrief wurdt euyt-espreed.
Allemaol ‘n knoop euyt ‘t knopedosie,
‘t spul kan beginne, we binne gereed.

De dobbelstene vliege over de taofel,
van die benige, met zwarte oge d’r op.
En allemaol neifsgierig, hoveul oge d’r valle,
veur de een geluk, veur ‘n aor ‘n strop.

Grootje gooit zeuve, ik oor d’r al klaoge,
‘t gaet vanaoved weer arreg slecht.
Net wurde ik al ‘n keer over-esleuge,
en nou kom ‘k in de put terecht.

Me breur gooit twaoluf, ‘t oogst van alles,
hoor um us lache, nou gaet ie good.
Ik denk dat ‘t lache neit zo lang zal dure,
want met twaoluf staet ie op de dood.

Dat komt ‘r van jongetje, zaat moeder lached,
je was te gulzig, te graeg, want heus.
Wee ‘t ongerste euyt de kan wul emme,
krijgt mennige keer ‘t lid op ze neus.

Laet moeder mar us effe gooie,
dree en dree is zes, och lieve gut.
Vijfentweintig en zes is eenendartig,
bin ik effe klaer, ik zit in de put.

Nou is grootje de lachede darde,
want zij mag t’r euyt, jao zo is ‘t lot.
En met nog ‘n paor gelukkige gooie,
is grootje euyt en wint de pot.

De pot, och keier, ‘t binne mar knope,
‘t is mar ‘n spelletje, ongtouw dat good.
Hier ka’ je nog lache om doolhof of herreberg,
hier ka’ je lache al is ‘t met de dood.

Mar ‘t jaor dat zowat is of-eleupe,
was ok een grote gangzebrief.
We emme d’r allemaol in mee motte speule,
d’r was van alles, leed en lief.

Hoveul minse zitte d’r al jaore,
duer grote zurrege in de put.
En hoveul binne ‘r neit dakloos,
gin eens ‘n herreberg, niet eens ‘n hut.

Veur sommige was ‘t ‘n grote doolhof,
waor gin euytweg in te veinde was.
Overal leupe ze teuge ‘n muur op,
ze kwamme nerreges an te pas.

Ze binne niet te telle, dee hongerig bidde,
heer geef ongs hede ongs daogelijks brood.
Mar veur veule wurde ‘t nommer achtenvijftig,
en op de gangzebrief is dat de dood.

Mar allah, d’r binne ok gelukkige minse,
kijk mar naer ongs, hier met mekaor.
We hemme ‘t dunk me, nog knap etruffe,
‘k wul ‘r veur tekene veur nog zo’n jaor.

Kom keier, nou niet meer prakkezeere,
al wat je ekrege et, ‘t was Gods Wul.
Mooi of lulluk, je mot ‘t toch anvaerde,
want Hij is de baos van ‘t eule spul.

Daer slaet ie al twaolf, ‘t is of-eleupe,
‘t ouwe is weg en we wunse mekaor.
Over de gangzebrief heen, dee nog laat op de taofel,
Veul Haal en Zege in ‘t Neiuvejaor.