75 jaar vrijheid herdenken terwijl we in huis opgesloten zitten
Het was 16 maart toen de minister-president het land toesprak over maatregelen in verband met het coronavirus. De primaire reactie bij ons in huis was vooral praktisch van aard. Hoe gaan we de zorg voor Jim (8 jaar) combineren met werk? En hoe leg je een kind uit dat hij thuis moeten blijven, bijna alles gesloten is en dat hij niet bij oma kan logeren vanwege een virus? Geduldig probeerden wij de nieuwe situatie uit te leggen en vragen te beantwoorden.
Dit artikel is afkomstig uit Kwartaalbericht 152 [2020-2]. Leden van de Historische Kring Laren ontvangen het kleurrijke glossy magazine 4 keer per jaar. U kunt hier lid worden. Losse nummers zijn à € 4 per stuk in de Lindenhoeve te koop, zolang de voorraad strekt.
Een van de eerste vragen die Jim stelde was, of het in de oorlog net zo saai was als nu. De maatregelen waren nog niet eens ingegaan! Maar goed, het was de eerste keer dat hij belangstelling toonde voor het onderwerp. Ik noemde de vergelijking misplaatst en mijn vrouw vulde dat aan door te zeggen dat kinderen toen geen iPad, Nintendo, Netflix etc. hadden en het in die zin nog veel saaier was, maar dat de Tweede Wereldoorlog iets heel anders was dan de coronacrisis, hoewel ook deze crisis ernstig is.
Het is op moment van schrijven 6 april 2020 en ik heb het gevoel in een nieuwe werkelijkheid te leven. De wereld staat stil en er voltrekt zich een leed dat ik niet voor mogelijk heb gehouden. Wereldwijd zijn mensen overleden, (ernstig) ziek en vallen er financiële slachtoffers te betreuren.
Ik beken, dat ik iedere dag opsta met het gevoel dat ik wakker ben geworden in een horrorfilm. In lijn hiermee vertelt Jaap Goudsmit, hoogleraar epidemiologie aan Harvard, in de krant dat zijn Joodse familieleden tegen hem hebben gezegd, dat ze zich nu net zo voelen als in de oorlog.
De ernstige gevolgen van het virus maken het relativeren en onderscheiden van hoofd- en bijzaken voor mij makkelijk. Dat voorgenomen evenementen niet doorgaan, is niet anders (en uitstel is niet hetzelfde als afstel). Toch kan ik mij heel goed voorstellen dat mensen dat anders beleven. Zeker als wij 75 jaar vrijheid herdenken en vieren, terwijl we gedwongen door de omstandigheden in huis opgesloten zitten.
We moeten ons aanpassen en er samen het beste van maken. Dat is niet makkelijk, zeker niet nu heel de wereld betrokken is. Voor mij is het terugkrijgen van levendigheid in het dorp het stipje aan de horizon. Daarvoor moeten we zorgen dat we niet alleen overleven, maar ook dat onze middenstand het hoofd boven water weet te houden. Met bewondering kijk ik naar creatieve ondernemers in het dorp, die de schade proberen te beperken door bijvoorbeeld te bezorgen. Met eenzelfde bewondering kijk ik naar daadkrachtige doeners, die van geen wijken weten. Die doelgericht verder gaan met het maken van plannen, om die aan te passen als dat nodig is. Dat handelen straalt optimisme en vitaliteit uit, die aanstekelijk is en mij inspireert. Het geeft mij vertrouwen in de toekomst.
Het is ook die instelling waardoor de uitgave vanwege ons jubileum en 75 jaar bevrijding, ‘Het dorp, de oorlog, de mensen’, toch heeft kunnen verschijnen. Dank daarvoor aan Ineke Hilhorst, Hans Schaapherder en mijn medebestuurders. In dit nummer, voor een groot deel gewijd aan de ramp die de Tweede Wereldoorlog was, staat ook een signalering van dit boek. Het is interessant voor iedereen met belangstelling voor geschiedenis. Laren (in 1940-1945) is de verbindende schakel tussen de zeven hoofdpersonen, maar de gebeurtenissen spelen zich af op verschillende plekken. Het boek is van nationaal belang. Het is voor € 19,95 te koop bij alle boekhandels en t.z.t. op zaterdagmiddagen ook in de Lindenhoeve, zodra we open mogen.
Ik hoop u daar graag in goede gezondheid weer aan te treffen, tot dan!
Bas Holshuijsen, voorzitter