Ik mis De Bel en Laren nog elke dag
Het is alweer 3 jaar geleden dat ik een punt heb gezet achter 32 jaar journalistiek bij de Laarder Courant De Bel. Op 1 februari 2011 sloot ik voor het laatst de deur van mijn gezellige redactiekantoor op de Naarderstraat 29. Dat was al die jaren lang mijn tweede thuis. Ik moet bekennen, ik mis De Bel, mijn kantoor, Laren, de collega’s, de contacten en de journalistiek nog elke dag. Voor de Historische Kring Laren blik ik terug op die mooie Larense jaren.
Dit artikel is afkomstig uit Kwartaalbericht 127 [2014-1]. Leden van de Historische Kring Laren ontvangen het kleurrijke glossy magazine 4 keer per jaar. U kunt hier lid worden. Losse nummers zijn à € 4 per stuk in de Lindenhoeve te koop, zolang de voorraad strekt.
Antoon F. Bruggeling
Natuurlijk kom ik nog regelmatig in Laren. In ‘De Lindenhoeve’ bij ex-collega Jacqueline Roest, die De Bel van mij heeft overgenomen, of met Ernst Wortel in het prachtige Brinkhuis, waar ik dan vele bekenden spreek. Dat blijf ik zeker doen. Als ik langs mijn oude vertrouwde kantoor op de Naarderstraat rijd, moet ik altijd even slikken. Een gevoel van heimwee overvalt me soms.
MOOIE JAREN
Wat heb ik hier mooie jaren beleefd. 32 jaar lang, dat is niet niks. Dat vlak je niet zomaar weg, ook na drie jaar niet. Het was een echt dorpshuis. Er kwamen altijd veel mensen een babbeltje maken en ik voelde me nu en dan een heuse biechtvader of psycholoog. Ik vond het reuze gezellig al die bezoekjes. Natuurlijk is vrijheid heerlijk. Ik geniet daar ook met volle teugen van. Daarnaast doe ik vrijwilligerswerk. Zit o.a. in commissies/werkgroepen die te maken hebben met de centrumplannen in Bussum, ben lid van de ouderraad van het Wellantcollege Naarden, zat in de Denktank Structuurvisie Naarden-Bussum 2040 en ben bestuurslid van de Vrienden van Vivium Thuiszorg. Maar wat zou ik graag weer 2-3 dagen in de week een échte baan willen.
Enkele hoogtepunten uit mijn carrière bij de Laarder Courant De Bel nu. Later kom ik daar in dit blad uitgebreider op terug.
TYPEMACHINE
Zo heb ik natuurlijk nog gewerkt in een tijd zonder computers, I-Pad of mobieltje. Bijna niet voor te stellen anno 2014. Wij schreven op de Naarderstraat onze artikelen op een elektrische typemachine. Pas in 1985 kregen we computers. Een hele verbetering! Nog makkelijker werd het toen ook de e-mail kwam. Volgens mijn dochters stam ik echt uit de Middeleeuwen.
Vlak vóór de verkiezingen vochten de politieke partijen in Laren, Blaricum en Eemnes voor een mooie plek in De Bel. Ze kwamen mij hun programma’s brengen, soms op het laatste moment zelfs nog. De een dikker dan de ander. Of ik daar maar even een flink artikel van wilde maken. Liefst met foto! Gepikeerd waren ze als het stuk minder lang was geworden dan gewenst.
(Foto archief Ernst Wortel)
LEILIJNEN LAREN
Er kwam een oude dame op kantoor om te vertellen dat ze haar overleden man op de Westerhei had ontmoet. Ja, ja. Of ik het artikel nog had dat ik geschreven had over de ‘heilige’ leilijn, die toevallig ook over die hei in Laren loopt. Niet gevonden. Vijf dagen later kwam Ernst Wortel langs met een Blokkertasje vol krantenknipsels. Of ik dat wilde hebben. Niet dus, maar ik pakte er één knipsel tussenuit en, geloof het of niet, dat was precies het artikel over de leilijnen, dat ik naar aanleiding van een boek had geschreven. Geen toeval toch! Leilijnen zijn gronden met een verhoogde energie. Hier bouwde men vroeger kerken of, zoals in Laren, het St. Janskerkhof. Er kan zomaar een ‘wonder’ gebeuren.
Op wikipedia is veel informatie over leilijnen (of leylijnen) te vinden. Een rechte lijn die wordt getrokken door meerdere punten van geografisch belang, waarmee verwezen wordt naar een vermeend verband tussen die punten. Het gaat daarbij om prehistorische locaties, archeologische vindplaatsen en oude kerken. Esoterici geloven dat leylijnen energiebanen zijn. (redactie)