De Driehoek
Tijdens ons bezoek aan de tentoonstelling van Houthandel Van Dijk in “de Lindenhoeve”, zag ik tegen één van de balken op de deel de driehoek, het logo van de houthandel. Mijn gedachten gingen op dat moment mijlen en jaren ver weg. Het was in het jaar 1954 dat ik dit logo op een hele vreemde plek tegenkwam.
Dit artikel is afkomstig uit Kwartaalbericht 120 [2012-2]. Leden van de Historische Kring Laren ontvangen het kleurrijke glossy magazine 4 keer per jaar. U kunt hier lid worden. Losse nummers zijn à € 4 per stuk in de Lindenhoeve te koop, zolang de voorraad strekt.
Bep (G.L.) De Boer
Ik had ruim een jaar gediend bij het Korps Mariniers op Aruba. En in oktober 1954 ging mijn lichting weer huiswaarts. Met het ms Oranjestad van de K.N.S.M. (Koninklijke Nederlandse Scheepvaart Maatschappij), die zowel passagiers als vrachtgoed vervoerde, gingen we naar Curaçao. Daar kwam ook een grote groep mariniers aan boord en de thuisreis kon beginnen.
We voeren eerst naar Venezuela en gingen de haven van La Cuaira in, de havenplaats van Caracas. Na het laden en lossen gingen we verder en zo kwamen we in Port of Spain, een havenplaats op Trinidad, een prachtig eiland met veel natuur.
We mochten gaan passagieren dus gingen de meeste mariniers de wal op. Ik liep met een groepje van 5 á 6 man de stad in. In de verte zagen we een hoge berg en die wilden we gaan beklimmen. Hoe kom je op zo’n onwijs idee? Dus liepen we een oplopend pad op richting de berg. Maar o wee, we werden overvallen door een hevige tropische regen en onweersbui. We holden het pad weer af en schoten bij het eerste restaurant dat we zagen naar binnen.
Terwijl we daar zaten zagen we het regenwater bij stromen het pad afkomen waar wij zojuist hadden gelopen. De regen kwam met bakken uit de hemel en het onweer was niet van de lucht. Maar wij zaten droog binnen en genoten van de heerlijke drankjes. Terwijl we daar zo gezellig zaten, viel mijn oog op iets bekends. Dat dacht ik tenminste. De jongen vroegen ook al waar ik naar zat te turen. Het restaurant en de keuken vormden één geheel en daar zag ik de kok aan het hakken op botten of vlees op een hakblok.
Dus ging ik het maar even van dichtbij bekijken. En waarachtig, daar zag ik het logo, de driehoek, van Van Dijk-Laren. Ik was bere-trots dat ik zover van huis een stukje Laren ontdekte. De jongens moesten natuurlijk ook even kijken en ik moest het de kok natuurlijk ook vertellen waar dit hakblok vandaan kwam. We hebben nog een hele poos in dat restaurant gezeten. Van bergbeklimmen is nooit meer wat gekomen en toen de bui over was zijn we weer aan boord van de “Oranjestad” gegaan. Wat een simpel logo met je herinneringen kan doen.
