Zoete broodjes
Het leuke van vrijwilligerswerk vind ik, dat je je nooit hoeft te vervelen. Ook niet als je op vakantie bent. Vandaag werd ik gebeld door de Gooi- en Eemlander, toen ik op mijn strandbedje op Cyprus lag. De redactie is benieuwd naar het boek in wording over de geschiedenis van Laren dat inspiratie was voor het vernielde kunstwerk ‘Laren van weleer’.
Bas Holshuijsen, voorzitter
Aan het boek wordt gewerkt, door onze redactie en ons archief, en daar kan ik nog niet veel over vertellen. Positief is in elk geval dat het in mootjes gehakte werk, dat door Hans van Deuren is gered, een plek in de Hertenkamp krijgt. Het is de bedoeling dat het werk zondag 24 mei 2020 wordt onthuld, tijdens een dorpsfestival. Zover is het nog (lang) niet. Eerst moet het werk nog worden hersteld. Dat herstel kost geld, net als de plaatsing van het kunstwerk. Er is dus nog genoeg te doen en te regelen, voor het kunstwerk kan worden onthuld.
Mooi vind ik ook het initiatief van de vereniging Houd Laren Mooi om een zogenaamd monumentenschildje te plaatsen bij de oude kraanbaan, de plek waar ongeveer 140 jaar Houthandel-Zagerij L. van Dijk was gevestigd. De kraanbaan is een gemeentelijk monument en een in het oog springende herinnering aan deze geschiedenis. Een tekstvoorstel van onze eindredacteur Wim Keizer en Paula van Dijk, nazaat van de familie, verschijnt in mijn inbox.
Net als het verzoek van Terebinth, stichting voor funerair erfgoed, of de HKL een rondleiding kan verzorgen op het Sint Janskerkhof. Ook daaraan werken we natuurlijk graag mee. Het kerkhof heeft een doorlopende geschiedenis van meer dan 1400 jaar; daar is genoeg over te vertellen.
Tot enig ongenoegen van vrouw en kind breng ik zo een deel van de dag door op het strand. Verontschuldigend meld ik dat het voordeel van het bel- en mailcontact is, dat ik dat mooi kan verwerken in dit voorwoord. Dat is efficiënt en scheelt tijd! Mijn enthousiasme wordt lauwtjes ontvangen – “moet je ook nog een voorwoord schrijven? Ik dacht dat je alleen wat ging studeren deze vakantie”.
Uiteindelijk ben ik ook nog toegekomen aan mijn meegebrachte studieboek erfrecht. Een juridisch inhoudelijk onderwerp dat ik complex en boeiend vind. Fascinerend vind ik dat de maatschappelijke ontwikkelingen goed te herkennen zijn in de ontwikkeling van het erfrecht. Erfrecht geeft de geschiedenis weer.
Van erfrecht kan pas sprake zijn, wanneer mensen privé-eigendom kennen. Daarvan was ten tijde van Germaanse stammen geen sprake. Als iemand toen overleed, viel er enkel een mede-eigenaar weg. Pas wanneer het individuele eigendom zich ontwikkelt komt de vraag op wat daarmee moet gebeuren als de eigenaar komt te overlijden. In een individualistisch ingestelde maatschappij als het oude Rome werd de testeervrijheid heersend. Geen zichzelf respecterende Romein zou durven overlijden zonder testament. In streken als de onze, waar het Germaanse recht heersend was, kwam het testament pas onder de invloed van de kerk tot ontwikkeling (en stond/staat het belang van de familie voorop). Bij ons is het wettelijk erfrecht leidend, met het testamentair erfrecht als geoorloofde inbreuk op dat wettelijk erfrecht. In het erfrecht zijn maatschappelijke ontwikkelingen goed te herkennen, zoals de veranderde positie van de echtgenoot. Ik zal u daar nu niet verder mee vermoeien, maar u merkt dat ik mij met enthousiasme specialiseer in dit rechtsgebied.
Ik rond af en ga zoete broodjes bakken door vrouw en kind op ijs te trakteren!
Dit artikel is afkomstig uit Kwartaalbericht 150 [2019-4]. Leden van de Historische Kring Laren ontvangen het kleurrijke glossy magazine 4 keer per jaar. U kunt hier lid worden. Losse nummers zijn à € 4 per stuk in de Lindenhoeve te koop, zolang de voorraad strekt.